Το “Πουθενά” του Δ. Παπαιωάννου

Τι κατάφερε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου με το «Πουθενά» που εγκαινίασε την ολόλαμπρη πάλι σκηνή του Εθνικού Θεάτρου; • Κατάφερε να ενορχηστρώσει σε αρμονικό όλον τρομερούς μηχανισμούς της σύγχρονης σκηνικής τεχνολογίας και ανθρώπινα σώματα. • Μας έδειξε έτσι τι θα λειτουργεί στο εξής πίσω, κάτω και πάνω από τις παραστάσεις που θα βλέπουμε σ’ αυτή την πλήρως εκσυγχρονισμένη σκηνή. • Μας επέδειξε δε στο τέλος και δύο ωραιότατα γυμνούλια • μπροστά μπροστά στο προσκήνιο, με μόνη τη βαριά βελούδινη αυλαία πίσω τους • σαν να μας έλεγε ότι καλοί και άγιοι αυτοί οι φοβεροί μηχανισμοί αλλά εντέλει θέατρο είναι ο ηθοποιός γυμνός επί σκηνής. • Δεν «ενθουσίασε» πάντως η παράσταση, αν κρίνουμε από τα δύσθυμα σχετικά δημοσιεύματα: • «Μικρό» «λίγο» «χωρίς νοηματικό πυρήνα» «άψογα εκτελεσμένο αλλά άψυχο» «ψυχρό» κ. λπ.

• Aλλη είναι η δική μου ένσταση: • Πολύ «σκοτεινό», βρε παιδί μου, σχεδόν ατμόσφαιρα ζόφου! • Θέατρο εγκαινιάζουμε, με παράδοση, με ζωή, μύθο, χυμούς. • Χάθηκε και λίγη χαρά, λίγο χρώμα • που ήταν όλα μαύρη μαυρίλα πλάκωσε εκειπάνω! • Καλορίζικο να είναι το θέατρο, εν πάση περιπτώσει. • Ευχαριστούμε, όπου κι αν είσαι, Νίκο Κούρκουλε. • «Αρχισε!», μου είχε πει, όχι μία ή δύο φορές. • «Στην Ελλάδα ζούμε βέβαια και δεν μπορώ να ξέρω πότε θα τελειώσει, ούτε αν εγώ θα είμαι κοντά σας στα εγκαίνιά του, αλλά άρχισε! Που θα πει ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει». • Υποθέτω ότι στα επίσημα τουλάχιστον εγκαίνια θα ειπωθούν δύο λόγια για τον αγώνα που έκανε ο Κούρκουλος προκειμένου να μπει μπροστά το έργο και να εξασφαλιστεί οικονομικά η ολοκλήρωσή του. • Θαυμαστά σεβαστική προς το αρχιτεκτόνημα και η δουλειά που έγινε στην αναπαλαίωση του κτιρίου. • Ελαμψε ξανανιωμένη η αίθουσα του θεάτρου. • Υπέροχα δε τα πομπηιανά χρώματα των τοιχογραφιών στο φουαγέ του πάνω ορόφου. • Ψυχρό, γυμνό και άψυχο όμως • -Λαπωνία! – • το φουαγέ εισιτηρίων και αναμονής, • πολλή μουντάδα • έως και καντίφλα • στα χρώματα του μπαρ του ισογείου. • Εδώ και τώρα αλλαγή! • Θέατρο είναι μέσα, δεν είναι ναός καλβινιστών. • Υποθέτω δηλαδή…