ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ” Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΛΛΑΜΑΝΗ [ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ… ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ] ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Δύσκολες ημέρες πέρναγε η Mark Productions, μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιχειρήσεις που διέθετε η χώρα. Η Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας Μαριέττα Κατσιμίχα, από τον καιρό που αποσύρθηκε ο πατέρας της, έψαχνε να βρει τρόπους να γυρίσει τον τροχό της τύχης, να μπει η επιχείρηση σε μονοπάτια και ανοίγματα που να οδηγούν σε καλύτερες ημέρες, μα δύσκολο έπεφτε.
Μία τέτοια στιγμή ήταν και τούτη που καθισμένη στο κα-θιστικό του σπιτιού της, κοίταζε να βάλει ένα φως στην σκέψη της, την ώρα που ο Ανδρέας Αυγουστινιάτος, ο διευθυντής τού ιδιαίτερου γραφείου τού υπουργού πολιτισμού, της χάιδευε το χέρι και την γλυκοκοίταζε. Ζευγάρι από καιρό ήσαν αυτοί οι δύο, μα εκείνη δεν είχε όρεξη για έρωτες και χαϊδολογήματα αυτή την ώρα και του το ξέκοψε.
− Άσε με, του είπε. Δεν έχω τη διάθεσή σου.
Σούφρωσε εκείνος τα χείλη του δυσαρεστημένος και προσπάθησε να προχωρήσει το χάδεμα από το μπράτσο στο στήθος της, μα φούντωσε η άλλη, έσπρωξε το χέρι του και η φωνή της κοφτή συνόδευσε τούτη την κίνηση.
− Σου είπα πως δεν έχω όρεξη Ανδρέα.
− Κρίμα, είπε εκείνος, γιατί εγώ έχω.
− Και από πού μας προέκυψε τόσο κέφι Αντρίκο; Μη μου πεις πως μου έφερες υπογεγραμμένη τη δουλειά του υπουργείου σου!
− Τι εμποδίζει να γίνει; πέταξε εκείνος ασυλλόγιστα, λες και έλεγε το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.
Η Μαριέττα, γύρισε και τον κοίταξε παραξενεμένη.
− Δεν κατάλαβα. Πλάκα μου κάνεις;
Ο Ανδρέας έδειξε πως στενοχωρήθηκε.
− Ξέρεις να κάνω πολλές πλάκες ή δεν ξέρεις πως είμαι το δεξί χέρι του υπουργού;
− Ήθελα να ήξερα ποιος είναι το αριστερό Ανδρέα για να καταλάβω πόσο μετράς. Από τα ονόματα της επιτροπής που μου είπες δεν είναι κανένας δικός μου, ο υπουργός δε χαμπαρίζει από γλυκόλογα και πρόκες, και ο γενικός γραμματέας είναι για τα μπάζα.
− Δεν σου μετράω καθόλου εγώ;
− Εγώ δεν σε απέρριψα. Μόνος σου μίκρυνες με αυτά που κάνεις.
Ο Ανδρέας κατάλαβε το υπονοούμενο και τράβηξε το χέρι του από επάνω της. Στο κάτω-κάτω δεν είχε άδικο η γυναίκα.
− Ας δούμε λοιπόν τι έχουμε Μαριέττα, της είπε και έδειξε πως σοβαρεύτηκε.
− Αυτό που έχουμε είναι ότι είμαι πελαγωμένη. Για να κρατηθεί η εταιρεία στο επίπεδο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή χρειάζεται μία δυναμωτική ένεση στο ταμείο της. Αν έπαιρνα την ταινία δεν θα είχα θέμα.
− Λοιπόν, στην επιτροπή έχω δύο δικούς μου. Ασφαλώς θα θέλουν να τα πιάσουν μα στο παιχνίδι είναι και αυτό.
Μίλησαν αρκετή ώρα. Στο τέλος η Μαριέττα ξεκόλλησε από τον κύκλο που έκανε η κουβέντα γυρίζοντας στα ίδια και τα ίδια, είπε τι σκέφτεται να κάνει.
− Θα βάλω ένα δημοσιογράφο, τον Ιωαννίδη, που τον έχω ταΐσει καλά να μου πάρει μία συνέντευξη.
− Και τι θα βγει με αυτό;
− Τρία ολοσέλιδα. Στο πρώτο θα του πω πως είναι πολύ πιθανό να πάρω την παραγωγή γιατί έχω στούντιο και συνεργεία έτοιμα.
− Τίποτα δεν μετράει από αυτά. Πες του να γράψει πως είσαι η εταιρεία των μεγάλων επιτυχιών.
− Δίκιο έχεις του είπε και έσκυψε και τον φίλησε.
Εκείνος αισθάνθηκε τα χείλη της στο πρόσωπό του και ένιωσε να ανατριχιάζει.
− Να ’σαι καλά του είπε, νιώθω και πάλι ζωντανή.
Πήγε η Κατσιμίχα στο γραφείο της στην εταιρεία και ζή-τησε να της πάρουν στο τηλέφωνο τον δημοσιογράφο Ιωαννίδη.
Μυρίστηκε εκείνος ψητό, άνοιξε πανιά, τα κρέμασε σε ξάρτια και μία ώρα αργότερα, καθότανε απέναντί της να της πάρει τη συνέντευξη. Εκείνη του ζήτησε τρεις σελίδες μία την κάθε βδομάδα. Εκείνος από τη μεριά του της ζήτησε συγκεκριμένη αμοιβή για την κάθε μία σελίδα και η συμφωνία έκλεισε.
− Θα σε βοηθήσω όσο μπορώ της δήλωσε και έδειξε να το πιστεύει.
− Το φαντάζομαι, συμφώνησε εκείνη και άρχισε να μιλάει για τα επιτεύγματα του πατέρα της, το στούντιο και τον εξοπλισμό του, τις μεγάλες και τις μικρές επιτυχίες της Mark Productions, που τώρα δικαιωματικά έπρεπε να πάρει τη μεγάλη παραγωγή.

Η ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΔΡΑΣΗ

Τηλεφώνησε στο δημοσιογράφο που τον είχε του χεριού της η Μαριέττα Κατσιμίχα, αφεντικό της Mark Productions, του ζήτησε να συναντηθούνε. Εκείνος το άκουσε και το πρώτο που σκέφτηκε ήταν πως θα γέμιζε η τσέπη του Ευρώ. Γέμισε λοιπόν τη φωνή του μέλι θυμαρί-σιο και την ρώτησε τι τον ήθελε. Όχι πως δεν ήξερε μα έτσι γίνεται συνήθως.
− Δεν λέγονται όλα από το τηλέφωνο Γρηγόρη, του απάντησε εκείνη.
− Που σημαίνει πως έχετε να μου πείτε κάτι σοβαρό.
− Που σημαίνει πως καλά θα κάνεις να μαζέψεις τα χαρτιά και τα μολύβια σου, να κλείσεις το στόμα σου και να κατηφορίσεις.
− Να κατηφορίσω πού;
Η Μαριέττα απέφυγε να τον καλέσει στο γραφείο της. Έτσι και μαθευότανε πως συναντήθηκε μαζί του, όλοι θα καταλάβαιναν πως ότι θα έγραφε την άλλη ημέρα στην εφημερίδα του ο Γρηγόρης θα ήταν δικά της και αυτό δεν το ήθελε. Προτίμησε να βρεθούνε σε κάποια ταβέρνα της Βουλιαγμένης να βλέπει και λίγο Σαρωνικό, έτσι για ν’ άνοιγε κομμάτι και η ψυχή της.
− Δεν θα μου πάρεις συνέντευξη, του είπε. Εγώ θα σου πω τι θέλω να γράψεις και εσύ θα μου πεις πόσα ευρώ ζητάς.
− Εντάξει, συμφώνησε εκείνος που έτσι και αλλιώς δεν είχε και τίποτα καλύτερο να κάνει.
− Και κάτι ακόμη, πρόσθεσε η Μαριέττα.
− Σας ακούω.
− Όχι κομπιούτερ και κασετόφωνα. Σύμφωνοι;
− Σύμφωνοι, επανέλαβε εκείνος και αφού όρισαν την ώρα κατέβασαν τ’ ακουστικά.

Μια ώρα αργότερα, βρέθηκαν να κάθονται αντικριστά και στο ίδιο τραπέζι. Έβγαλε εκείνος από ένα τσαντάκι που κουβαλούσε πάντα μαζί του μολύβι και χαρτί έβγαλε και εκείνη το πύο της ψυχής της.
Έφαγαν και απόφαγαν, μίλησαν για πράγματα που είχαν και δεν είχαν ενδιαφέρον, ο Γρηγόρης έβαλε ανάμεσά τους την ερώτηση.
− Κάτι θέλατε να μου πείτε. Μπορώ να το ακούσω;
− Το θέμα το ξέρεις Γρηγόρη.
− Η ταινία.
− Αυτό.
− Δεν σας την δώσανε;
− Ξέρεις καλά πως δεν την πήρε κανείς ακόμα.
− Όμως φοβάστε ότι δεν θα την πάρετε εσείς.
− Όλοι φοβόμαστε.
− Κι εγώ τι μπορώ να κάνω;
− Να γράψεις πως η Mark Productions έχει όλες τις προδιαγραφές για να αναλάβει την ταινία. Για να μην πω να γράψεις πως είμαστε οι μοναδικοί που μπορούμε.
Ο Γρηγόρης σήκωσε το κεφάλι του και σταμάτησε το βλέμμα του επάνω της.
− Ζητάτε να δεσμεύσετε την εφημερίδα και εμένα σ’ έναν πόλεμο που οι πρώτες σφαίρες άρχισαν να σφυρίζουν.
Έφυγε το χαμόγελο από τη ματιά της Μαριέττας γέμισε σκληράδα.
− Εγώ σου είπα τι θέλω να γράψεις και αν δεν το μπορείς, ξέχασέ με. Υπάρχουν και άλλοι δημοσιογράφοι, δεν είσαι ο μοναδικός.
Ο Γρηγόρης κατάλαβε πως η Κατσιμίχα δεν είχε όρεξη για πολλή κουβέντα και μια και δεν ήθελε και αυτός να χάσει την ευκαιρία, σκέφτηκε πως έτσι και παρουσιαζότανε δεύτερος διεκδικητής όλο και κάτι θα εύρισκε να γράψει, και δεν έφερε αντίρρηση.
− Λοιπόν Γρηγόρη; Φτάνουν τρεις χιλιάδες ευρώ για να ξεκινήσουμε;
− Λίγα είναι είπε ο Γρηγόρης μα ούτε γι’ αυτό έδειξε η Κατσιμίχα να έχει διάθεση να κουβεντιάσει.
− Θα τα ξαναπούμε Γρηγόρη.
− Και αν δεν σας δώσουν την παραγωγή;
Η Μαριέττα χαμογέλασε.
− Η μεγάλη επιτυχία που περιμένουν, θα γίνει το μεγάλο μπάχαλο και θα ξαφνιαστούν. Όλο και κάποιο σκάνδαλο θα προκύψει. Αν δεν προκύψει από μόνο του θα το δημιουργήσουμε εμείς. Και τότε εσύ θα τα οικονομήσεις χονδρά. Και κοίτα, ξεκίνα να το ετοιμάζεις από τώρα.
Ο Γρηγόρης την κοίταξε προσπαθώντας να μαντέψει τι κρύβανε τα λόγια της.
− Αν διαβάζω καλά τα λόγια και το ύφος σας, σε λίγο θα κυκλοφορώ με κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο της πέταξε και γέλασε πλατιά.
Η Μαριέττα μισόκλεισε τα μάτια και κοίταξε κατά το Σα-ρωνικό που απλωνότανε μπροστά τους αδιάφορος για τα ανθρώπινα πάθη.
− Και πανοπλία να φορέσεις αγόρι μου δύσκολα θα γλιτώσεις από κάποια αδέσποτη. Και κοίτα, μην βιαστείς να χωθείς βαθιά στο πορτοφόλι μου. Με το μαλακό, θα πάρεις περισσότερα.
Η Μαριέττα σηκώθηκε. Ο Γρηγόρης που δεν είχε κανένα λόγο να μείνει εκεί χαζεύοντας το Σαρωνικό ακολούθησε την κίνησή της.