Λογοκρίνοντας τους σύγχρονους Ρεμπό

«Σε μισώ/θέλω να πεθάνεις αργά/ είσαι μόνο μια πουτάνα/ που πρέπει να καταπιεί άμμο/ είσαι μόνο μια σκρόφα/η θέση σου είναι στο μπουρδέλο/ είσαι ένας δαίμονας μεταμφιεσμένος σε γυναίκα/ θέλω να σε δω να καίγεσαι στις φλόγες».

Τους στίχους αυτούς υπογράφει ο Γάλλος ράπερ Ορελσάν και έγιναν αφορμή για να ανάψει στη Γαλλία η γνωστή διαμάχη για τα όρια της ελευθερίας στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Το τραγούδι «Sale Ρute» («Παλιοπουτάνα» σε ελεύθερη απόδοση) κυκλοφόρησε το 2007 και θα είχε μείνει στη δισκοθήκη των φανατικών του ράπερ εάν ο Ορελσάν δεν είχε προσκληθεί φέτος τον Ιούλιο να τραγουδήσει στο Francofolies, το φεστιβάλ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Λα Ροσέλ και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μουσικές συναντήσεις του γαλλόφωνου κόσμου.

Οργανώσεις κατηγόρησαν τον τραγουδιστή για υποκίνηση της βίας κατά των γυναικών, η γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ Μαρί Ζορζ Μπουφέ ζήτησε να μην ακουστεί το συγκεκριμένο τραγούδι και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υποψήφια των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2007 και σήμερα πρόεδρος στην περιφέρεια Πουατού Σαρέντ όπου φιλοξενείται το φεστιβάλ, παραδέχθηκε σε συνέντευξή της ότι ζήτησε «διευκρινίσεις» για τη συμμετοχή του Ορελσάν.

Τελικά, ο οργισμένος ράπερ δεν τραγούδησε στο Francofolies. Και λίγες ημέρες αργότερα, ο διευθυντής του φεστιβάλ, Ζαν Λουί Φουλκιέ, κατηγόρησε τη Ρουαγιάλ ότι «απείλησε» τους διοργανωτές πως θα έκοβε την κρατική χρηματοδότηση εάν ανέβαινε ο Ορελσάν στη σκηνή.

Μια καθαρή περίπτωση λογοκρισίας; Κάποιοι δεξιοί βουλευτές έσπευσαν να καταγγείλουν την «απαράδεκτη παρέμβαση» της σοσιαλίστριας Σεγκολέν. Αν τα δικά τους κίνητρα δεν είναι τόσο αθώα αφού δεν επέδειξαν την ίδια ευαισθησία όταν το κεφάλι του τραγουδιστή ζήτησαν δυο υπουργοί της κυβέρνησης, ο Τζακ Λανγκ δεν βαρύνεται με τέτοιες υποψίες. Ο υπουργός Πολιτισμού των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων της δεκαετίας του 1980, επισήμανε ότι η Γαλλία κινδυνεύει να συγχρονισθεί με μια κουλτούρα ηθικής λογοκρισίας που θα μπορούσε να απαγορεύσει τα έργα του Σαντ, του Μποντλέρ και του Ζενέ.

Ο Φεντερίκ Μιτεράν, ανιψιός του σοσιαλιστή προέδρου και υπουργός Πολιτισμού σήμερα, τόλμησε έναν παραλληλισμό με τον «καταραμένο» Αρθούρο Ρεμπό, ο οποίος «είχε γράψει πολύ πιο βίαια ποιήματα που σήμερα θεωρούνται κλασικά».

Μαζί τους συντάχθηκε και ο κριτικός της εφημερίδας «Μοντ», Στεφάν Νταβέ. «Η τέχνη δεν μπορεί να είναι πολιτικώς ορθή, ο Ορελσάν δίνει μια δυσοίωνη περιγραφή μιας γενιάς που μεγάλωσε με το Ίντερνετ και το Πλέιστεϊσον, και που θα έπρεπε να ακούμε αντί να λογοκρίνουμε», έγραψε.

Μετά την κρίση στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού το 2005, 200 βουλευτές είχαν ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για τον ρόλο των ράπερ στην υποδαύλιση του μίσους εναντίον του κράτους. Τότε, όπως και τώρα, λέει ο Νταβέ, η μουσική είχε απλώς συγκρατήσει την οργή που φούντωνε.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ
ΤΑ ΝΕΑ