Ο Juan Diego Florez, εμφανίστηκε την περασμένη Δευτέρα στο Ηρώδειο, προσκεκλημένος να τραγουδήσει για τους ανθρωπιστικούς σκοπούς του Ιδρύματος «ΘΩΡΑΞ» Τον συνόδευσε η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη μουσική διεύθυνση του Alessandro Vitiello.
Πρόκειται για έναν από τους πιο διάσημους τενόρους του μπελκάντο, συνεχιστή του Παβαρότι, όπως τον αποκαλούν, με επιτυχημένες εμφανίσεις στις σπουδαιότερες λυρικές αίθουσες του κόσμου (Μετροπόλιταν ΄Οπερα της Ν. Υόρκης, Βιένη, Κόβεντ Γκάρντεν, Σκάλα).
Θεωρείται ότι έχει φτάσει στην κορυφή, αλλά ο ίδιος με μετριοφροσύνη δηλώνει πως φιλοδοξεί να γίνει καλλίτερος στο μέλλον. Υποστηρίζει ότι τον ενδιαφέρει η διατήρηση της καλής του φωνής και γι’ αυτό σκοπεύει να παραμείνει ερμηνευτής της οπερατικής σχολής που προαναφέραμε.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε άριες από όπερες των Ροσίνι, Μπελίνι, Ντονιτσέτι και ορχηστρικά μέρη για την ανάπαυση της φωνής και την προετοιμασία της για την επόμενη δύσκολη άρια.
Ο καλλιτέχνης μας έπεισε για την εξαιρετική τεχνική, την άνεση στην ερμηνεία και την ωραία παρουσία του. Απευθύνθηκε με άνεση στο κοινό και έδειξε να παραχωρεί γενναιόδωρα την εκτός προγράμματος ερμηνεία του.
Δεν γνωρίζουμε αν η επιλογή να τραγουδήσει πίσω και ψηλότερα από την ορχήστρα (κάτι που δε συνηθίζεται στα ρεσιτάλ), ήταν και η σωστότερη, γιατί όταν επέλεξε να τραγουδήσει δίπλα στο μαέστρο ακουγόταν καλλίτερα, αλλά ήταν πια στο τέλος της εκδήλωσης.
Η ορχήστρα γενικά δε στάθηκε στο ύψος του μεγάλου καλλιτέχνη και, παρά την ύπαρξη καλών στιγμών, άφησε την εντύπωση ότι δεν αποτελούσε ενιαίο σύνολο – σύστημα.
Το αθηναϊκό κοινό τον αποθέωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σε μια εκδήλωση που έλαμψαν, εκτός από το διάσημο τενόρο, η μέτρια εμφάνιση της ορχήστρας, και οι γνωστές παρουσίες επωνύμων και μη που σπεύδουν σε ανάλογες εκδηλώσεις και αποτελούν τα αναμενόμενα, όχι κατ’ ανάγκη, ευχάριστα παρακολουθήματά της.
Προσέλευση την τελευταία στιγμή, βαρύτιμες τουαλέτες, ύφος υπεροπτικό και χωρίς άνεση και μια γενικότερη ατμόσφαιρα έπαρσης, που εξέπεμπε το μήνυμα «θαυμάστε πόσο σπουδαίοι είμαστε».
Στο άκουσμα κάποιων μεγάλων καλλιτεχνών που πέρασαν από τον ιδιαίτερο αυτό χώρο οι θεατές χειροκρότησαν θερμά, αλλά παρέμειναν ανεξήγητα σιωπηλοί όταν ακούστηκε το όνομα του μεγάλου βιολοντσελίστα Πάμπλο Καζάλς.
Ας κρατήσουμε ό,τι καλό μας πρόσφερε η προχθεσινή βραδιά και αξίζει να επαναλάβουμε αυτό που αρκετοί συζητάμε μεταξύ μας για τις βραδιές στο Ηρώδειο: Οι καλοκαιρινές νύχτες της Αθήνας περνούν ευχάριστα στον ιστορικό αυτό χώρο και είναι μια θεραπευτική απόδραση από τη δύσκολη καθημερινότητα της πόλης μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Προσθήκη σχολίου