Διαβάζω κατά καιρούς τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος που μιλούν για τον αυξανόμενο τραπεζικό δανεισμό των ελληνικών νοικοκυριών και την ασφυκτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει μεγάλος αριθμός εξ αυτών. Προφανώς δε, τα νοικοκυριά αυτά δεν ανήκουν στην κατηγορία εκείνη για την οποία ισχύει η ανεπανάληπτη φράση του γνωστού, αλλά μακαρίτη σήμερα (διότι και οι διάσημοι πεθαίνουν) δισεκατομμυριούχου «πετρελαιά» Πωλ Γκεττύ: «Χρωστάς 100 δολάρια σε μία Τράπεζα; Tο βράδυ δεν μπορείς να κοιμηθείς… Της χρωστάς 100.000.000 δολάρια, και τότε δεν μπορεί να κοιμηθούν οι Τραπεζίτες»!
Πέραν όμως του ποσού που κανείς δανείζεται, σημασία έχει αν μένουν λεφτά για να ξεπληρώσει το δάνειο ο δανειζόμενος. Λοιπόν, κοντά στο 30% των νοικοκυριών δαπανά περισσότερο από το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματός του για να εξυπηρετεί, κάθε μήνα το δάνειό του! Υπάρχει δε και ένα 10% από το σύνολο των νοικοκυριών που δαπανά περισσότερο από το μισό του εισοδήματός του για το τοκοχρεωλύσιο.
Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι και ο Έλληνας πλέον ακολουθεί το παραδοσιακό κρατικό παράδειγμα. Δηλαδή δανείζεται. Το δεύτερο συμπέρασμα επίσης είναι ότι ο Έλληνας, ή για να ακριβολογούμε οι περισσότεροι των Ελλήνων, ΔΕΝ δανείζονται για τις άμεσες ανάγκες τους αλλά για να ζουν καλύτερα, έστω και αν δεν έχουν λεφτά. Αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα υπήρχαν δεκάδες μάντρες με κατασχεμένα αυτοκίνητα. Τι είναι όμως το χρέος μπροστά στην περιστασιακή, έστω, γκλαμουριά; Άλλωστε για τον Έλληνα, πάντα «έχει ο Θεός». Μόνο που αυτός μεν έχει, αλλά το πρόβλημα δημιουργείται, ακριβώς επειδή δεν έχουμε εμείς…Όβολα…
Δικαίωμα σε καλύτερη ζωή έχει ο καθένας και κανένας δεν μπορεί να του το στερήσει. Πολύ περισσότερο αφού οι Τράπεζες που παρέχουν τα χρυσοτόκα γι αυτές δάνεια, είτε δεν υπολογίζουν τις επισφάλειες –πράγμα μάλλον απίθανο- είτε είναι της τακτικής «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε…(το υπόλοιπο η αγωγή μας, δεν μας επιτρέπει να το αναφέρουμε και αφήνουμε τη συμπλήρωση στο αναγνωστικό κοινό).
Όσο για το τι θα γίνει, τώρα που τα πράγματα, παγκοσμίως, πάνε από το κακό στο χειρότερο, στην Οικονομία, είμαι βέβαιος ότι οι Έλληνες των χρεών και του πλαστικού χρήματος αναβάλουν τις κακές σκέψεις. Κοινώς «μια ζωή την έχουμε…». Ούτε θα έχουν ακούσει ποτέ οι δανειζόμενοι αυτό που είχε πει ο ευφυέστατος Μάρκ Τουέην. Ότι δηλαδή τραπεζίτης είναι αυτός που σου δίνει μια ομπρέλα όταν έχει ήλιο και σου την παίρνει μόλις αρχίζει να βρέχει. Κατά σατανική μάλιστα σύμπτωση ο χιουμορίστας αυτός συγγραφέας είναι αυτός που έχει γράψει και το εξαίρετο, κοινωνιολογικής σημασίας πόνημα «Μερικές σκέψεις για την επιστήμη του αυνανισμού».
ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ -(Φωτογραφία:PIX)
Οι Τράπεζες είναι οι νόμιμοι τοκογλύφοι και σε καμία περίπτωση δεν χάνουν! Μια ματιά στις κατασχετήριες εκθέσεις, που δημοσιεύονται στις εφημερίδες καθημερινά, θα μας πείσει.
Από την άλλη ο Έλληνας, ο οποίος νομίζει πως η κάρτα είναι ένα αντικείμενο που του αγοράζει αγαθά, χωρίς αυτός μετά να χρειάζεται να πληρώσει το χρέος του.
Και το αποτέλεσμα; Ο υπερδανεισμός, ο οποίος επίσης αντιμετωπίζεται επιδερμικά, από την πλειοψηφία των δανειοληπτών. Βέβαια, εμείς οι Έλληνες είμαστε μαθημένοι να χρωστάμε και ειδικά της Μιχαλούς αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
κ. Σίμο, επιτρέψτε μου να προσθέσω, δίπλα στο εξαιρετικό έργο του Μαρκ Τουέην, το επίσης εξαιρετικό του Ευάγγελου Λεμπέση: “Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ”. Πιστεύω πως θα βοηθήσει ουσιαστικά, στην κατανόηση του προβλήματος.