Σε μια εποχή όπου όλα μοιάζουν να καταρρέουν, όπου καθημερινά η ατμόσφαιρα βαραίνει, όπου μοιάζει να μην ενδιαφέρεται πλέον κανείς και για τίποτε -και αυτό σημαίνει επικίνδυνο συμβιβασμό με τη ρεμούλα ως γενική συμπεριφορά- καλό είναι τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να αφήσουμε εκτός κάθε συζήτησης τα εθνικά μας θέματα. Όχι επειδή δεν πρέπει να τα συζητάμε, αλλά επειδή ακόμη και αυτά, λόγω των ζοφερών συνθηκών, αναγκαστικά μπαίνουν στο αλώνι της κομματικής αντιπαράθεσης.
Στο χθεσινό μου σημείωμα, διαφώνησα με την απόφαση του πρώην Προέδρου κ. Κ. Στεφανόπουλου να ξιφουλκήσει όψιμα κατά της διαφθοράς. Πολύ περισσότερο που, σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας του 2005, το 2004 η Ελλάδα ερχόταν ήδη πρώτη στη διαφθορά και στο ποσοστό αύξησής της μεταξύ των 15 παλαιών μελών της Ε.Ε. Προέκυπτε επίσης ότι η διαφθορά είχε στην Ελλάδα τη μεγαλύτερη επίδραση στην πολιτική ζωή, σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες χώρες.
Διαφωνώ επίσης με μια τάση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια -πότε από τον κ. Σημίτη και πότε από τον κ. Στεφανόπουλο- να γίνονται διάφορες προτάσεις περί Χάγης. Μα, για όνομα του Θεού. Εδώ δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη με τη Ζήμενς, είναι ώρα να σχεδιάζουμε βήματα προς τη Χάγη; Αυτή μας μάρανε τέτοια ώρα;
Ο κ. Στεφανόπουλος θέτει θέμα μονομερούς προσφυγής της Ελλάδας στη Χάγη από το 2005. Επανήλθε με άρθρο του το Μάιο του 2006. Τότε ο σημερινός Πρόεδρος κ. Παπούλιας υπενθύμισε πως ως υπουργός των Εξωτερικών ο ίδιος είχε εξαιρέσει από την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου οποιαδήποτε διαφορά συνδέεται με ελληνικά αμυντικά στρατιωτικά μέτρα. Λίγες μέρες αργότερα -και μετά το σάλο- ο κ. Στεφανόπουλος επανήλθε λέγοντας: «έδωσα μόνο ένα ερέθισμα».
Ανάλογα «ερεθίσματα» μας δίνει κάθε τόσο και ο κ. Σημίτης. Ακόμη και για επέκταση χωρικών υδάτων έχει μιλήσει -όπως και ο κ. Παπανδρέου. Όταν, όμως, και οι τρεις τους βρίσκονταν σε ανώτατα και σημαντικά αξιώματα, έχοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης, των ενόπλων δυνάμεων και της εξωτερικής πολιτικής, κάτι τέτοια τα απέφευγαν …;
ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
@Καλά, μας δουλεύει η κ. Βούλτεψη ή είναι τόσο ανήξερη; Τόσο απληροφόρητη; Τόσο άσχετη; Τόσο αγαθή; Μήπως με το παρενθετικό «και αυτό σημαίνει επικίνδυνο συμβιβασμό με τη ρεμούλα ως γενική συμπεριφορά» επιχειρεί να μας πη ότι εκείνη είναι «καθαρή»;
Δεν ξέρω τι λέει πιο κάτω – σταμάτησα εκεί. Αρνούμαι την υποκρισία και τους υποκριτές. Ό,τι και να λέη, δεν με αφορά – υποκριτικό θα το θεωρήσω.
@@ Δεν άντεξα και το διάβασα. Τόσο βλάκας είμαι!
«Διαφωνώ επίσης με μια τάση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια -πότε από τον κ. Σημίτη και πότε από τον κ. Στεφανόπουλο- να γίνονται διάφορες προτάσεις περί Χάγης. Μα, για όνομα του Θεού. Εδώ δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη με τη Ζήμενς, είναι ώρα να σχεδιάζουμε βήματα προς τη Χάγη; Αυτή μας μάρανε τέτοια ώρα;», γράφει η αγανακτισμένη κ. Βούλτεψη.
Τι ώρα είναι, κυρία μου; Να σας πω: Μεσάνυχτα! Για σας, για μας, για όλους μας… Μαύρα μεσάνυχτα!
Διότι αν είχαν προηγηθή οι διάφορες Χάγες, δηλαδή η εξωμέσα (αυτά πάνε πακέτο) προστασία της πατρίδας μας, δεν θα είχαμε αυτά τα ζημενσικά ή μιζενσικά και άλλα παρομοίας υφής φαινόμενα – τουλάχιστον όχι όλα και όχι στην έκταση και ένταση που τα έχουμε.