Λυπούμαι, αλλά πέρασα έως τώρα πολλές ώρες βαρεμάρας σε παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών.
Με το συμπάθιο, “μάπα” η “Μασκαράτα” του κ. Λιβαθινού,”μάπα” και η σκηνοθεσία του κ. Χουβαρδά σ’ ένα υπέροχο έργο του Χόρβατ, και στη συνέχεια βαρεμάρα με λίγα δυσάρεστα “ξυπνήματα” μετά την πρώτη ώρα του γερμανικού μουγκρο-ρεψαδόρου “Άμλετ” (συνολικά 2 ώρες και 40′ η παράσταση).
Και ζέστη πολλή στις αίθουσες της Πειραιώς 260.
Όχι, για τις “πατάτες” του ενός και του άλλου σκηνοθέτη, δεν φταίει σε τίποτε ο κ. Λούκος, που έδωσε τα τελευταία χρόνια πνοή και καλλιτεχνική δύναμη σ’ ένα μαραμένο Φεστιβάλ Αθηνών.
Απλώς ορισμένοι επηρμένοι δημιουργοί το έχουν καβαλήσει και την έχουν δει “κάπως” τη δουλειά…
Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ -(Φωτογραφία: PR παραγωγής παράστασης)
Λιβαθινός & Χουβαρδάς: Μάπα με το συμπάθιο!
Δείτε ακόμη
2 σχόλια
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ
‘Ετσι συμβαίνει στην Ελλάδα! Με το που θα κάνει κάποιος καμμιά τριανταριά σκηνοθετικές αποτυχίες και που θα καβατζάρει τα πενήντα, καθίσταται ιερόν τέρας κι αυθεντία! Δικά του όλα. Θεσάρες και θέατρα και, προπαντός, το αλάθητο!
Σχετικά με το Φεστιβάλ Αθηνών, σκέφτομαι μήπως τελικά αντί για το μεγαλοπάζαρο που είναι τώρα, όπου κάθε ωραίος και ωραία, φύσει και φάσει, βρίσκει χώρο και χορεύει, θα έπρεπε να υπήρχε ένα Φεστιβάλ με στόχους και όραμα διεθνούς εμβέλειας; Γιατί το να έρχονται όλοι να παίζουν, να τραγουδούν και να χορεύουν, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πετυχημένο το Φεστιβάλ. Απλώς είναι ένα θερινό “καλλιτεχνικό” ξεφάντωμα για εσωτερική κατανάλωση, όπου το επαρχιώτικο αθηναϊκό κοινό έχει την ευκαιρία να δει και να ακούσει.
Αναρωτιέμαι, ποιος μεγάλος καλλιτέχνης ή καλλιτεχνικός οργανισμός καρδιοχτυπά για να εμφανιστεί στην Αθήνα; Ποιος θεωρεί τιμή του να εμφανιστεί ΕΔΩ παρουσιάζοντας προς κρίση και καταξίωση την ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ και όχι πολυφορεμένη τετριμμένη δουλειά του; Αυτό θα έπρεπε, πιστεύω, να είναι ένα σημαντικό φεστιβάλ.
Αντίθετα, εδώ, υπάρχει μια καλλιτεχνική λαϊκή αγορά, όπου βρίσκει κανείς ότι έχει περισσέψει απο αλλού. Καλές και αξιόλογες δουλειές αλλά επίσης και φύρα, πολλή φύρα, όπως σε κάθε λαϊκή αγορά. Ότι έχει δουλευτεί αλλού κι έρχεται εδώ για να διευρύνει το εισόδημα των συντελεστών.
Θέλω να ελπίζω, ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί το όραμα που λείπει και το φεστιβάλ δεν θα είναι απλά πολυσυλλεκτικό παζάρι αλλά θα έχει στόχους και άξονες που θα συναρπάζουν το κοινό και θα προσελκύουν όχι μόνο τους Αθηναίους και τους περαστικούς τουρίστες αλλά κοινό που θα επιδιώκει να έρχεται στην Αθήνα ειδικά για να παρακολουθήσει ένα καταξιωμένο Φεστιβάλ.
Κι ελπίζω ακόμη, πως θα βρεθεί κάποιος να γλυτώσει το ταλαίπωρο Ηρώδειο απο την κατρακύλα. Οι λαϊκοί βάρδοι ας γιορτάζουν αλλού τα φανταχτερά τους γενέθλια και ας οργανώνουν αλλού τις τιμητικές βραδιές τους. Ας το σεβαστούμε τέλος πάντων. Γιατί, ανάμεσα στα άλλα, πόσο θα αντέξουν αυτές οι πέτρες που δονούνται απο τα ντεσιμπέλ των σκληρών ήχων που εκλύονται απο τα ισχυρά ηχητικά μηχανήματα;