Κάθε φορά που ταξιδεύω θαυμάζω τον πλούτο των κατοίκων αυτής της χώρας.
Γιατί πρέπει να είναι πολύ πλούσιοι για να καταναλώνουν τόσα πράγματα, όπως συμπεραίνεται από τα σκουπίδια που κατακλύζουν τα κράσπεδα των εθνικών οδών.
Συνεχής, πυκνή και ανανεούμενη σε όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας η παρουσία του πλαστικού, του γιαλιού, του αλουμίνιου, του ντενεκέ, του χαρτιού, της πλαστικής σακούλας πεταμένα απο τους οδηγούς ή τους επιβάτες μικρών και μεγάλων, ακριβών ή λαϊκών αυτοκινήτων.
Και φυσικά τα περίφημα μπάζα με τους νεροχύτες, τις λεκάνες αποχωρητηρίων, τα στρώματα, τα λάστιχα αυτοκινήτων και ό, τι άλλο πολυτελές απόρριμα στις ρεματιές.
Όσο για τις ακτές, τώρα το καλοκαίρι, είναι δυνατή η συναγωγή δημογραφικών συμπερασμάτων από τα αποτσίγαρα, τα πεταμένα κουτιά απο τσιγάρα, τις άδειες συσκευασίες αναψυκτικών, τα άλλα κατάλοιπα της ελληνικής φυσιολατρείας.
Αναρωτιέμαι αν είναι κάποιοι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή και για την αποκατάσταση του τοπίου. Υπουργείο, νομαρχία, δήμος ή μήπως …οι πρόσκοποι. Γιατί κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Καμια Αρχή δεν φροντίζει να διδάξει, να υπενθυμίσει, να απαγορεύσει, να επιβάλει κυρώσεις σε όσους δεν σέβονται αυτό που λέμε περιβάλλον.
Όπως γίνεται σε άλλες χώρες, όπως γίνεται και στην Κύπρο.
Όπως κανείς δεν νοιάζεται για εκείνους τους μαύρους καπνούς που ανεβαίνουν κάθε τόσο στον αίθριο αττικό ουρανό σκορπώντας την απαίσια οσμή απο την επικίνδυνη καύση του περιτυλίγματος καλωδίων που γίνεται κάθε τόσο πλάι στην Αττική Οδό για να κερδίσουν κάποιοι (γνωστοί σε όλους) το πολύτιμο χάλκινο σύρμα.
Αλλά εδώ, στην Ελλάδα, στη χώρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ασύδοτης δραστηριότητας του απαίδευτου πολίτη, αυτό δεν ανήκει στα μεγάλα εθνικά θέματα, ούτε καν στα μικρά. Περιμένουμε τη βροχή να καθαρίσει τους δρόμους, περιμένουμε το χιόνι να καλύψει τη βρομιά, περιμένουμε να φυτρώσει το χορτάρι για να κρύψει την ασχήμια.
Στο μεταξύ, υπάρχουν πάντα οι δύο κατηγορίες πολιτών· η μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που κάνει το κέφι της και χαίρεται αμέριμνη τη ζωή της και η μειοψηφία που προβληματίζεται και τρώγεται με όσα βλέπει ξέροντας πως τίποτα δεν διορθώνεται σ’ αυτόν τον τόπο.
Ν.ΜΟΣΧΟΝΑΣ -(Φωτογραφία: atsarantos.blogspot.com)
Ελληνική σκουπιδολαγνεία
Δείτε ακόμη
1 σχόλιο
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ
Το υποκοριστικό της Ελλάδας, θα έπρεπε να ήταν η λέξη πινγκ πονγκ. Διότι η μία αρμόδια Υπηρεσία τα ρίχνει στην άλλη. Κατά συνέπειαν ματαιοπονείτε αν ζητάτε από το Κράτος, το ανευθυνοϋπεύθυνο (συνάμα και ηλιθιοδέστατο) παρεμβάσεις. Πάρτε παράδειγμα τις λακκούβες στους δρόμους. Προσωπικώς δεν έχω καταλάβει αν είναι υπεύθυνο το ΥΠΕΧΩΔΕ, η Νομαρχία, οι Δήμοι ή ο… Χατζηπετρής. Διότι μπορεί να σε τρελλάνουν, αφού σ’ ένα δρόμο 150 μέτρων μπορεί να σου πουν ότι τα πρώτα 50 μέτρα είναι του Δήμου και τα υπόλοιπα τα μοιράζονται ΥΠΕΧΩΔΕ και Νομαρχία (χωρίς βεβαίως να έχουν προσδιορισθεί τα όριά τους). Επομένως, στην Ελλάδα όπου όπου μπορώ και όπου σταθώ επαναλαμβάνω ότι δεν είναι χώρα αλλά …επινόηση, μη ζητάτε να βρείτε το δίκιο σας.
Όσο για τους κατοίκους αυτής της χώρας, δεν νομίζετε ότι ισχύει το σοφό ¨μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις”; Επειδή δε αναφέρατε την Κύπρο, αγγλική διοίκηση δεν τους οργάνωσε;