To KKE, γνωστο και ως Κουκουέ, ή (σπανιότερα) σαν Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, είναι μια δημόσια επιχείρηση κοινής ωφελείας (ΔΕΚΟ) και παραθρησκευτική οργάνωση, που ασχολείται με την εκτύπωση κουπονιών, την καταγγελία αντίπαλων αιρέσεων και σχισματικών, όπως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τη διοργανωση φεστιβαλ.
Το ιερό βιβλίο του ΚουΚουέ είναι το Κεφάλαιο του Μάρξ και οι πεποιθήσεις της παραθρησκευτικής αυτής οργάνωσης βασίζονται στη πίστη σε ενα παράδεισο με σοσιαλισμό και στην αποφυγή της κολάσεως του καπιταλισμού.
H πίστη των μελών του Κουκουέ βασίζεται στην Αγία Τριάδα. Δηλαδή,στο πατέρα (Μάρξ), τον Υιό (Λένιν) και το Αγίο Πνεύμα (Στάλιν).
Αντιπρόσωπος του Μάρξ στη γη θεωρείται ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος που κατέχει το αλάθητο του Πάπα(ρα).
Όποιος διαφωνεί με το κόμμα αυτομάτως αφορίζεται.
Οι πιστοί του ΚΚΕ πρέπει οπωσδήποτε μια φορά στη ζωή τους να προσκυνήσουν το ταριχευμένο σκήνωμα του Λένιν.
Το Κουκουέ πιστεύει εις τον κομμουνισμόν και συνεπώς, σύμφωνα με τον αείμνηστο μαλάκα Γεώργιο Παπαδόπουλο δεν δύναται να είναι ελληνικόν.
Το Κουκουέ βρίσκεται συχνά σε διαμάχη με αντίπαλες αιρέσεις για τον έλεγχο των πιστών σοσιαλιστών. Το Κουκουέ αποτελείται από συντρόφους, με σημαντικότερη συντρόφισα την απεσταλμένη του Στάλιν στη Γη Παπαρήγα.
Το ΚΚΕ, καθώς και πολύ αγαπητό και διπλωματικό κόμμα, έχει ελάχιστους εχθρούς (Ενεμις Μαστ μπι για κάθε κομμουνιστικό κόμμα):
Δικομματισμός (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ)
Καπιταλισμός (Άσχετα αν μετά τρώμε στα McDonalds πίνοντας CocaCola)
Θρησκεία Πάλι άσχετα αν τα έχουμε καλά με τους Ιεράρχες)
(Γενικούς) εχθρούς του κομμουνισμού(όσους δηλαδή δεν συμφωνούν με τα λεγόμενα του μεγάλου ηγέτη Α.Παπα.)
Αντιλαϊκοί
Ειδικοί εχθροί του κόμματος: ΝΔ ΠΑΣΟΚ Συριζα ΛΑΟΣ ΔΙΚΚΗ Αναρχικοί Αριστεροί Δεξιοί Κεντρόοι Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι Επαναστάτες Προτοστάτες Καταστάτες Διπλομάτες Τριπλομάτες… Και λοιποί άλοιποι.
frikipaideia
@frikipaidia: Ασ’ τους να σου λένε τις βλακείες τους και εσύ γράφε το ευαγγέλιο του πληροφορημένου, σεπτού ψηφοφόρου. Εμένα μου αρέσεις.
@frikipaideia: Το βιάστηκες λίγο, μπορούσε να είναι καλλίτερο. Επειδή δεν έχω άλλο τρόπο, και επειδή έχω βίτσιο με την γλώσσα, θα σου πω τούτα τα λίγα, ίσως επειδή διακρίνω μιαν ευστροφία στο γραπτό σου:
Στο άρθρο της αιτιατικής, αρσενικό και θηλυκό, αν δεν θέλης να χρησιμοποιής το ληκτικό «ν», τουλάχιστον ας γνωρίζης ότι ακόμη και σ’ αυτήν την σημερινή γλωσσική εκδοχή δεν καταργείται για λόγους ευφωνίας όταν έπεται α) φωνήεν και β) στιγμικό σύμφωνο, δηλαδή σύμφωνο το οποίο όταν το προφέρης δεν έχει παρατεταμένο ήχο. Π.χ. λέμε και γράφουμε «τον κήπο» και όχι «το κήπο». Τα σύμφωνα αυτά τα διακρίνεις εύκολα αν επιχειρήσης να εκφέρης τον ήχο τους – όχι να τα προφέρης όπως όταν λέμε το αλφάβητο. Κ, Ξ, Π, Τ, Ψ. Επίσης μπροστά από τα δίφθογγα γκ, μπ, ντ, τζ, τσ. Πολλοί κάνουν το λάθος να το παραλείπουν μπροστά από το δίφθογγο «γκ», επειδή αν προφέρουμε «την καρότσα» μέσα σε πρόταση, ακούγεται ούτως ή άλλως «γκ», δηλαδή «τη γκαρότσα». Το «γ» αυτό προ του «καρότσα» είναι ηχητικό και δεν απεικονίζεται. [Ακούγεται, αλλά δεν είναι στις περιπτώσεις αυτές, σαν ενα από τα πάθη του «ν».] Το ίδιο συμβαίνει όταν ακολουθή «π» (την πανσέληνο, «τη μπανσέληνο»). [Ομοίως.] Το ίδιο και με το «τ», το οποίο ακολουθείται από φωνήεν ή «ρ» (την ταράτσα, «τη νταράτσα», την τρόμπα, «τη ντρόμπα»). Όσον αφορά στα «τζ» και «τσ», εδώ ακούγεται το δεύτερο (ζ και σ) και αυτό παρασύρει σαν να επρόκειτο για λέξεις που αρχίζουν από «ζ» και «σ».
Πάντως είναι κακόηχα τα: «το κύριο…», «το ξιφομάχο», «το πατέρα», «το ταμία», «το ψαρά». Πρόφερέ τα και θα καταλάβης.
Με δεδομένο όμως ότι κλινικές μελέτες του τέλους της χιλιετίας έδειξαν τις θεραπευτικές ιδιότητες των δονήσεων που παράγει στον εγκέφαλο η συνεχής εκφορά των ερρίνων «μ» και «ν» και ιδιαιτέρως του δευτέρου, είναι λάθος να μη τα προφέρουμε και φυσικά να μη τα γράφουμε. Δοκίμασε ένα μακρόσυρτο «ν» και θα καταλάβης. Αυτά και συγγνώμην. Η πρόθεσίς μου δεν έχει τον χαρακτήρα που εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως ότι έχη.
@ndemonicos: Πάντως στα μαθήματα της Ελληνικής σκίζεις και σε παραδέχομαι.