“Παραλάβαμε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, και την πήγαμε ενα βήμα μπροστά”
– Ο Ανδρέας Παπανδρέου για την διακυβέρνησή του
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, (αγγλ. Andrew Papandrew) (1919-1996) ήταν Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας. Γεννήθηκε το 1919 στη Χίο, και παντρέυτηκε 17 φορές κάνοντας 3,23 παιδιά σε κάθε γάμο (κατά μέσο όρο). Πέθανε γύρω στο 1987 στήν Αθήνα, αλλα θάφτηκε 10 χρόνια αργότερα.
Υστερα απο εξαιρετικά επιτυχημένη ακαδημαική καριέρα στην Αμερική όπου σπούδασε οικονομικά, πράγμα που του αφαίρεσε κάθε δυνατότητα να ισχυρίζεται αργότερα ότι δεν ήξερε τι έκανε, γύρισε στην Έλλάδα ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του, Γεωργίου Παπανδρέου, του επονομαζόμενου – για λόγους που ποτέ κανένας δεν κατάλαβε – και Γέρου της Δημοκρατίας.
Φημολογείται οτι ο τίτλος οφείλεται στον Όσκαρ Ουάιλντ που ζήλεψε τη δόξα του Χέμινγουεϊ με τον Γέρο και τη Θάλασσα.
Η άφιξη του Ανδρέα Παπανδρέου στην Έλλαδα και η ενασχόληση του με την πολιτική προκάλεσε την οξύτατη αντίδραση των Αμερικάνων και του παλατιού, οι οποίοι τον θεωρούσαν κομμουνιστή, οι ηλίθιοι, προφανώς έχοντας δει κομμουνιστές μόνο σε κόμικ.
Η αφορμή της υποτιθέμενης (η πραγματικής, κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα) ανάμιξης του στήν υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, προκάλεσε την αντίδραση του ηλίθιου βασιλιά σε κάθε προσπάθεια υπουργοποίησης του Ανδρέα Παπανδρέου, και αλεπάλληλα κύματα πολιτικών αναταραχών στην Έλλαδα κατέληξαν στήν πραξικοπηματική ανατροπή του καθεστώτως απο εφτά πανηλίθιους Συνταγματάρχες το 1967.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου συλλαμβάνεται απο το καθεστώς των συνταγματαρχών για να απελευθερώθει ύστερα απο αντιδράσεις, και να διαφύγει στην Αμερική όπου ίδρυσε το ΠΑΚ και επιδόθηκε σε έντονη αντιστασιακή δράση μοιράζοντας φυλλάδια στον κήπο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες και μαζεύοντας υπογραφές στο Μαιάμι της Φλόριντα. Η αντιστασιακή του δράση οδήγησε μάλιστα στον σοβαρό τραυματισμό του, όταν κόπηκε στον αντίχειρα απο ένα απο τα φυλλάδια που μοίραζε.
Με την ανάρρωση απο τον τραυματισμό του και την επιστροφή του στην Έλλάδα το 1974 ύστερα απο την τραγωδία της Κύπρου και την επαναφορά του περίπου δημοκρατικού πολιτέυματος στην Ελλάδα, ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, πετυχαίνοντας μια ανεπανάληπτη πρωτιά στην ονομασία πολιτικού κόμματος παγκοσμίως, μια που ούτε Πανελλήνιο ήταν, ούτε Σοσιαλιστικό, ούτε Κίνημα.
Το 1981, παραπλανημένοι έλληνες κομμουνιστές και σοσιαλδημοκράτες εκλέγουν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και τον Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της Ελλάδας.
Το ΠΑΣΟΚ επιδίδεται σε ενα οργασμό μεταρρυθμιστικών αλλαγών που ονομάστηκαν συλλογικά “Αλλαγή”, απο τη γνωστή παροιμία με τα ρούχα του Μανωλιού. Στήν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κατα περίεργο τρόπο, δεν συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας.
Το ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων, αποποινικοποίησε τη μοιχεία (πράγμα θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμο στον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου μερικά χρόνια αργότερα), κατάργησε τον εθνικό διχασμό που απέφερε ο Εμφύλιος επιβάλλοντας στους Έλληνες πολίτες να αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκράτες αντί για αριστεροί η δεξιοί, και πολτοποίησε τους φακέλλους πολιτικών φρονημάτων των πολιτών που διατηρούσε η Ασφάλεια, μια που είχαν ήδη αρχειοθετηθεί σε CD.
Την ίδια περίοδο ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέσμευσε την Ελλάδα από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, έδιωξε ο ίδιος προσωπικά (με μια στριφογυριστή κλωτσιά που διδάχτηκε απο τον Τσάκ Νόρις) τις Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις απο τη χώρα, αφήνοντας ανέπαφα μονο τα Αμερικανικά στρατιωτικά οξέα, και αναδείχτηκε σε Πατέρας της Εθνικής Οικονομίας.(Το πιάσατε το υπονοούμενο;)
Το 1988 έρχεται στην δημοσιότητα το σκάνδαλο Κοσκωτά, στό οποίο κατηγορούνται οτι αναμίχθηκαν στελέχη της κυβέρνησης και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού ύστερα απο έρευνα της Αστυνομίας στο σπίτι του στην Εκάλη ανακαλύφθηκε μια χρησιμοποιημένη πάνα Pamper’s.
Η δίκη που ακολούθησε εγκαινίασε μια περίοδο μεγάλης πολιτικής αναταραχής, που σε συνδιασμό με την ήδη επιβαρυμένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου απο καρδιακά προβλήματα που του προκάλεσε το κόψιμο στον αντίχειρα κατά την αντιστασιακή του δράση, οδηγούν το ΠΑΣΟΚ στην ήττα των εκλογών του 1989 και τον Ανδρέα Παπανδρέου στο νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου, αγκαλιά με μια αμφισβητήσιμης ομορφιάς αεροσυνοδό.
Το 1991 ο Ανδρέας Παπανδρέου, απαλλαγμένος απο τις κατηγορίες και τον Μένιο Κουτσόγιωργα, επιστρέφει στην πρωθυπουργία της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει τις μεταρρυθμίσεις και ξαναδιώχνει τις Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, αντικαθιστώντας τες με Αμερικανικές επιχειρηματικές βάσεις.
Είναι όμως ήδη πολυ αργά για τον Ανδρέα Παπανδρέου, οι κλυδωνισμοί της υγείας του οποίου οδηγούν στην εισαγωγή του στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο το 1995, και την παραίτηση του απο την πρωθυπουργία και την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, στην οποία αντικαταστάθηκε απο τον Κώστα Σημίτη.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποσύρεται απο την πολιτική σκηνή και πεθαίνει στις 23 του Γιούνη του 1996, ύστερα απο οξύ ισχαιμικό επεισόδιο που έπαθε η βίλλα του στην Εκάλη.
frikipaideia
@frikipedia: Ήσουν στη δούλεψη των οικογενειών Μητσοτάκη και Παπανδρέου;; Πολλά από μέσα ξέρεις και είσαι θησαυρός γνώσης. Για πιάσε να λες την ιστορία, ενός-ενός των μοσχοαναθρεμένων, ανίκανων ή ηλιθίων, κληρονόμων των εδράνων της Βολής των Ελλήνων.
Επειδή υποψιάζομαι ότι μετά τα λήμματα (προσοχή την ορθογραφία!!!) Κ.Μ. και Α.Π. θα ακολουθήσουν και άλλα που αφορούν σε ήδη εκολλαφθέντα αυγά «μοσχοαναθρεμένων, ανίκανων ή ηλιθίων, κληρονόμων των εδράνων της Βουλής των Ελλήνων», έχω πρόταση:
Υποψήφιοι βουλευτές, έγγαμοι ή άγαμοι, με παιδιά, ν’ αποκλείονται δια ροπάλου από τους κομματικούς μηχανισμούς ενώ, μετά τις εκλογές, οι επιτυχόντες βουλευτές να δίνουν τον όρκο τους και να υποβάλλονται πάραυτα σε υποχρεωτική στείρωση.
@frikipedia: Πρώτον, ο Γ. Παπανδρέου ονομαζόταν μεν Γέρος της Δημοκρατίας, οι φανατικοί του -ξέρεις δα τι είναι και πώς ερμηνεύεται ο φανατικός- όμως τον αποκαλούσαν Πατέρα της Δημοκρατίας. Και γνώριζαν γιατί. Αν δεν το ψυλλιάζεσαι, θα αφήσω να το πάρη το ποτάμι σε άλλη ευκαιρία.
Θάφτηκε; Είσαι απολύτως βέβαιος; Διότι εγώ ακούω ακόμη σε συγκεντρώσεις του πολιτικού κληρονόμου του το …στου μνήμης «Αντρέα, ζης, εσύ μας οδηγείς».
Και βεβαίως ήξερε τι έκανε. Φαντάζεσαι τον έστειλαν ανεκπαίδευτο. Εν τάξει, δεν υπηρέτησε την «πατρίς», αλλά όχι και ανεκπαίδευτος.
Α, θα τα χαλάσουμε, frikipedia. Δεν ήταν κομμουνιστής ο Αντρέας; Τι λες τώρα! Εδώ ήταν και σοσιαληστής, και δεξιός, και κεντρώος, και επαναστάτης, κομμουνιστής δεν θα ήταν; Και πώς και γιατί φαντάζεσαι τον ψήφιζαν μονοκούκι κομμουνισμένοι συνταξιούχοι -και όχι μόνον- της αντίστασης; Επειδή -τάχα- τους έδωσε σύνταξη από την… τσέπη του; Έλεος!
Καλά, η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ ήταν «στημένη» δουλειά για να τον εκθέσουν. Όπως και του Κοσκωτά. Τι μας λες τώρα; Από την άλλη, αν αποκαλής «πανηλίθιους» τους συνταγματάρχες, πώς θα αποκαλέσης τους στρατηγούς, τους οποίους και έπιασαν στον ύπνο; Και τον βασιλιά μας τον και «σπίρτο» αποκαλούμενο (δεν γνωρίζω αν βρεγμένο ή μούσκεμα). Και τους πολιτικούς μας; Θα μου πης πάλι «και πού να τους έπιαναν αυτούς»; Σωστό.
Ε, ναι, ρε! Ξέρεις τι είναι να μοιράζης φυλλάδια και να αμοίβεσαι μόνο με 2.000 δολλάρια το κομμάτι; Τραγωδία είναι, αυτό είναι. Αλλά και τι να μοίραζε; Συντάξεις ή αυξήσεις των μισθών από την τσέπη του; Είχε γίνει πρωθυπουργός της δανειοκώσταινας και δεν το ξέρουμε;
Τώρα γιατί γίνεσαι κακός; Δηλαδή ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος είναι πανελλήνιος; Ύστερα δεν ήταν Σοσιαλιστικό αυτό που είχε συλλάβει, μη τον παρεξηγής… Σοσιαληστρικό το σκέφτηκε, αλλά του την είπανε κάποιοι αγάμητοι [μη νυμφευμένοι, διότι γαμέω-ώ=νυμφεύομαι ή υπανδρεύομαι (στην μέση ενσ. γαμούμαι, μέλ. γαμήσομαι και γαμηθήσομαι, αόρ. εγημάμην και εγαμήθην, πρκ. γεγάμημαι, υπερ. εγεγαμήμην], προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως.
Παραπλανημένοι… πώς παραπλανημένοι; Αφού θα τους έβγαζε από το «ίδιο συνδικάτο». Εν τάξει, ένα ψεματάκι. Και γιατί τον χρεώνεις, ξέρεις κανένα πολιτικό που να λέη αλήθεια; Μια αλήθεια του ξέφυγε εκείνου του άλλου από το έρκος των οδόντων του, ξεχνάω το όνομά του, και έμεινε ο άνθρωπος φαφούτης μέχρι… οδόντος.
Γιατί, Αλλαγή δεν είναι όταν αλλάζεις τα λόγια σου κατά το γνωστόν «άλλα λόγια ν’ αγαπιώμαστε»; Αλλά με εκπλήσσεις. Τον έχεις για μαλάκα τον Νταλάρα;
Εν τάξει, ρε frikipedia, αφού ήθελε γαμήσει (νυμφευθεί δηλαδή) την ανύμφευτη αεροσυνοδό. Τι να έκανε, νυμφευμένος ων; Ν πάη ολόκληρος πρωθυπουργός για μοιχεία; Και τι θα ‘λεγες τότε; «’Ντάξει, καθάρισε για τις αμαρτίες του» – αν είχε κάνει τίποτε αμαρτίες… αν.
Όχι, θα άφηνε «το ίδιο συνδικάτο» να αλωνίζη χωρίς να δίνη λογαριασμό! Ξέρεις πόσο τους πήγε το νοίκι για τις βάσεις; Από πού νομίζεις ξελάσπωσε η Ελλάδα οικονομικώς; Είδες που στα ‘λεγα για τον Πατέρα της Δημοκρατίας; Νάσου και ο Αντρίκος Πατέρας της Εθνικής Οικονομίας. Αυτό θα πη κληρονομικότητα!
Έλα τώρα, έλα τώρα! Θα μας πης ότι ο Αντρέας έχει ΟΛΗ την ευθύνη για το σκανδαλάκι αυτό; Θου, κύριε! Και πάντως δεν πιστεύω ότι πήγαιναν χρήματα σε κούτες από πάμπερς. Με τίποτα! Κι αν τους έπιανε καμμιά βροχή στον δρόμο;
«αμφισβητήσιμης ομορφιάς»;;;!!! Ποιος; Η Μιμή; Τι λες, ρε! Εδώ στα ξόβυζα στέναζε ο μισός (και βάλε, και βάλε) πληθυσμός του σεξουαλικώς χορτάτου άρρενος πληθυσμού. Και η Αυριανή είχε κάνει ρεκόρο πωλήσεων, τι μας λες!
Σοβαρά τώρα, τι εννοείς απαλλάχτηκε από τον Κουτσόγιωργα. Διότι ο Μένιος λειτούργησε ως αμορτισέρ, να μη πω ασπίδα και ξυπνήσω μνήμες άληστες και… ληστές. Ή μήπως εννοείς ότι μετά την δίκη ο Μένιος θα μπορούσε να τον πιέζη (ή άλλο ρήμα); Διότι αν κάτι τέτοιο υπονοής, το απορρίπτω μετά βδελυγμίας. Πέραν του από πού, πώς και γιατί, ήτοι, διότι και επειδή.
Τι έπαθε, ρε, η βίλλα του; Ισχαιμικό; Αλήθεια; Γι’ αυτό χρειαζόταν τόσα λεφτά η κληρονόμος για επισκευές; Εμ βέβαια, γι’ αυτό την πούλησε… θα της πέθαινε κι αυτή σαν τον κεκληκόντα αυτήν ως γυναίκα άνδρα. Διότι είναι αληθές ότι με τον Αντρέα είχε κλείσει ως γυναίκα η Μιμή. Αργότερα άνοιξε – πώς κλείνεις το βράδυ το μαγαζί σου και το πρωί το ανοίγεις; Ένα τέτοιο πράμμα.
Κυρία Περικλέους, κυρία Περικλέουουουους….
τον έπιασα αδιάβαστο τον nicolaos demonicos, που όλο να διορθώνει ξέρει!
Άκου λοιπόν πολύξερε nicolaos demonicos ένα ανέκδοτο:
Τηλεφωνά ένας Έλληνας στο Λιοπέτρι (χωριό της Κύπρου):
– Παρακαλώ, η βίλλα του Παναγιώτη εκεί;
Και απαντά μια ηλικιωμένη φωνή
– Οι μανα μου, δαμε είν’ ο πούττος της Γιωρκούς.
*Βίλλα στα κυπριακά είναι ο πούτσος
*Πούττος είναι το μουνί
@κ. Γεωργίου: κ. Ρήσσο μου, τα τούβλα, δεν μιλούν Κυπριακά!! Και σεις πρωί-πρωί ανατομία…
@Ανώνυμος: Προτείνετε με τη στείρωση να λύσουμε το πολιτικό μας πρόβλημα;; Εύκολο αυτό! Με τα 11 εκατ. Έλληνες τί κάνουμε;;; Και ως τον Ιούνιο δεν προλαβαίνουμε να τους κόψουμε, όλων, το πουλί…
@κα Περικλέους: Η στείρωση κα Περικλέους θα είχε προλάβει τη δημιουργία πολιτικών εκτρωμάτων από τις οικογενειακές παραφυάδες των μαθουσάλων της πολιτικής. Βεβαίως και δεν θα έλυνε το πρόβλημα με τους 11 εκ. συμπατριώτες μας, θα απέτρεπε όμως ένα σημαντικό και ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία μέρος εξ αυτών να οραματίζονται το βόλεμα των ιδίων αλλά, κυρίως, των απογόνων αυτών «κληρονομικό δικαιώματι» μέσω της πολιτικής…
Είχατε ποτέ φανταστεί την ελληνική πολιτική σκηνή με επίτιμο (αλλά και σχετικά ενεργό πολιτικά, όταν θέλει) πρόεδρο κόμματος, κόρη πρωτοκλασάτη υπουργό και υποψήφια πρόεδρο του κόμματος, γιό βουλευτή και οσονούπω υπουργό, εγγονό στο ΥΠΕΞ (υπό … τη μαμά του) και οσονούπω υποψήφιο βουλευτή; Έλεος!!! Θα μου πείτε ότι το παράδειγμα είναι τραβηγμένο. Ίσως. Ελληνικότατο, όμως. Παραδείγματα με λιγότερες μεν αλλά εξίσου επιβλαβείς και αναξιοκρατικές οικογενειακές παραφυάδες υπάρχουν πολλές στη ελληνική πολιτική σκηνή. Καλό για τον τόπο θα είναι να απαλλαγούμε σύντομα απ’ αυτές, άσχετα με το χρώμα τους.
@Ανώνυμος: Είστε εμπαθής και τα παραλέτε για την οικογένεια Μητσοτάκη! Δεν βλέπω την κ. Μαρίκα υπουργό σε κανένα υπουργείο. Ίσως όμως και λόγω ηλικίας να μου πήτε. Αλλά δεν βλέπω ούτε την Αλεξάντρα ούτε την Κατερίνα. Αυτές δηλαδή δεν έχουν ψυχή;;; Αποπαίδια του εξουσιαστή των Καρπαθίων είναι;; Μόνον η ΖΗΜΕΝΣ θα φροντίζει τις τηλεπικοινωνίες τους;; Εκεί καταντήσαμε ως ένδοξον έθνος;; Αμά η Αλεξία;; Άνεργο είναι το καϋμένο το κορίτσι;; (Δηλαδή όχι κι εντελώς κορίτσι γιατί, την σήμερον ημέραν, μόνον σε θάλαμο νεογνών βρίσκεις το είδος…)
@κα Περικλέους: Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω (για μια ακόμη φορά) απόλυτα μαζί σας.
Όσο για τα 11 εκ. δημοκρατικά σκεπτόμενους και δημοκρατικότερα ενεργούντες ανά τετραετία (περίπου) έλληνες και το μέλλον τους, το φαινόμενο έχει αναλυθεί από τον Ευάγγελο Λεμπέση στο δοκίμιό του «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω». Μπορεί να γράφτηκε το 1941, παραμένει όμως επίκαιρο όσο ποτέ…
@Ανώνυμος: Εγώ, Ανώνυμε το έπιασα το υπονοούμενο και θα σε «καρφώσω». «Έγγαμοι ή άγαμοι» γράφεις, αλλά εμένα δεν με γελάς. Αγάμητοι υπονοούσες, έτσι; Αφού πολύ σωστά προτείνεις «έγγαμοι ή άγαμοι, με παιδιά, ν’ αποκλείονται δια ροπάλου από τους κομματικούς μηχανισμούς», οι δε επιτυχόντες «να υποβάλλονται πάραυτα σε υποχρεωτική στείρωση». Αν λοιπόν έχουν ήδη παιδιά όντες άγαμοι, τι να μας κάνη η στείρωση; Το κακό έχει ήδη συντελεστή. Γι’ αυτό επιμένω: αγάμητοι υπονοούσες. Και να προσθέσω: Μόνο διαπιστωμένοι ευνούχοι να έχουν το δικαίωμα καθόδου σε εκλογές, ως υποψήφιοι. Και να είναι στα μαχαίρια με όλους τους συγγενείς μέχρι τρίτου βαθμού ή να μην έχουν συγγενείς. Πεντάρφανοι και δεκάμονοι να είναι. Και να απαγορεύεται η φίλιωσή τους, αν έχουν συγγενείς. Και να είναι κουλοί και από τα δύο χέρια. Και να τους λείπη το ένα πόδι. Και να μην είναι πιο όμορφοι από τον Κουασιμόδο. Και να είναι αδύνατοι, πολύ αδύνατοι, πάρα πολύ αδύνατοι. Και να μην έχουν περιθώριο ζωής πάνω από δύο χρόνια, άντε τρία.
Ειδ’ άλλως θα δούμε φόνους και «αυτοαναπηρισμούς» που θα μας φύγη το τσερβέλο. Διότι οι Έλληνες είμαστε ζώα άκρως πολιτικά. [Μπορείς να αφαιρέσης όποιες δύο λέξεις σου κάνει κέφι από την τελευταία πρόταση.]
@κ. Ανώνυμος: Το βιβλίο που αναφέρετε τό ‘χει εκδόσει ο κ. “Περίπλους”;; Όταν επιστρέψω και κατέβω εις το κλινόν άστυ (το κλινόν είναι από την κλίνη που είναι περίπου κάτι σαν το κρεββάτι;;) θα έρθω να το πάρω γιατί μάλλον θα λέει για ένδοξους προγόνους μου. Θα αργήσω λίγο όμως γιατί, όταν έρχομαι εις-Ελλάς, μένω λίγο εις Θεσ/νίκη για να συνηθίσω, σιγά-σιγά, τα πλεμόνια μου στο καυσαέριο. Το είδα σε documentaire να το κάνουν στους δύτες μεγάλου βάθους. Όταν τους ανεβάζουν στην επιφάνεια τους βάζουν σε θάλαμους αποσυμπίεσης. Ή στους αστροναύτες. Αυτούς όμως τους φοράν κάτι ειδικές στολές και τους χώνουν σε κάτι δωματιάκια “ξεπλύματος” απ’ την διαστημική σκόνη. Αυτό όμως μου το κάνουν όταν έρχομαι απ’ την-Ελλάς εδώ!
@ Διονυσία Περικλέους: Όχι κυρία Περικλέους, δεν έχει εκδοθεί το βιβλίο αυτό από τις εκδόσεις “Περίπλους”.
Κι αν είναι να κάνετε όλη αυτήν την προετοιμασία για να έλθετε στην Αθήνα να το αγοράσετε, γιατί δεν το προμηθεύεσθε από ένα ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο;
΄Η αν δεν σας ενδιαφέρει να το έχετε σε έντυπη μορφή γιατί δεν ανατρέχετε σε προηγούμενα posts του φουστανΕΛΛΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣmos που το δημοσιεύσαμε ολόκληρο;
Ντιμόνικας, οου, νόου, ντίαρ!
ΚΑΙ την αγαμησιά να πληρώσουμε; Νόου! Νόου!
@ Διονυσία Περικλέους: Έχει δίκιο ο κ. Βίτσιος. Εάν επιμένετε όμως, ψάξτε το ISBN: 960-289-064-9.
@ahso: Γιατί, έχεις την εντύπωση ότι δεν την πληρώνουμε; Ή θέλεις να σου θυμίσω ένα τύπο στο «βελτιωμένος κατά το ελάχιστο Κουσιμόδος αλλά στο πολύ φαρδύτερο», που για να «πηδήξη» τον έκανε ο σύζυγος της «χειρουργού Νατάσας» γενικό «πηδάω» ενός σημαντικού και άνευ σημασίας (ως προς το παραγόμενο έργο) έχοντος υπουργείου, ο οποίος και «πήδηξε» και πήδηξε;
Αν όμως επιθυμής, ευχαρίστως να σου παρουσιάσω λίστα «απήδηχτων» οι οποίοι μας «πήδηξαν» ως χώρα και ακόμη πληρώνουμε και θα πληρώνουμε τα «πηδηχτιάτικα».