Η φράσις «άντε γαμήσου» αποτελεί γλωσσολογικώς συνδυασμόν του επιφωνήματος άντε (εκ του άγω = φέρω, οδηγώ, άγετε, άετε, άϊτε, άϊντε, άντε), και την προστακτικήν του ρήματος γαμέω-ώ (= νυμφεύομαι, και μεταγενεστέρως = κάνω σέξ).
Το «άντε γαμήσου» αποτελεί σήμερον συχνοτάτην βαρείαν ύβριν των λεξιπενικών νεοελλήνων, συμπληρουμένη πλειστάκις διά της λέξεως «ρε μαλάκα», ή «μωρή».
Ως προς την εννοιολογικήν της υπόστασιν ισχύουν τα εξής:
- Εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» απευθύνεται προν άνδραν, ενέχει κυριολεκτικώς την έννοιαν της παραπομπής αυτού προς πρωκτικήν συνουσίαν, δηλαδή ο υβρίζων παραπέμπει τον αντίπαλον συνομιλητήν προς ομοφυλοφιλικήν πράξιν, συνεπώς η ύβρις εμπεριέχει στοιχεία λίαν αρνητικής τοποθετήσεως του ομιλητού επί της ομοφυλοφιλίας και σαφώς προσβάλει τον αποδέκτην ως αμφισβητούσα τον ερωτικόν του προσανατολισμόν.
Η φράσις δηλαδή ταυτίζεται εννοιολογικώς με το «είσαι πούστης ρέ!» Μεταφορικώς όμως, μολονότι βαρεία, η ύβρις έχει ατονήσει συν τω χρόνω, με αποτέλεσμα σήμερον να σημαίνει απλώς «άει παράτα μας ρέ», «άσε μας ήσυχους», δηλαδή κατέστη πλέον soft ή light! - Αντιθέτως, εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» εκστομίζεται προς γυναίκαν – σχετικώς ασύνηθες – εμπεριέχει το μήνυμα της παραπομπής της κυρίας προς ”θεραπευτικήν” ετεροφυλοφυλικήν συνουσίαν. Αυτό αυτοδικαίως ερμηνεύεται ως άποψις του ομιλητού περί πεοπενίας της κυρίας (πεοπενική κυρία = ερωτικώς εστερημένη).
Δηλαδή η ύβρις «άντε γαμήσου» απλώς διατυπούμενη σημαίνει «άντε κυρία μου να κάνεις έρωτα μπάς και ηρεμήσεις και βάλεις μυαλό ». Αυτό καθομολογεί το γεγονός ότι εν τοις λαικοίς στρώμασι κυριαρχεί η άποψις ότι διά πάσαν νευρωσικήν ή ψυχοπαθολογικήν κακοδαιμονίαν των Ελληνίδων, πταίει πάντα η έλλειψις ερωτικών επαφών (σέξ).
Παραδείγματα:
1) Μαρία: «Δε στο δίνω ρε κάθαρμα το διαζύγιο. Θα σε ταλαιπωρήσω τέσσερα χρόνια και θα σου φάω και όλη την περιουσία!» Κώστας: «Αντε και γαμήσου μωρή σκρόφα!».
2) Διαιτητής ποδοσφαίρου: «Επιμένω, έχεις κόκκινη κάρτα, ήταν φάουλ!» Ποδοσφαιριστής: «Αντε γαμήσου ρε μαλάκα!».
3) Υπουργός: «Κύριε Πρωθυπουργέ, έχω αντίθετη άποψη, δεν θα ψηφίσω το Νομοσχέδιο» Πρωθυπουργός: «Αντε γαμήσου ρέ μαλάκα, καραγκιόζη που έχεις και άποψη».
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ψυχολογία των Ύβρεων και των Ιδιωματισμών» του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα, ΄Ιδρυμα «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας», 2002.
φουστανΕΛΛΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣmos -(Φωτογραφία: Πόστερ ΑΛΦΡΕΝΤ ΓΚΟΚΕΡ)
Κατά πρώτο γλωσσική παρατήρηση : δεν υπάρχει άνδραν και γυναίκαν.
Κατά δεύτερο δεν κυριαρχεί μόνο εν τοις λαϊκοίς στρώμασι η άποψις ότι διά πάσαν νευρωσικήν ή ψυχοπαθολογικήν κακοδαιμονίαν των Ελληνίδων (και των Ελλήνων και όλων των φυλών), πταίει πάντα (ε, όχι πάντα μόνο αυτή) η έλλειψις ερωτικών επαφών.
Κατά τρίτο, η κοινωνία των μπονόμπο (πρωτοξάδερφων των ανθρώπων), στην οποία το σεξ ασκείται κατά κόρον και μέ κάθε τρόπο, είναι ιδιαίτερα ειρηνική (ούτε μίση, ούτε επιθέσεις, ούτε καυγάδες – τίποτα).
Αλλά μυαλό δε βάζουμε να τους μιμηθούμε…
@asho: Σωστή η παρατήρησή σας όσον αφορά στο “άνδραν” και”γυναίκαν”, αφού είναι τριτόκλιτα, αλλά εμείς απλώς παραθέσαμε το απόσπασμα από το βιβλίο. Δεν είναι δόκιμο να διορθώνεις παραθέματα, το ξέρετε. Άντε να βάλεις ένα (sic).
Μάλλον δε έχει και άλλα ορθογραφικά το κείμενο.
Kαι όσον αφορά τα άλλα, βέβαια, πάλι δίκιο έχετε.
Μπα! Δε βρήκα άλλα ορθογραφικά εκτός από το “ετεροφυλοφυλικήν”, που μάλλον είναι παρόραμα, καθ΄ότι σωστό παραπάνω, και κάποια διαλυτικά. Κάποιες τελείες και κόμματα στους διαλόγους είναι συντακτικά – ή όχι; Αλλά εν τοις λαϊκοίς στρώμασι δεν ζητάμε ορθογραφία – ούτε παρά του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του – ακριβώς όπως και από τα οπίσθια της μυλωνούς.
: – D (Βρήκα κόλπο! Βάζω εμότικονς γιαλαντζί!)
Τέλος πάντων, όλα αυτά είναι σχολακιστικισμοί του κερατά! Η ουσία είναι ν΄αφήσουμε τα μίση…
@asho: Μάλλον έχει κάποια λάθη ακόμη, αν δεν κάνω …λάθος.
Όπως:
“παραπομπής αυτού προς πρωκτικήν”, το παραπέμπω συντάσσεται με “εις” και όχι με “προς”.
“ερωτικώς εστερημένη”:Το σωστό “υστερημένη”.
“διατυπούμενη”: Το σωστό “διατυπουμένη”
“νευρωσικήν”: Το σωστό “νεωρωσιακή”
“δεν θα”: Το σωστό στη Δημοτική “δε θα”.
Κάτι τόνοι παραπάνω, κάτι άλλοι λιγότεροι.
Όμως αλλού είναι η ουσία του κειμένου. Και ξερω ότι συμφωνείτε.
Ο συντάξας μάλλον χρησιμοποιεί την καθαρεύουσα χάριν καγχασμού, οπότε ας του επιτρέψουμε κάποιες υπερβάσεις δίκην Μποστ.
Δεν κάνετε λάθος! LOL
1. σωστά λέτε (αλλά δεν είναι ορθογραφικό)
2. σωστά
3. σωστά
4. δε νομίζω – είστε σίγουρος;
5. Υπουργός είναι, ό,τι γλώσσα θέλει χρησιμοποιεί (και ό,τι θέλει κάνει γενικότερα). Εδώ το κάνουμε (το πρώτο) ακόμα κι εμείς οι κοινοί θνητοί και άσημοι!
Μπααα! Αν το έκανε χάριν καγχασμού, μάλλον θα επινοούσε χονδροειδέστερα λάθη.
Δεν με πειράζει (αντιθέτως μάλιστα) να παίζουμε το κυνήγι του χαμένου θησαυρού : – )
Όσο για την ουσία του κειμένου… ομολογώ ότι δεν την “έπιασα”.
@asho:
1. Ορθογραφικό είναι, γραμματικό δεν είναι. Είναι συντακτικό.
4. Νομίζω πως το σωστό είναι “νευρωσιακή” και “νεωρωτική”.
Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.
Γίνεται γενικά αυτή η διάκριση μεταξύ ορθογραφικού και γραμματικού; Ομολογώ ότι δεν το ήξερα.
Αν το πάρουμε ετυμολογικά πάντως, δεν αφορά την ορθή γραφή, αλλά τον ορθό λόγο.
Κι εγώ νομίζω (επίσης) ότι είναι “νευρωσική”.
Δεν νομίζω ότι οι αναλύσεις που έχουν γίνει είναι ικανοποιητικές για την εν λόγω νεοελληνική έκφραση. Και αυτό διότι υπάρχουν τριών ειδών “βερσιόν” της φράσης και η κάθε μία έχει διαφορετική έννοια. Εξηγούμαι:
Άλλο είναι να πεις “άντε γαμήσου!” και άλλο να πεις “άντε ΚΑΙ γαμήσου”!
Το πρώτο ειπώνεται όταν σου έχουν σπάσει απλώς τα νεύρα και το δεύτερο όταν σου έχουν σπάσει και… κάτι άλλο!
Ας αφήσουμε και την κλασική εκδοχή “άϊ γαμήσου”!
Γι’ αυτό λέω ότι οι ετυμολογικές αναλύσεις που έγιναν δεν ικανοποιούν πλήρως. Μάλλον με τέτοιου είδους πλούσιες εκφράσεις που δεν ακούγονται από “λεξιπενικούς” όπως θα ήθελε ο δρ. Χ. Γκούβας, αλλά από άτομα με πλούτο ιδεών, συναισθημάτων, οι οποίοι επειδή δεν πάσχουν από λεξιπενία δεν περιορίζονται στο σεμνό “άντε καλέ!”, αλλά εμπλουτίζουν τον λόγο τους και λένε ένα φαντασμαγορικό και αξιοπρεπές “άντε γαμήσου”. Και στην περίπτωση που έχουν πάρει μεταπτυχιακό σου λένε ένα ευγενικό “δεν πά’ να γαμηθείς!” και καθαρίζουν.
Απόλυτη συμφωνία με τον ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ. Ιδιαίτερα με αυτό το «δεν πά’ να γαμηθείς!». Ίσως θα πρέπει να ασχοληθεί περί αυτού η Ακαδημία Αθηνών, εάν και εφ’ όσον οι «αθάνατοι» έχουν υπ’ όψιν τους κάτι περί αυτής της έκφρασης…
@Σχολιαστή: Απόλυτα σύμφωνη με την καταπληκτική ανάλυση και τις φιλοσοφικές της προεκτάσεις…
Δηλαδή, κύριε Σχολιαστή μου, όποιος αντί “άντε καλέ” λέει κάτι με τη ρίζα “γαμ-” (στην οποιαδήποτε βερσιόν της) διαθέτει πλούσιο λεξιλόγιο;
:-D
Λοιπόν, αγαπητοί συν-φουσταλΕΛΛΑΔΕΣ, θα σας εξομολογηθώ κάτι.
Πολύν καιρό θέλω να απευθύνω τη συγκεκριμένη φράση σε κάποια άτομα.
Αλλά μπορεί να φταίει η πενιχρότης ιδεών και συναισθημάτων μου – ίσως και να πάσχω από λεξιπενία και δεν το λέω…
Με οικτίρω…
Και οταν λέμε :
“Δε γαμιόμαστε ρε μαλάκα ;”
τι εννοούμε ;
@tzonakos:Μα είναι σαφές τι εννοούμε: “Μαλακία μας που δεν γαμιόμαστε κι έχουμε καταντήσει μαλάκες, Καιρός να ξεκινήσουμε!”.
Σωστός.
Δημοφιλέστατο το “αντε γαμήσου” και από τις δυο πλευρές, σαν “πολιτιστική έκφραση” του νεοέλληνα αλλά κα σαν άρθρο στον “πολιτισμό” του “πολίτη”.
Δια-“κοσμητικό”!.
Αλλά δυστυχώς κύριε Φουστανέλλα είναι εισαγόμενη η έκφραση, από το εξωτερικό.
Λέγεται ότι όταν ο Τούρκος Κιουταχής Πασας ζήτησε από τους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι να παραδοθούν μια και δεν είχαν ούτε τροφή αλλά ούτε και νερό οι οπλαρχηγοί έκαναν συμβούλιο.
Ζήτησαν κι από τον Λόρδο Βύρωνα την γνώμη του, πραγματικός φουστανέλλας κι αυτός που είχε έρθει να βοηθήσει το ηρωικό Μεσσολόγι με 500 Σουλιώτες .
Ο Λόρδος Βύρωνας είπε μόνο μια κουβέντα για οικονομία του λόγου γνωρίζοντας τις παράξενες συνήθειες των Τούρκων πασάδων.
“Tell him to go fuck himself”.
Ο Μάρκος Μπότσαρης ρωτάει τότε με μεγάλη απορία τον Ελβετό φιλέλληνα Ιωάννη Μάγερ (οι Ελβετοί πάντα ήξεραν καλά Ελληνικά όντας πολύγλωτοι).
Μάρκος: “Τι λέγει ο λόρδος ορέ γραφιά;”.
Απντάει ο Μάγερ, “Καπετάνιε μου, είπε να πούμε στον Κουταχή Μεχμέτη να πάει να γαμηθεί”.
Καλό αυτό απάντησε ο Μπότσαρης.
Γράψε τώρα ένα γράμμα με μια φράση μόνο “Κουταχή Μεχμέτ Πασά, Αντε και γαμήσου”.
Δεν θα το διαβάσετε αυτό στα βιβλία της Ιστορίας (λογοκρισία βλέπετε) αλλά οι παλιοί Μεσολογγίτες το ξέρουν, οι γνώστες της πραγματικής Ιστορίας των ηρώων φουστανελλοφόρων, ντόπιων και ξένων.