Θεέ μου, και τούτη τη νυχτιά Σου λέω την προσευχή μου.
Συ που το γιο Σου έστειλες να σώσει την ψυχή μου,
Δυο-τρεις χαρούλες κάνε μου και θα σου τις χρωστάω,
Για να μη νιώθω πρόσφυγας στο χώμα που πατάω.
Μεγάλωσε καμιά σταλιά ετούτη την πατρίδα,
Γιατί έχουν κι άλλοι μερτικό στη λίμνη Βιστωνίδα.
Τους άρχοντες του Έθνους μας, σάρκα εκ της σαρκός μας,
Προστάτεψέ τους, Ύψιστε, γιατί είναι οδηγός μας.
Δεν βλέπεις πώς τσακώνονται ποιος θα μας πρωτοσώσει;
Ποιος απ’ τον άδειο κορβανά θα βγάλει να μας δώσει;
Τους δρόμους λίγο φάρδυνε για τα άτυχα παιδιά μας,
Που λένε πως τ’ αδίκησε η άχρηστη γενιά μας
Και πως μονάχα αν φτύνουνε και αν πετροβολάνε
Υπάρχει ελπίδα ν’ ακουστούν και πιο ψηλά να πάνε.
Κουκούλες στείλε, Πάνσοφε, γιατί έτσι και τελειώσουν
Της εξουσίας οι οχτροί πολύ θα Σου θυμώσουν.
Και βάλε και καλάσνικοφ μέσα στο ίδιο δέμα,
Δεν γίνεται επανάσταση δίχως να στάξει αίμα.
Τα media να τα κρατάς μακριά από την αλήθεια,
Γιατί το ψέμα, Κύριε, μας γίνηκε συνήθεια.
Και δώσε λίγη φώτιση στον Πρόεδρο Ομπάμα,
μιας που όλοι απ’ το Αμέρικα προσμένουμε το θάμα.
Αυτά γι απόψε, Πλάστη μου. Πηγαίνω να πλαγιάσω,
Γιατί αύριο από νωρίς το τρέξιμο θα πιάσω,
Σε δρόμους που περπάτησαν οι Δάσκαλοι του Ήθους
Και τώρα στέκει φάντασμα η Μοναξιά του Πλήθους…
ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ
Προσθήκη σχολίου