ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, ΠΕΡΙ ΜΑΛΑΚΙΑΣ

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας εκδόθηκαν διάφορα βιβλία που περιείχαν συλλογές εκκλησιαστικών κανόνων προσαρμοσμένους στη γλώσσα και το ύφος της εποχής. Σπουδαιότερες συλλογές της περιόδου αυτής είναι εκείνες που περιέχουν ερμηνεία και σχολιασμό των κανόνων, συμβάλλοντας έτσι στην κατανόηση και την αναγνώριση του κανονικού δικαίου. Έτσι, εκδόθηκαν συλλογές, στις οποίες οι κανόνες παρατίθενται συνοπτικά, συλλογές μετά ερμηνειών και συστηματικές συλλογές. Απ’ όλες τις συλλογές της περιόδου αυτής σπουδαιότερη και πιο εύχρηστη και συστηματική εμφανίζεται το Πηδάλιον. Ο πλήρης τίτλος του έχει ως εξής: Πηδάλιον της νοητής νηός της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας, ήτοι άπαντες οι ιεροί και θείοι κανόνες. Το Πηδάλιον συντάχθηκε το 1793 από δυο λόγιους μοναχούς, τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και από τον ιερομόναχο Αγάπιο, τον κατά κόσμο Λεονάρδο Ασημάκη. Διατηρείται δε σε ισχύ μέχρι σήμερα!

Αποσπάσματα από την έκδοση των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ:

• Ο μαλακίαν διαπραξάμενος, τεσσαράκοντα ημέρας επιτιμάται, ξηροφαγία διαιτώμενος και μετανοίας εκάστης ποιών εκατόν.
• Ο παρών Κανών διορίζει ότι όποιος κάμη μαλακίαν, τεσσαράκοντα ημέρας να μη μεταλαμβάνη, απερνώντας αυτάς με ξηροφαγίαν, ήτοι με ψωμί μόνον και νερόν, και κάμνωντας καθ’ ημέραν μετανοίας εκατόν. Περί δε των μαλακών και πόρνων απλώς λέγει ο Άγιος Μελέτιος ο Ομολογητής, ότι κάμνουσι θυσίαν εις τον διάβολον το σπέρμα τους, το οποίον είναι το τιμιώτερον μέρος του σώματός των*.
• Εφθάσαμεν τέλος πάντων και εις την κατάρατον μαλακίαν, ήτις την σήμερον αληθώς είναι η κοινή και ψοχόλεθρος πανούκλα οπού φθείρει και απολλύει τους περισσοτέρους ανθρώπους του κόσμου, και μάλιστα τους αθλίους νέους, κατά της οποίας όσα και αν ειπή τινας, έχωντας σκοπόν να εκριζώση από τον κόσμον τοιούτον φοβερόν και θεομίσητον κακόν, ποτέ δεν ήθελαν νομισθούν μάταια και περιττά.
• Η μαλακία λοιπόν είναι μία αμαρτία τόσον μησητή κοντά εις τον Θεόν, ώστε οπού εθανάτωσε δι’ αυτήν τον Αυνάν τον υιόν του Ιούδα, όστις πρώτος έδειξε το κακόν τούτο επάνω εις την γην, από του οποίου και η μαλακία ωνομάσθη αυνανισμός. Λέγει γαρ το Πνεύμα το Άγιον εις την Γένεσιν (Κεφ. λη΄ 10). Πονηρόν δε εφάνη εναντίον του Θεού, ότι εποίησε τούτο (ο Αυνάν) και εθανάτωσεν αυτόν (ο Θεός δηλαδή), και είναι γνώμη τινών διδασκάλων ότι ο Θεός μισώντας τόσον πολλά εκείνους τους υπερηφάνους φιλοσόφους των Ελλήνων, τους αφήκε να κυριευθούν από την αμαρτίαν αυτήν διά τιμωρίαν της ειδωλολατρείας των, επειδή γνόντες τον Θεόν, ουχ ως Θεόν εδόξασαν. συμπεραίνεται δε τούτο από εκείνο οπού λέγει ο Παύλος περί αυτών: “Διό και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις καθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς” (Ρωμ. α΄ 24), όπου με το, αυτών εν εαυτοίς, εφανέρωσε το πάθος της μαλακίας, κατά το οποίον το αυτό σώμα και ενεργεί και πάσχει αυτό εις εαυτό.
• Η μαλακία όχι μόνον προξενεί ζημίαν αιώνιον εις την ψυχήν, αλλά και ζημίαν εις την υγείαν του σώματος. Ζημίαν αιώνιον εις την ψυχήν, διατί την υστερεί της Βασιλείας των ουρανών, και την καταδικάζει εις την παντοτεινήν τιμωρίαν της κολάσεως, ως λέγει ο Παύλος (α΄ Κορίνθ. στ΄ 9) διά τι καθώς όλοι κοινώς λέγουσιν, οι τε παλαιοί και νεώτεροι ιατροί, οι μαλακοί είναι άθλιοι και ελεεινοί, διατί Α΄ κιτρινίζουσι, Β΄ αδυνατεί ο στόμαχός των και να χωνεύσουν δεν ημπορούν, Γ΄ ασθενεί η όρασις των οφθαλμών τους, Δ΄ χάνουσι την φωνήν, Ε΄ χάνουσι την ευφυΐαν και οξύτητα του νοός, ΣΤ΄ χάνουσι την μνήμην, Ζ΄ χάνουσι τον ύπνον, με κάποια ταραχώδη ενύπνια, Η΄ τρέμει το σώμα των, Θ΄ χάνουσιν όλην την ανδρείαν του σώματος και της ψυχής και γίνονται άνανδροι ωσάν γυναίκες, Ι΄ ακολουθεί εις αυτούς η αποπληξία, ήτοι ο ταμπλάς, ΙΑ΄ ακολουθεί εις αυτούς συχνάκις η καθ’ ύπνους ρεύσις, πολλάκις δε και όταν είναι έξυπνοι διά το πολύ άνοιγμα των σπερματικών τους πόρων, και ΙΒ΄ τέλος πάντων γηράσκουσιν ογλίγωρα και αποθνήσκουσι κακώς. Όποιος θέλει, ας αναγνώση το νεοτύπωτον βιβλιάριον το περί μαλακίας, και εκεί θέλει ιδεί τας αναριθμήτους ασθενείας και συμπτώματα οπού προξενεί η αμαρτία αύτη εις τους μαλακοποιούς, κατά τας γνώμας των φυσικών και των ιατρών. Εκεί θέλει εύρει ότι είναι αφρονέστατοι εκείνοι οπού διά της μαλακίας και πορνείας χάνουσι το σπέρμα των, το οποίον είναι το βάλσαμον και η δύναμις, και το πλέον πολύτιμον υγρόν του σώματός των, τόσον αναγκαίον εις την ζωήν και σύστασιν του σώματος, ώστε οπού, κατά πάντας τους ιατρούς, ένα δράμι σπέρμα αξίζει διά σαράντα δράμια αίμα, και η δύναμις εκείνου είναι ισόμετρος με την δύναμιν των τεσσαράκοντα δραμίων του αίματος. Λοιπόν, ω νέοι αδελφοί μου, φυλάττεσθε, δι’ αγάπην Θεού, να μη πέσετε εις τοιούτον θεοκατάρατον, διαβολικόν και θεομίσητον αμάρτημα. Φοβηθήτέ το ωσάν πανούκλαν και φθοράν του ανθρωπίνου γένους και μισήσετέ το, αν όχι διά τι σας υστερεί από την ουράνιον Βασιλείαν, όχι, διά τι σας καταδικάζει εις την αιώνιον καταδίκην, αλλά καν διά τι σας υστερεί από την υγείαν του σώματος και από τόσα καλά φυσικά, και σας κάμνει να ζήσετε μίαν αβίωτον, αθλίαν και ελεεινήν ζωήν. Και αν η επιθυμία της σαρκός σάς πολεμή και δεν σας αφίνη να ειρηνεύσετε, σας συμβουλεύει ο θείος Χρυσόστομος να υπανδρεύεσθε νέοι, προ του να πέσετε εις καμμίαν τοιαύτην παρά φύσιν κίνησιν και φθοράν της παρθενίας σας, εάν δηλαδή ήσθε κοσμικοί και λαϊκοί.
• Αλλά πρέπει και να σημειώσωμεν ότι η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία.
• Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς Πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκας. Διά τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζωνται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα.
• Η δε εις αλλήλους μίξις, οία διπλήν εργαζομένη την μαλακίαν, μέχρις ογδοήκοντα ημερών το δηλωθέν επιτίμιον δέχεται.
• Μίξιν εδώ ο Κανών λέγει όχι την τελείαν αμαρτίαν της αρσενοκοιτίας, αλλά όταν δύο τινές, ένας εις τον άλλον κάμνουσι την μαλακίαν*, το οποίον με διπλούν Κανόνα κανονίζει ο Άγιος, και τον τούτο ποιήσαντα εις ογδοήντα ημέρας επιτιμά να ξηροφαγή, και να κάμνη καθ’ εκάστην μετανοίας εκατόν# επειδή, όχι μόνον βλάπτει τον εαυτόν του, αλλά και τον αδελφόν του, και κάμνει την αμαρτίαν διπλήν.
• Μερικοί δε μίξιν ενόησαν εδώ τον συγκυλισμόν και την παρατριβήν των μελών, και όχι την τελείαν αμαρτίαν. Γίνεται δε ο συγκυλισμός, ή μετά δύω ανδρών, ή μετά δύω γυναικών, η μετά ανδρός και γυναικός. Είναι δε ο συγκυλισμός κατά το βάρος της αμαρτίας, αναμέσον μαλακίας και πορνείας, της μεν μαλακίας μεγαλήτερος, της δε πορνείας μικρότερος.
• Ει δε τις των του Κλήρου, προ του ιερωθήναι, τω της μαλακίας περιπέπτωκε πάθει, μη θαρρών ίσως ως παρά τούτο μόνον της Ιερωσύνης αποπεμφθήσεται, αποχρώσαν πρότερον δεξάμενος επιτίμησιν, ούτως εις Ιερωσύνην ερχέσθω. Ει δε τούτω μετά την Ιερωσύνην εάλω, επί ενιαυτόν ένα ταύτης αργήσας, και τοις ειωθόσιν επιτιμίοις σωφρονισθείς, προς την Ιερωσύνην επανιέτω# ει δε μετά την επίγνωσιν της αμαρτίας, δις ή τρις τούτο εργάσαιτο, της Ιερωσύνης παυσάμενος, εις Αναγνωστών τάξιν ερχέσθω.
• Ει δε και μετά την επίγνωσιν του κακού, δύο ή τρεις φοραίς μαλακισθή, να παύη από την Ιερωσύνην, και να καταβαίνη εις τάξιν Αναγνώστου.
• * Εάν δηλαδή κατά τα άλλα είναι σπουδαίος και ενάρετος. Όρα δε ότι και η μαλακία μόνη εν γνώσει γινομένη, κωλυτική είναι της Ιερωσύνης.