Ζήτω η παρακμή. Δεν το λέω ειρωνικά. διότι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις από τον πάτο είναι να τον …πιάσεις, κατά πως λέει ο λαός. Και η έννοια της παρακμής που βιώνουμε δεν αναφέρεται στην κοινωνία μας η οποία, πολλές φορές έχει τα αναγκαία αντανακλαστικά και αντιδρά υγιώς. Η παρακμή αφορά τον πολιτικό βίο, αφού, καλώς ή κακώς, η συμπεριφορά των ολίγων είναι αυτή που αποτυπώνεται στο λαό και έτσι, μαζί με τα ξερά καίγονται για τα χλωρά. Αυτό είναι ένα πρώτο συμπέρασμα από τα όσα αποκαλύπτονται –ή υπονοούνται- σιγά-σιγά στην υπόθεση της ΖΗΜΕΝΣ.
Αναμφιβόλως η κατωφερική πορεία του πολιτικού ήθους επιταχύνθηκε μετά τη μεταπολίτευση. Ξεκινώντας από τα πιο ορατά, αυτά δηλαδή που σχολιάζει ο ίδιος ο λαός, εκείνο που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι κάποτε, κάποιοι έμπαιναν στην πολιτική πλούσιοι και έβγαιναν φτωχοί. Τώρα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, και γι’ αυτό προφανώς και η πολιτική, από μεράκι και ψώνιο έγινε επάγγελμα και αυτοσκοπός. Υπ’ αυτή την έννοια ενθυμούμαι ως πολύ εύστοχη την παρατήρηση εντίμου συναδέλφου σε κάποιο αστέρα –και μάλιστα …σοσιαλιστή- της σύγχρονης πολιτικής, όταν ο τελευταίος περίπου τον επέπληξε «διότι έχει χαθεί» και δεν κάνουν πια την παρέα που έκαναν στο παρελθόν. Για να εισπράξει βεβαίως εμβρόντητος την απάντηση: «Μα νομίζω ότι έχουν χωρίσει οι δρόμοι μας. Αυτά που φοράς κοστίζουν όσα εγώ βγάζω σε ένα εξάμηνο»!!
Άξιο να μνημονευθεί –ως αντίθεση στα σημερινά πολιτικά ήθη- ότι ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ μεταξύ των άλλων πούλησε όταν ήταν ακόμη αρχηγός κόμματος έναν αμπελώνα στη Θεσσαλία, και τα λεφτά τα έδωσε στη ΝΔ, προκειμένου να εμφανίσει αυτή ισοσκελισμένο προϋπολογισμό!
ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ -(Φωτογραφία: PIX)
Ζήτω η παρακμή της Τρούμπας!
Από το καιρό που ο Μακρυγιάννης καθόταν περίλυπος σε ένα καφενέ στο Σύνταγμα και γράφοντας τα απομνημονεύματά του κι αναλογιζόταν τη κατάντια των ημερών του, που οι ληστές και οι ξεβράκωτοι γίναν στο ελεύθερο κράτος υπουργοί και “μεγάλες οικογένειες” από τη λεία του πολέμου, ε, από τότε ξεκινά το κακό της διαφθοράς.
Κι αν κάποιοι άνθρωποι γίναν σπουδαίοι με την αξία τους σε δύσκολους καιρούς, πέσαν στη παγίδα να κάνουν σπουδαία και τα πανηλίθια παιδιά τους κι έτσι ρίζωσε και το τέρας της οικογενειοκρατίας στο τόπο μας.
Έτσι φτιάχτηκε η Ελλάδα της Τρούμπας.
Παρατημένη, χλευαζόμενη, μίζερη, να συντηρείται με ασπιρίνες γιουροβιζιονικής ανάτασης και εθνικιστικορθόδοξων παραληρημάτων.