Πριν διαβάσω τις “Περιπέτειες του κόκκινου Πήγασου που έγινε λευκός”, φουστανΕΛΛΑΣ στις 27.6.2008, είχε πέσει στην αντίληψή μου ένα σχετικό ρεπορτάζ (ΝΕΑ 24/6/08) περί την κρατική ηλιθιότητα.
Το ρεπορτάζ, μάλλον…απειλητικό, ανέφερε ότι, αν γίνει λάθος ηλεκτρονική καταχώριση ενός ακινήτου στο νέο Κτηματολόγιο -ακόμη και εξ υπαιτιότητας της Υπηρεσίας- θα πρέπει ο πραγματικός ιδιοκτήτης να το διεκδικήσει δικαστικώς –και με έξοδα αρκετά- από τον …παρείσακτο πλασματικό ιδιοκτήτη. Κάπως έτσι άλλωστε έχασε και το Δημόσιο δικό του κτίριο!!!
Θυμήθηκα λοιπόν μερικά παραδείγματα άφατης ηλιθιότητας του ελληνικού κράτους:
1.Οι φορολογικές αρχές απαιτούσαν από ένα φουκαρά που καταστράφηκε στον μεγάλο σεισμό των Αθηνών του Σεπτεμβρίου 1999, να τους προσκομίσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, που το είχε καταπλακώσει, κατά τον σεισμό εκείνο, μία πολυκατοικία που κατέρρευσε καθώς και διάφορα έγγραφα που βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο!! Δεν φτάνει δηλαδή ο άνθρωπος που έχασε και τη γυναίκα του –γιατί ήταν ένα από τα θύματα του σεισμού- και την περιουσία του, τον ταλαιπωρούσαν κιόλας κάποιες ευθυνόφοβες, όσο και ηλίθιες υπηρεσίες και ο άνθρωπος δεν μπορούσε να πάρει σύνταξη, λόγω των εγγράφων που είχαν χαθεί!
2.Ένας ταξιτζής, ναυαγός του «Σάμινα», του οποίου το ταξί βρίσκεται στο βυθό του πλοίου, βρέθηκε αντιμέτωπος με την Εφορία που του ζητούσε τις πινακίδες, ενώ ο ίδιος ήταν επισήμως καταγεγραμμένος ως ναυαγός!!
Είναι πάντως στιγμές που τα όρια της κρατικής βλακείας υπερβαίνουν και τη μεγαλύτερη φαντασία. Όμως φαίνεται ότι το κράτος-απατεών, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει ως απατεώνες και τους πολίτες.
Τι είναι, κατά συνέπειαν προτιμότερο; Κράτος ηλίθιο ή Δημόσιο διεφθαρμένο;
ΝΙΚΗΤΑΣ ΦΩΣΤΙΝΗΣ -(Φωτογραφία:πόστερ Λόουελ Χερέρο)
Προσθήκη σχολίου