Δικομματισμός:Το μη χείρον βέλτιστον

Όλες οι δημοσκοπήσεις, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και που είναι συμπληρωματικές άλλων που προηγήθηκαν, επιβεβαιώνουν ότι είναι το ολιγότερο πρόωρες, οι ερμηνείες που δίδονται περί «θνησιμότητας» της εναλλασσόμενης κυριαρχίας των δύο μεγάλων κομμάτων, επειδή μειώνονται τα συνολικά ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις και αυξάνονται τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Που, τελευταίως και αυτά μειώνονται.
Πάντοτε οι δημοσκοπήσεις, στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων, δείχνουν χαμηλό το συνολικό ποσοστό που συγκεντρώνουν τα δυο μεγάλα κόμματα. Λ.χ. από το 1996 μέχρι και τις εκλογές του 2004, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συγκέντρωναν ποσοστά –πλην των περιόδων κατά τις παραμονές εκλογών- που κυμαίνονταν μεταξύ 51% και 59%. Όμως, αυτά τα ποσοστά, ούτε τη μετέπειτα αύξηση της συσπείρωσης των δύο κομμάτων απέτρεψαν και, φυσικά, ούτε τον δικομματισμό.
Για τον απλό λόγο ότι ο κόσμος ή έχει ζήσει τα «καλά» των κυβερνητικών συνεργασιών είτε έχει διαβάσει τι συνέβαινε, ιστορικά, με τα πολυκομματικά κυβερνητικά σχήματα όπου, καθένα κόμμα «δούλευε για την πάρτη του».
Δεν είναι τυχαίο ότι τη λαϊκή αυτή αντίληψη εκφράζουν και τα ευρήματα σχετικών μετρήσεων (ΜRΒ) που με ποσοστό 50% ο κόσμος προτιμά κυβέρνηση με ισχυρή αυτοδυναμία. Ενώ σε άλλη μέτρηση (Public Issue), και στην υποθετική περίπτωση της μη επίτευξης αυτοδυναμίας, εμφανίζεται σημαντικά αυξημένο το ποσοστό εκείνων που θέλουν επανάληψη των εκλογών για να επιτευχθεί αυτοδυναμία ενώ εξ ίσου σημαντικά μειώνεται το ποσοστό εκείνων που, παλαιότερα, ήθελαν οικουμενική κυβέρνηση!
Η επαναφορά του πολιτικού συστήματος στα δικομματικά καθιερωμένα άρχισε, εδώ και καιρό με το βέτο της κυβέρνησης στο Σκοπιανό και την υπεύθυνη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού της, στο ίδιο θέμα.
Ο κόσμος αξιολόγησε τη σοβαρότητα χειρισμών και από την μία και από την άλλη πλευρά και δείχνει ήδη ότι προτιμά τις σταθερές του δικομματισμού, από τους πολιτικούς πειραματισμούς.
ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ  -(Φωτογραφία: πόστερ Γουόλντοφ)