[Μιας και σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, είναι η μέρα των …”θαλασσινών”, ας δούμε μερικές “ρίμνες” των κεφαλλονιτών ναυτικών.Το σατιρικό ποιητικό αυτό λογοτεχνικό είδος μοιάζει με τη μαντινάδα, αλλά διαθέτει πιο δηκτικό και πιο δυτικό χιούμορ.
Ή κατά τους κεφαλονίτες: “με τη διαφορά ότι η δεύτερη ανθεί ως τις μέρες μας, ενώ η ρίμνα τείνει να εξαλειφθεί”.]
Πολύ φοβούμαι σα φιλάς στα πεσωτά και ίσα
μη χάσω το μπαρκάρισμα και πάω από… λύσσα!
*
Έπινε το ξυνόκρασο σαν έσκαφτε στ’ αμπέλι,
και τώρα σα λοστρόμος μας, μόνον ουίσκυ θέλει.
*
Τόσα τσιμέντα ρίχνουμε για τσι ρωγμές στ’ αμπάρι,
όπου τ’ αμπάρι του μπετόν την όψη έχει πάρει.
*
Από συνήθεια παιδική κι από μεράκι φίνο,
αντί γυναίκες να ζητά, παίζει με το κλαρίνο…
*
Αθλους του για τη θάλασσα, μας διηγιέται πάλι,
μα ρούφηξε τα πέλαγα με τρύπιο το κουτάλι….
*
Καθώς προχτές ο μάγερας καυχιόταν για κοπέλες,
μες το φαί του πέσανε κι οι δυο του οι μασέλες…
*
Κάθε που λυεί τη μηχανή ή κάτι μαστορεύει,
για βίδες περισσεύματα ζεμπίλι μας γυρεύει.
*
Ο πρώτος με το δόκιμο τη νύχτα στο σκοτάδι,
Σωκράτη παραστένουνε με τον Αλκιβιάδη…
*
Πρώτε στα εβδομήντα σου που τώρα πια ζυγώνεις,
σου κάνει κράτει η μηχανή, όσο κι αν την λαδώνεις.
*
Έχουμε πρώτο που σα δει, το πλοίο να ποντζάρει,
τρέχει από το φόβο του και κρύβεται στ’ αμπάρι!
*
Κι οι τρεις καπιτανέοι μας βάνουν σωστή πορεία,
κινάμε για τη Τζάνοβα και πάμε σ’ Αλτζερία…
*
Ένα παπά επήραμε κάποτε στο καράβι
κι εχάσαμε μιαν άγκυρα και σπάσανε δυο κάβοι…
*
Είχε παπά μας το χωριό, ένανε κανακάρη,
που και φουγάρα καραβιού, θα τα ‘παιζε στο ζάρι!
*
Κάμε Χριστέ το θαύμα σου κι έχε για μένα έγνοια,
αν ναυαγήσω να πιαστώ από παπά τα γένια.
*
Τον ουρανό, τη θάλασσα και τα στοιχεία της φύσης,
με μια μονάχη σου ματιά, μπορείς να ηρεμήσεις!
*
Καλύτερα στα πέλαγα με κύματα αφρισμένα
παρά καλή μου πεθερά, να αντικρύζω εσένα.
*
Όντες επρωταντίκρυσα του καρχαρία στόμα
είπα: «της πεθερούλας μου και πιο μεγαλ’ ακόμα»
*
Θα βράζω φύκια του γιαλού με της σουπιάς μελάνι,
να δίνω στη μανούλα σου γαργάρες για να κάνει!
Την αγαπώ τη μάνα σου και θα της φέρω κάτι
σα δώρο από την Ίντια: φακίρη ένα κρεβάτι…
*
Μοιάζουν τα δυο της άγκυρας του καραβιού μας όκια
με δυο πώχει βογδόματα, η πεθερά μ’ η φώκια!
[Φωτογραφία: Το Λιθόστρωτο, Αργοστόλι, σε προηγούμενες εποχές.]
Θα βρω γυναίκα να με ζει
και να την κοροιδεύω
Νάχει μεγάλο το βυζί
και να της το χαιδεύω
Θα βρω στο τέλος μια θειακιά
που νάχει κουρλαμάδα
Να μ’ έχει στο κρεβάτι της
ολόκληρη βδομάδα
Θα παντρευτώ στη Λειβαθώ
για να μου κάμει έργα
Θα την αφήσω λεύτερη
μα θα κρατώ και βέργα
Ξημέρωσε και στο Πυργί
χάραξε και στη Σκάλα
Αν θέλεις νάχεις ντράβαλα
παντρέψου μια δασκάλα
Αν παντρευτώ καμιά φορά
θα πάρω απ’ το Ληξούρι
Νάχω στο σπίτι φορτηγό
και στοβουνό γαιδούρι