Δύο κοντσέρτα για πιάνο χορογράφησε ο διευθυντής του μπαλέτου της ΕΛΣ Ρενάτο Τζανέλλα, για τις δύο βραδιές χορού στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς, στις 30 Ιουνίου και 1 Ιουλίου 2012.
Πρόκειται για το κοντσέρτο για πιάνο Νο 23 του Μότσαρτ και το κοντσέρτο για πιάνο Νο 5 του Μπετόβεν.
Την ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής διηύθυνε ο αρχιμουσικός Ηλίας Βουδούρης και σολίστ ήταν ο πιανίστας Δημήτρης Τουφεξής. Χόρεψαν οι χορευτές του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Μια καλοκαιρινή, αλλά δροσερή, βραδιά σε έναν τέτοιο χώρο, πλαισιωμένο από την Ακρόπολη και τη σελήνη λίγο πριν γίνει Πανσέληνος, αλλά και με όλα αυτά τα τριγύρω κτίρια, αναμεμιγμένα από τόσο διαφορετικές εποχές να νομίζεις πως διηγούνται στην Ιστορία της ταλαίπωρης Ελλάδας, δεν μπορεί να είναι παρά μοναδική.
Πόσο μάλλον που τα δύο κονσέρτα είναι από τα ωραιότερα που έχει να δείξει η ιστορία της Ανθρωπότητας.
Θα πρέπει όμως να αποφασίσουν οι αρμόδιοι αν σκοπεύουν να παραχωρούν τον αρχαιολογικό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ή όχι. Κι αν ναι, πράγμα που ο καθένας θα ευχόταν, θα πρέπει να εξοπλίσουν αυτό το χώρο έτσι ώστε να μπορεί να τις φιλοξενεί. Όπως έχει γίνει σε ανάλογους χώρους πχ. στην Ιταλία.
Εδώ η διάταξη των καθισμάτων σε σχέση με τη σκηνή ήταν τέτοια που
από τη μέση και πίσω μόνο τα κεφάλια των χορευτών έβλεπαν οι θεατές. Η δε μουσική ακουγόταν από ηχεία ακατάλληλα να αναμεταδώσουν τέτοιους θεσπέσιους ήχους.
Όσο για το θέαμα, είναι φυσικό το μεγαλείο της αξεπέραστης αυτής μουσικής να καταβροχθίζει την όποια χορογραφία. Πόσο μάλλον που η χορογραφία έγινε αιώνες μετά τη μουσική και ερήμην των συνθετών, οι οποίοι δεν ήθελαν μπαλέτα να την πλαισιώνουν, επειδή αν ήθελαν θα τα υιοθετούσαν μόνοι τους και θα επόπτευαν και τον χορογράφο.
Στα κονσέρτα προέχει η ανάδειξη της δεξιοτεχνίας του σολίστα. Με την προσθήκη μπαλέτου ο ακροατής γίνεται πλέον και θεατής την προσοχή του ο σολίστας την μοιράζεται πια με τους χορευτές.
Το μπαλέτο με τίτλο Ταξίδι πρωτοπαρουσιάστηκε το 1992 στην πόλη Όσιμο, νότια της Ανκόνας στην Ιταλία με πρωταγωνιστή τον διάσημο Ουκρανό χορευτή Βλαντίμιρ Μαλάχοφ. Ακολούθησαν παρουσιάσεις από το Μπαλέτο της Κρατικής Όπερας της Βιέννης (1993) και από τον Μπαλέτο της Στουτγάρδης (1997).
Στηρίζεται στην μουσική του Βόλφγκανγκ Αμαντέ Μότσαρτ [1756-1791] για το Κοντσέρτο για πιάνο αρ.23 σε λα μείζονα (Κ.488). Το έργο, σε τρία μέρη – I.Allegro, II.Adagio, III.Allegro assai-, ολοκληρώθηκε στις 2 Μαρτίου 1786, λίγες εβδομάδες πριν από την πρεμιέρα της όπερας Οι γάμοι του Φίγκαρο. Ακόμα και με τα μέτρα του Μότσαρτ, ξαφνιάζει η μελωδικότητα του έργου.Το δεύτερο μπαλέτο, με τίτλο Μπετόβεν έργο 73 πρωτοπαρουσιάστηκε το 2000 από το Μπαλέτο της Κρατικής Όπερας της Βιέννης και έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα, στο Φεστιβάλ του Αιγαίου στη Σύρο το 2009.
Στηρίζεται σε ένα ακόμα διάσημο κοντσέρτο για πιάνο, αυτή την φορά στο επονομαζόμενο «αυτοκρατορικό» του Μπετόβεν. Έργο και αυτό σε τρία μέρη –Ι.Allegro, II.Adagio un poco mosso, III.Rondo: Allegro ma non troppo- γράφηκε το 1809, κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Βιέννης από τον Ναπολέοντα. Το ύφος του είναι μεγαλοπρεπές, λαμπερό, ηρωικό ενώ οι ρυθμοί που επιλέγει ο συνθέτης στο πρώτο και τρίτο μέρος θυμίζουν συχνά στρατιωτική μουσική. Το αργό μεσαίο μέρος είναι ταυτόχρονα τρυφερό και βαθιά συναισθηματικό. Στην πρώτη σελίδα του μέρους αυτού, στο χειρόγραφο είναι σημειωμένη η φράση «Η Αυστρία ας ανταμείψει τον Ναπολέοντα».
Χορογραφία, Σκηνικά, Κοστούμια, Φωτισμοί Ρενάτο Τζανέλλα
Μουσική Διεύθυνση Ηλίας Βουδούρης
Σολίστ πιάνου Δημήτρης ΤουφεξήςΧορευτές:
Χορογραφία Το Ταξίδι
Ντανίλο ΖέκαΧορογραφία Μπετόβεν, έργο 73
Πρωταγωνιστικά Ζευγάρια
Αλίνα Στεργιανού – Γιώργος Βαρβαριώτης
Μαρία Κουσουνή-Φίκα – Βαγγέλης Μπίκος
Ευρυδίκη Ισαακίδου – Στράτος Παπανούσης
Αιμιλία Γάσπαρη – ‘Ιγκoρ Σιάτζκο
Αλεξάντερ Νέσκωβ – Σταυρούλα ΚαμπουράκηΜε την Ορχήστρα, τους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de Ballet της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Απορώ με το κείμενό σας κ. Βίτσο για τη συγκεκριμένη παράσταση στην οποία έτυχε να παρευρεθώ και τίποτε το ενδιαφέρον δεν βρήκα! ηταν μια ανιαρή παράσταση και τίποτε άλλο.
Πέραν τούτου δεν είναι δυνατόν στους ιερούς αυτούς χώρους να δίνονται παραστάσεις για να ηδονίζεται ο κάθε ψευτοκουλτουριάρης. Είναι ντροπή για την ελλάδα και ντροπή για τον πολιτισμό μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Όπως μπορείτε να διαβάσετε δεν είμαι καθόλου ενθουσιώδης με την καλλιτεχνική αξία αυτής της παράστασης. Συμφωνώ μαζί σας. Εν τούτοις ο χώρος δεν παύει να είναι ξεχωριστός. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσοι ήταν οι ψευτοκουλτουριάρηδες ανάμεσα στους θεατές, δεν θεωρώ όμως τον εαυτόν μου ως τέτοιο, ούτε κι εσείς τον δικό σας. Ομολογώ δε ότι ούτε πήρε το μάτι μου κάποιον από τους θεατές να ηδονίζεται. Όσο για τη χρήση του χώρου, δεν είναι η μόνη χώρα η Ελλάδα, όπου αρχαιολογικοί χώροι χρησιμοποιούνται με αυτόν τον τρόπο. Να μου πείτε ότι είναι ντροπή να παραχωρείται το Ηρώδειο σε μπουζουκοτραγουδιστές, μάλιστα! Έχω όμως και μία απορία: Αφού διαφωνείτε με όσα λέτε πως διαφωνείτε, γιατί πήγατε;