Φεύγει το Καλοκαίρι και άρχίζουν να υλοποιούνται τα “ραντεβού τον Σεπτέμβρη” όλων των χειμερινών σινεμά, που δεν είχαν συνεχίσει ελέω κλιματισμού τη λειτουργία τους κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Έτσι η χιλιοτραγουδισμένη απόλαυση των θερινών σινεμά σε όλους τους τόνους της νοσταλγίας μπαίνει για μια ακόμη χρονιά σε αναστολή. Για πολλά όμως, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα, η αναστολή αυτή θα είναι στην ουσία κλείσιμο, ελλείψει πελατείας και κατά συνέπεια πόρων.
Οι περισσότεροι από τους θερινούς κινηματογράφους βρίσκονται σε πρώην ακμάζουσες αστικές συνοικίες και νυν υποβαθμισμένες. Οι προσπάθειές τους να επιβιώσουν πάρα πολλές. Όπως για παράδειγμα το “Λιλά” στην οδό Νάξου της Κυψέλης, που ανακαινίσθηκε ολοσχερώς, πλην όμως χωρίς να αυξήσει μετά από αυτό ιδιαίτερα την πελατεία του. Κι αν δεν υπήρχαν κάποιες “ευαίσθητες” πολυεθνικές να τα υιοθετήσουν διαφημιστικώς ίσως δεν θα είχε αντέξει κανένα θερινό σινεμά.
Έτσι λίγα από τα κροκοδείλεια δάκρυα της νεοελληνικής υποκρισίας για τις χαμένες συνοικίες πήγαν και στα θερινά τα σινεμά τους. Οι συνοικίες εγκαταλήφθηκαν από τους νεόπλουτους ελέω αλόγιστου δανεισμού νεοέλληνες για να μετακομίσουν στα νεότευκτα βόρεια ή τα νότια προάστεια, που αφού εγκαταστάθηκαν καλά-καλά σε καινούργια πολυκατοικία με γκαράζ, τζάκι και τζακούζι ξεκίνησαν το μοιρολόι για την υποβάθμιση των συνοικιών όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Το ίδιο και με τα σινεμά τα θερινά. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε γλαρωμένα μάτια και να ακούμε μελιστάλεχτες φωνές να περιγράφουν τα γιασεμιά και το αγιόκλημά τους και τη Μελίνα έπαιζε τη Στέλλα. Όμως δεν είδαμε και κανέναν από αυτούς τους διανοούμενους της δεκάρας να πάρει το καγιέν του και να πάει να δει ταινία στο “Λιλά” ή στο “Ζέφυρος”. Πού να πηγαίνεις τώρα σε αυτές τις υποβαθμισμένες συνοικίες, σου λέει. Αντε καμμιά φορά στο ¨Μπομπονιέρα” της Κηφισιάς ή στο “Φιλοθέη” της Φιλοθέης. Και τότε πώς θα κρατήσουν αυτούς τους κινηματογράφους οι γηραλαίοι πλέον ιδιοκτήτες τους για να μπορούμε να γλαρώνουμε εμείς αναλογιζόμενοι τα παιδικά μας χρόνια; Με τις μειωμένες πλέον συντάξεις τους;
Ποιοί θα πάνε να δούνε ταινία υπό το σεληνόφως; Οι μετανάστες που κατοικούν πια σε αυτές τις περιοχές;
Προς τι, λοιπόν, οι κραυγές των κουλτουριαραίων για τη διάσωσή τους; Οι ευαισθησίες δε κραυγάζονται, γίνονται πράξη! Και για να γίνουν πράξη χρειάζεται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι ευαίσθητοι.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ
O θερινοί της Κυψέλης: Νανίτα στην Αίγλης – πολυκατοικία, Αττικόν στην Κυψέλης – πολυκατοικία, Αμπάσαντορ στη Σκοπέλου – πολυκατοικία, Κυψελάκι στη Ζακύνθου πάνω από το χειμερινό – πάρκινγκ. Και η Ηλέκτρα στην Πατησίων – supermarket με ληγμένα. Και πιθανότατα ξεχνώ μερικούς.
Εκτός αυτών, ο θερινός κινηματογράφος “Σινέ Στέλλα” στην Τενέδου, ο οποίος, αν και ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων, δεν λειτουργεί! Πέρυσι λειτούργησε για ενάμισι μήνα και όσες φορές τον επισκέφθηκα κάθε άλλο παρά μόνος ήμουν.
Ω, τι μου θύμισες τώρα,
“Πάνθεον” και “Ακροπόλ”,
“Λουξ” στην Αγίαν Τριάδα,
“Άστρον”, καπέτα, μπριγιόλ.
Τώρα ο “Νέγκας” του δήμου,
έμεινε να “πολεμά”,
μόνος του να μας θυμίζει
τα θερινά σινεμά.
Δύ-στιχος