ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΒΙΩΝΕΙ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗ ΛΕΞΗ “ΜΑΛΑΚΑΣ”
Πριν από μερικά χρόνια, μια μέρα καθόμουν σαν μαλάκας στο γραφείο μου, όταν ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει να κάνω ένα τηλεφώνημα σ’ ένα μαλάκα φιλαράκι μου.
Βρήκα το νούμερο του τηλεφώνου του μαλάκα του κολλητού μου και το κάλεσα.
Ένας μαλάκας από την άλλη άκρη της γραμμής, μου απάντησε λέγοντας:
– Παρακαλώ;
Του είπα ότι είμαι ο κ. Τάδε και ότι ήθελα να μιλήσω με τον κ. Δείνα.
Ξαφνικά κατάλαβα ότι ο μαλάκας μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπήρχε μαλάκας που ήταν τόσο μεγάλος μαλάκας.
Σ’ εμένα τόλμησε να κλείσει το τηλέφωνο, ο μαλάκας;
Ξαναβρήκα το νούμερο του μαλάκα του φίλου μου και του τηλεφώνησα.
Πριν είχα κάνει λάθος τα δύο τελευταία νούμερα, ο μαλάκας.
Ξανακάλεσα το μαλάκα που μου είχε κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα.
– Φίλε, είσαι και ο πρώτος μαλάκας, του λέω του μαλάκα και του κλείνω το τηλέφωνο!
Μετά πήγα και καταχώρησα το όνομά του στο Μ: Μαλάκας.
Κάθε φορά που είχα νεύρα και ήθελα να ξεσπάσω, τηλεφωνούσα στο μαλάκα, του έλεγα “Είσαι και πολύ μαλάκας” και το έκλεινα.
Αυτό με ανακούφιζε τόσο πολύ, που με άφηνε μαλάκα!
Όταν ήλθε και στην Ελλάδα η δυνατότητα αναγνώρισης κλήσεων, είπα να το κόψω ο μαλάκας, επειδή κινδύνευα να με ανακαλύψει αυτός ο μαλάκας.
Για καλό και για κακό του τηλεφώνησα και του είπα:
– Το ξέρεις, ρε μαλάκα, πως υπάρχει πια δυνατότητα αναγνώρισης κλήσεων;
– Όχι ρε μαλάκα, πού να το ξέρω; μου απαντά.
– Εμ, πώς να το ξέρεις, του λέω, τόσο μαλάκας που είσαι;
Μια μέρα, καθώς πήγαινα στο μαγαζί και ετοιμαζόμουν να παρκάρω το αυτοκίνητο μου στο parking, ένας μαλάκας με μια μαύρη BMW μου έκλεισε το δρόμο και μου πήρε τη θέση, που τόση ώρα -σα μαλάκας- περίμενα, για να παρκάρω το αμάξι μου.
Κορνάρισα και του φώναξα ότι αυτή η θέση ήταν δική μου, καθώς δεν είμαι μαλάκας, και ήμουν εκεί πολύ πριν από αυτόν το μαλάκα.
Επιδεικτικά με αγνόησε ο μαλάκας, αλλά για καλή μου τύχη πρόσεξα, ότι στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου, υπήρχε ένα «ΠΩΛΕΙΤΑΙ ».
Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα το στυλό και σημείωσα το τηλέφωνο του μαλάκα.
Δύο μέρες αργότερα, και αφού είχα καλέσει τον «πρώτο μαλάκα» μου ήρθε η ιδέα να καλέσω και τον μαλάκα με τη BMW.
Τηλεφώνησα και μία φωνή απάντησε
– Εμπρός!.
– Είστε αυτός που πουλάει μια μαύρη BMW, του λέω.
– Ναι, ακριβώς, μου απαντάει ο μαλάκας.
– Μήπως μπορείτε να μου δώσετε την διεύθυνση σας για να έρθω να δω το αυτοκίνητο από κοντά; τον ρωτάω.
– Βεβαίως, μένω στη οδό Χρυσανθέμων 45. Είναι ένα κίτρινο σπίτι, και ακριβώς απ’ έξω είναι παρκαρισμένο το αυτοκίνητο.
– Και πώς λέγεστε; τον ρώτησα.
– Το όνομα μου είναι Κ.Λ., απάντησε.
– Ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να περάσω από εκεί; ψαρεύω το μαλάκα.
– Φτάνω κάθε μέρα στο σπίτι γύρω στις 5 το απόγευμα, μου απαντάει.
– Άκου, μπορώ να σου πω κάτι;
– Ναι.
– Είσαι και ο πρώτος μαλάκας!
Το έκλεισα και αποφάσισα να βάλω και το δικό του τηλέφωνο στον κατάλογο στη λέξη “Μαλάκας”
Τώρα, όποτε αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα, είχα δύο μαλάκες να καλώ.
Ωστόσο, μετά από κάποιους μήνες αλλεπάλληλων τηλεφωνημάτων και στους δύο μαλάκες, συνειδητοποίησα, ότι δεν μου έδινε την ίδια χαρά όπως παλιά.
Μια μέρα τηλεφώνησα στο μαλάκα Νο. 1:
– Γεια. Είσαι μεγάλος μαλάκας! (αλλά δεν το έκλεισα αυτή τη φορά).
– Είσαι ακόμα στη γραμμή, ρε μαλάκα; με ρωτά.
– Ναι, ρε μαλάκα, απάντησα.
– Σταμάτα να μου τηλεφωνείς, ρε μαλάκα, γιατί θα σε γαμήσω! μου φώναξε.
– Αν είσαι άντρας, ρε μαλάκα, έλα να με γαμήσεις, του απάντησα.
– Ποιος είσαι, ρε μαλάκα; με ρώτησε.
– Λέγομαι Κ.Λ.
– Και πού μένεις, ρε μαλάκα;
– Μένω στην οδό Χρυσανθέμων 45, ρε μαλάκα. Είναι ένα κίτρινο σπίτι και ακριβώς μπροστά είναι παρκαρισμένη μια μαύρη BMW.
– Έρχομαι από εκεί τώρα να σε γαμήσω, ρε μαλάκα! Κανόνισε να ‘χεις βαζελίνη.
Του λέω:
– Θα μου τα κλάσεις, ρε μαλάκα!
Έπειτα, πήρα τηλέφωνο το μαλάκα Νο. 2.
– Εμπρός; απάντησε.
– Γεια σου, μαλάκα, του λέω.
Τότε εκείνος φώναξε:
– Αν μάθω ποιος είσαι… ρε μαλάκα.
– Τι θα κάνεις, ρε μαλάκα; του απάντησα.
– Θα σου κόψω τον κώλο! μου ξεκαθάρισε.
Τότε απάντησα:
– Λοιπόν, μαλάκα, έρχομαι τώρα σπίτι σου να μου τον κόψεις!
Έκλεισα το τηλέφωνο και πήρα αμέσως την Αστυνομία, λέγοντας σε έξαλλη κατάσταση ότι είμαι γκέι και ετοιμαζόμουν να σκοτώσω τον εραστή μου, ο οποίος λέγεται Κ.Λ. και μένει στην οδό Χρυσανθέμων 45.
Στη συνέχεια, πήρα τηλέφωνο τα κανάλια και τους “έδωσα είδηση” για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών του υποκόσμου, που γινόταν εκείνη τη στιγμή στη Χρυσανθέμων 45.
Μπήκα γρήγορα στο αυτοκίνητο μου και κατευθύνθηκα κι εγώ στη Χρυσανθέμων 45.
Όταν έφτασα εκεί είδα δύο μαλάκες να πλακώνουν αλύπητα ο ένας τον άλλο , μπροστά σε 6 περιπολικά, 1 ελικόπτερο της Αστυνομίας και το πλήρωμα τριών καναλιών.
Τώρα, πραγματικά, αισθανόμουν καλύτερα παρά ποτέ, ο μαλάκας!
Κ. Βίτσο σχετικά με τη λέξη μαλάκα ένα πραγματικό περιστατικό:
Είμαστε στο γραφείο μου με υπαλλήλους, ουσιαστικά συνεργάτες μου Έλληνες, η γραμματέας μου Γαλλίδα παντρεμένη με Έλληνα κι από ελληνικά τίποτα . Συζητούσαμε στα ελληνικά και το delivery boy άρχισε να λέει για κάποιον Αντρέα. Φάνηκε πως οι τρεις άλλοι τον ‘ξέραν αυτόν τον Αντρέα κι άρχισαν: Ο Αντρέας έτσι ο μαλάκας, ο Αντρεάς τούτο ο μαλάκας, ο Αντρέας κείνο ο μαλάκας… Οπότε πετάγεται η Γαλλίδα, «je sais monsieur Antreas Malakas… c’ est l’ ami de mon mari!» [Α, τον γνωρίζω τον κύριο Αντρέα Μαλάκα, είναι φίλος του άντρα μου!] Το εθνικό επίθετο.
Και κάτι άλλο: σε κεντρική οδό οδηγώ, ένας άλλος οδηγός, Γάλλος μάλλον, με περνά τόσο άσχημα που μόλις δεν παίρνει μαζί του τον δεξί καθρέφτη μου. Του ρίχνω μούτζα. Αυτός βγάζει μου κουνά το χέρι του χαιρετώντας με, «bonjour minou et pardon je suis en retard!» [Γειά σου μωρό μου, και συγνώμη, αλλά έχω αργήσει]
Στα φώτα σταματημένες, κουβεντιάζουμε. Φαίνεται πως, στο μεταξύ, τα φώτα άναψαν κι έσβησαν περισσότερο από μια φορά. Γκουπ, γκουπ το τζάμι μου, κοιτώ, αστυνομικός, ξαφνιάζομαι, ανοίγω το τζάμι μου, αυτός μου λέει, «madam de quell couleur preferez-vous pour avancer?» [Κυρία μου, ποιο χρώμα θα σας άρεσε να βάλουμε για να σας πείσουμε να ξεκινήσετε;]
Για τα λάθη συγνώμη κι έχω ξεχάσει τα γαλλικά μου. Όσο για τα ελληνικά;; Ως τώρα θα ξέρετε καλλίτερα…
Από Δ.Β.:[Κυρία Περικλέους, Καλά απέδωσα εντός αγκύλης τα γαλλικά σας;]
Λείπουν δύο e. To ένα στο madame και το άλλο στο quelle κύριε Βίτσο. Η μετάφραση αρίστη, αν λάβουμε υπ’ όψιν το γαλλικό γνωμικό ότι “μία μετάφραση, όταν είναι ωραία δε είναι πιστή και όταν είναι πιστή δεν είναι ωραία”!!
@ Δανέζης: για το madame έχετε δίκιο και είναι αβλεψία. Για το quel νομίζω πως το couleur είναι αρσενικό. Έχω ξεχάσει βέβαια.
@κ. Βίτσο: Αν προσέχατε και λιγουλάκι τα ορθογραφικά μου…
@Δανέζης: Για την μετάφραση το λένε;; Παράξενο! Κι εγώ νόμιζα…
Madame Dionysia, c’ est LA couleur
@ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΝΕΖΗΣ:Νομίζω πως αν δεν είναι ωραία δεν είναι και πιστή. Στον συγγραφέα εννοώ, που άλλο ήθελε να εκφράσει. Και στον αναγνώστη επίσης, που θα βαρεθεί.
Αυτός σε ποιά κατηγορία κατατάσσεται;
”Ο αμερικανικός λαός είναι ο πιο έξυπνος αμερικανικός λαός στον κόσμο.”
George Bush Junior
”Τα περισσότερα προϊόντα που εισάγουμε, έρχονται από το εξωτερικό.”
George Bush Junior
”Έχω δικές μου απόψεις με τις οποίες πολλές φορες δεν συμφωνώ.”
George Bush Junior
(Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και μαλακίας, είναι το ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια).
Φεύγει και τούτη η χρονιά, κι ένα καλό αφήνει,
φεύγει μαζί της και ο Μπους, στο ράντσο του να μείνει.
Μακρύα νά ‘ναι από μας, κι ας έρθει η άλλη ”οσία”.
καλή χρονιά Διονύση μου, με νέκταρ και αμβροσία.
Aγαπητέ μου Δύ-στιχε με τιμά που το μαλακοβιβλίο μου έγινε αφορμή για να γράψεις αυτούς τους Ευ-στίχους!
Σε ευχαριστώ πολύ.
Παρά τις γκρίνιες μας, η ζακυθινή σατιρική ρίμα ζει.
Άλλωστε πάντα πάνου στην “κροπία” άνθιζε!