Ομιλείτε ελληνικά;

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ξένη γλώσσα που ακούω κάθε φορά που πατάω το κουμπάκι της τηλεόρασης, μπορεί να μου την μεταφράσει κάποιος καλός άνθρωπος; Μπορεί κάποιος να μου αποκρυπτογραφήσει αυτόν τον μυστηριώδη κώδικα Ντα Βίντσι, μπας και συνεννοηθούμε στοιχειωδώς;

Δεν ζητάω διερμηνέα από αγγλικά σε ελληνικά. Από γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά σε ελληνικά. Ζητάω διερμηνέα από ελληνικά σε ελληνικά. Να καταλάβω πέντε βασικά πραγματάκια. Να μην τρώω τις ελληνικούρες σαν χαστούκια απανωτά. Να μη μου περνάει απ΄ το μυαλό ότι μιλάνε απταίστως τη σανσκριτική διάλεκτο.

Σταχυολογώ μερικά μαργαριτάρια που δίνουν και παίρνουν όταν οι παρουσιαστές, συντονιστές, πανελίστες, συνάδελφοι δημοσιογράφοι και λοιποί συμπαθείς κλάδοι βρίσκονται στο τσακίρ κέφι:

1. Για τα επίθετα που τελειώνουν σε «ηςης-ες» τους επιφυλάσσω μια τεράστια έκπληξη: ΚΛΙΝΟΝΤΑΙ!!! Λέμε «ο διεθνής Τύπος, η διεθνής κατακραυγή, το διεθνές αντίκτυπο». Δεν λέμε «αυτό είναι πολύ ευγενής παιδί», «τα άτομα αυτά είναι πολύ προσηνής». Ή μάλλον, όταν το λέμε, ετοιμαζόμαστε μετά να θρηνήσουμε θύματα.

2. Επίσης κλίνονται τα «ων-ουσα-ον». «Με τον υπάρχων νόμο»;

Ναι, το άκουσα κι αυτό. «Τρία άτομα ήταν απών». Ναι, το άκουσα και είμαι ακόμα ζωντανή.

3. Αντιθέτως ΔΕΝ κλίνονται τα επώνυμα. Η Γεννηματά της Γεννηματάς, η Καρέζη της Καρέζης; Όταν ακούω- κατά κόρον- εκείνο το «της Ακρίτας», μια σκοτοδίνη μου ΄ρχεται, χάνω τον κόσμο! Αφήστε τα ήσυχα, ρε παιδιά! Τα καημένα τα επώνυμα δεν ενοχλούν κανέναν. Όπως τα ακουμπάς στη γωνίτσα τους στην ονομαστική, έτσι μένουν και στη γενική. Δεν κόβουν βόλτες πέρα δώθε! 4. Κάποιος είναι ανώτερος από τον άλλον.

Ποτέ, μα ποτέ- σε ό,τι θέλετε να σας ορκιστώ- δεν είναι ΠΙΟ ανώτερος από τον άλλον. Η σύγκριση εμπεριέχεται ήδη στη λέξη, δεν χρειάζεται το φρικαλέο κερασάκι στην τούρτα. Πιο ανώτερος, πιο κατώτερος, πιο χειρότερος, πιο καλύτερος; Αμολάμε τις λέξεις όπου και όπως γουστάρουμε; Αυτός ο πλεονασμός του «πιο» παραπέμπει στην παροιμία «τώρα που βρήκαμε πιπέρι, βάλε και στα λάχανα»!

5. Όταν δίνουν σε κάποιον να υπογράψει ένα χαρτί, του λέμε «υπόγραψε εδώ». Όχι «υπέγραψε εδώ». «Ανέφερέ μου ακριβώς τι άκουσες», «μετέφερέ του τους χαιρετισμούς μου»! Να θυμηθούμε λίγο τα ελληνικούλια που μαθαίναμε- μαζί με την κρεμάλα που παίζαμε- τις ατελείωτες ώρες στο σχολείο;

Να θυμηθούμε λίγο τη διατήρηση εσωτερικής αύξησης στον τύπο της προστακτικής;

6. Ο Οκτώβριος δεν έχει «μι», που να χτυπιέσαι κάτω. Δεν είναι ΟκτώΜβριος- κι ας επιμένουν οι πολιτικοί μας σε προεκλογικές περιόδους. Ο Οκτώβριος δεν είναι Οκτώμβριος και δεν προτίθεται να γίνει στο άμεσο μέλλον.

7. «Να αναπαράγω» ή «να αναπαραγάγω»; Εδώ «σου βάζω δύσκολα μα σκέψου πόσα πέρασα, σου βάζω δύσκολα κι ας παίζω με τα νεύρα σου». Αυτό όντως είναι ζόρικο. Το κόλπο, απλό: Λέμε «να αναπαράγω» για κάτι που σκοπεύουμε να κάνουμε πολλές φορές. «Να αναπαραγάγω» για κάτι που σκοπεύουμε να κάνουμε άπαξ. Αν το θυμόμαστε αυτό, μπορεί να το σκαπουλάρουμε το λαθάκι!

8. Είναι προ Χριστού αλλά δεν είναι μετά Χριστού: μετά Χριστόν. Μετά ΤΟΝ Χριστόν- πόσο πιο λιανά να στο κάνω, χαρά μου;

9. Δεν είναι πεdε, είναι πέντε: πεν-τε!!! 10. Ο τύπος είναι αθυρόστομος, δεν είναι ανθηρόστομος. Δεν μιλάει δηλαδή και βγαίνουν γλαδιόλες απ΄ το στόμα του. Η δικτατορία δεν είναι δικταΚτορία! Δεν αποθανατίζω: απαθανατίζω! Δεν κάνω σφιγγομέτρηση. Κάνω σφυγμομέτρηση.

Και πάει λέγοντας… Το εν δέκατον έγραψα απ΄ όσα είχα στο μυαλό μου. Εύχομαι εγκαρδίως, σε κάθε ευγενής αναγνώστη, να περάσει όμορφα στον υπάρχοντα Σαββατοκύριακο! Χαίρεσθε!

ΥΓ: Καλή σου ώρα Μποστ, τα είπες όλα!!! «Η ρομβία αφιχθέντος και σταθέντος στη γωνιά, μελωδίαι ήτο φέρων ευφρανθείς η γειτονιά»!

ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ
ΤΑ ΝΕΑ

10 σχόλια

  • γαλαζια αχτιδα ακολουθωντας, πεπλα καπνου λευκα πισσας με τυλιγουν, σε ενα ρυθμο αιθεριο ελκυομαι παλλομαι. εθιστικα βοτανα κλεμμενα απο τον Ασκληπιο μεταμορφωνουν τον υποκαμπο απο τροπικο πτηνο σε σκωρο. η αυγη λαμια-νυμφη οργια μελποντας. σοπρανο αριες διαταζουν. “Αποτάσσεσαι κάθε μοριο ακεραιότητας;” βρυχηθμός λεοντος απο τα σπλαχνα η η εισοδος μου στην κολαση’ “ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ!
    ΑΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ.ΤΗΝ GREEKLISH?.Απεταξάμην ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ!!!!!”

  • Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 λεγόταν το εξής ανέκδοτο: “Ο γιος μου δεν έπαιρνε τα γράμματα. Έγινε δημοσιογράφος”. Αρκεί… (Δεν γενικεύω. Αναφέρομαι στο ρεύμα που κυριαρχεί -κυρίως στην τηλοψία.)

  • @ΦΩΤΗΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ: Kαι στα τέλη του 19ου αιώνα κυκλοφόρησε στην Ζάκυνθο το εξής σατιρικό δίστιχο, που αποδίδεται στον σατιρικό ποιητή Ανδρέα Βιαγκίνη:

    ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥ
    – Δίαβαζε, γιατί αγράμματος
    τι θα γενείς Βρασίδα;
    – Άμα δε μάθω γράμματα
    ανοίγω εφημερίδα!

  • @Όλους, συγνώμη αλλά θα ειπώ και την κακία μου και δεν το νταγιαντώ: Η γράφουσα το άρθρο ΤΩΡΑ το θυμίθηκε να διαμαρτυρηθεί;; Ο μπαμπάς και μετέπειτα, θανόντος του μπαμπά, η μαμά έγινε -τη βοηθεία του ονόματος- βολευτής στην Βολή του Κυνοβουλίου των Ελλήνων. Ο άγιος Ανδρέας ο σιδεροποίητος, ουσιαστικά, κατάργησε τα ελληνικά. Γιατί;; Αμ, ποιός από δ’ αύτους τα μιλούσε; Ίσως, όμως, και για να κάνει γλωσσικό χώρο στον επερχόμενο γιό με την κουβαλητή άγνοια…

  • @perldion: Nai alla o pateras tis Loukis Akritas ekane tin ekpaideftiki metarithmisi os ypoyrgos toy Gerou tis Dimokratias

  • @παλαιός κεντρώος: Γιατί τα greekish??? Δεν είμαι και τόσο παλιά για να έχω άποψη για την εχπαιδευτική μεταρρύθμα του Λουκή -η οποία κράτησε για ένα χρόνο και, το ακαδημαϊκο της, ΗΤΑΝ η πρόβα του τσουρμηδόν. Που αργότερα εφάρμοσε στην κεφάλα του κασίδη ο σιδερένιος! Που με τον νόμο του ’82 έκανε ΟΛΑ τα “προοδευτικά” σαρίδια (lecturers) των πανεπιστημίων της αλλοδαπής (σαν και του λόγου του) καθηγητές των ελληνικών πανεπιστημίων! Αυτό έφερε στα σημερινά της χάλια ΟΛΗ την εκπαίδευση- και να ‘ταν μόνον αυτό και αυτή…;;;
    ΔΕΝ τρέφω όμως ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ εκτίμηση ΚΑΙ για τον ΠΑΠΠΟΥ. Εξυπνακίστικες ατάκες που πιανάν τόπο στα ευρύχωρα άδεια τσερβέλα. Άρρωστη φιλοδοξία. Άμετρη, ανεξέλεγκτη επιθυμία. Ήθελε να γίνει ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ -πριν τον περιλάβει εις την σάπια αγκαλιά του ο οξωαποδώ- πρωθυπουργός!!! Εύκολη λεία του τα ανεγκέφαλα -τα οποία κληροδότησε στον Ιόν του. Εεεε, πάνω σ’ ΑΥΤΟΥΣ τους εγκέφαλους έπιασε τόπο εκείνο το… “γέρος της δημοκρατίας”! Εγώ τον ήξερα, απ’ τον δικό μου πατέρα, σαν πατέρα της δημοκρατίας. Επειδή της γ-μ-σε την μάνα -έτσι συμπλήρωνε για να προσδιορίσει την πατρότητα… Και μην ξεχνάτε ότι ΕΓΙΝΕ πρωθυπουργός ΜΕΤΑ από συμφωνία με την Φρειδερίκη και το ΠΑΛΑΤΙ. Άϊντεεε, η ανεγκεφαλίαση μας έσβησε την μνήμη -κρίση δεν είχαμε που δεν είχαμε- και μας έφερε στο χάλι το σημερινό…

  • @ Μωρέ καλά τα λέγει η κ. Ακρίτα, μόνο που καθυστέρησε τριάντα χρόνια και δύο μήνες. Ίσως διότι η ιστορία του μπαμπά-Λουκή απηγόρευε την κόντρα με τον φονέα της γλώσσας μας, τον πνευματικό δηλαδή πατέρα της, τον Αντρίκο. Θα απαντούσα στο υποκριτικώτατο άρθρο της «δεν μας χέ…τε, κυρία μου», αλλά, «ευγενές γέρων» ων, δεν απαντώ.
    Και να πληροφορήσω την όψιμη λύπη της περί την κατάντια της Ελληνικής ότι κλίνω ένα επίθετο ή ουσιαστικό σημαίνει το γράφω ή το προφέρω στις πέντε τότε, τέσσαρες τώρα, πτώσεις του. Αυτό που η όψιμος πονοψυχιασμένη κυρία αναφέρει στο εδάφιο 1. είναι τα τρία γένη του.
    Και να την ρωτήσω: Τι στην ευχή θέλετε να πήτε, κυρία μου, διά του «Να θυμηθούμε λίγο τη διατήρηση εσωτερικής αύξησης στον τύπο της προστακτικής;»; Από πού το ψαρέψατε αυτό;
    Μία συμβουλή: Αφήστε την γλώσσα την ελληνική στην ησυχία της και ασχοληθήτε με άλλης υφής γλώσσα, π.χ. την θαλάσσια ή και την μοσχαρίσια.

    Να επικροτήσω την παράθεση του κ. Χρονόπουλου αλλά και αυτήν του κ. Βίτσου. Τώρα καταλαβαίνει ο καθένας πόσο αγράμματος μπορεί να είναι ένας ή μία κληρονομικώ δικαίω δημοσιογράφος.

    @ ΑΝΕΜΩΝΗ: Ο υπόκαμπος(!!!), που βεβαίως είναι ιππόκαμπος ως εκ του ίππου, δηλαδή του αλόγου και όχι του α-λόγου, είναι τόσο τροπικό πτηνό όσο και το γεράκι ιχθύς των υδάτων της Ανταρκτικής.

  • @κ. ndemonicos: Παρακαλώ αφήστε την ΑΝΕΜΩΝΗ ήσυχη στον ποιητικό της οίστρο. Δεν ξέρετε ΤΙ φέρνει ο Πήγασος στα φτερά του, στη σέλα του -ή στον ντορβά του…
    Άνοιξα τ’ άπαντα της ποίησης του Παρισινού Δρομοκαϊτείου. Αντιγράφω:
    Να ‘χα μια γροθιά
    περισσότερο μεταχειρισμένη
    από το γάντι γέρου μποξέρ
    να σου δώσω μια
    ρε ψεύτη ντουνιά…
    Ακολουθούν 3.500 χιλ. στίχοι…

  • Είδα σε εφημερίδα,
    τον Βραχιώνα το βουνό,
    σαν “Βραχίονα” γραμμένο,
    κι άρχισα να τον κουνώ.

    Δύ-στιχος

Κλικάρετε εδώ για να σχολιάσετε