Ύμνος στον καναπέ

Αγαπημένε μου Πάτερ, Μέγα Κριτή της Αριστεράς, της Ελευθερίας, της Προόδου, της Ουτοπίας και της Αναρχίας, Πάτερ της Ομοούσιας και Φθονερής και Δογματικής μίας και μόνης Τιμωρητικής κι Ενοχοποιητικής Ορθοδοξίας, θέλω να εξομολογηθώ κάτι.
Γνωρίζω ότι είναι αμαρτία τρομερή, αλλά δε μπορώ και δε θέλω να την αποβάλλω.
Αγαπάω τον καναπέ μου.
Χαίρομαι που ζω μ’ έναν καναπέ, και δε θέλω να τον αποχωριστώ ούτε στην επικείμενή Σου Παρουσία.

Να απολογηθώ λοιπόν μεγάλε μου Κριτή. Δεν κάθομαι στον καναπέ απλά για να χαζεύω. Δεν κάθομαι καν μόνο για να ξεκουραστώ. Κάθομαι στον καναπέ για να χαλαρώσω. Κάθομαι στον καναπέ για να βάλω στα πόδια μου το λάπτοπ, στα χέρια μου το smart phone και το tablet PC, και να επικοινωνήσω. Δεν κάθομαι στον καναπέ για να δω μόνο σκουπίδια της TV. Δεν κάθομαι καν για λιώσω.

Μέγα Κριτή μου
Κάθομαι στον καναπέ για να γράψω, να διαβάσω, να στοχαστώ
για να κάνω σχέδια, να ζωγραφίσω, να διαδραματίσω
για να μιλήσω με τους φίλους μου
για να ερωτοτροπήσουμε και να τεκνοποιήσουμε
για να μαλώσουμε, να πιούμε, να φάμε, να κοιμηθούμε
για να είμαστε άνετα απέναντι στη φωτιά

(Εκτός κι αν όλα αυτά είναι λάθος, αλλά και πάλι έτσι θα τα προτιμώ)

Δεν κάθομαι στον καναπέ για να με πεις απαθή
για να με ενοχοποιήσεις
για με κάνεις προβλέψιμο κι ασταθή
Αν θες να με ξέρεις αληθινώς, έχει καλώς, και γι’ αυτό σε αγαπώ αφιλοκερδώς
Δεν κάθομαι στον καναπέ για να το μετανιώσω
Αν έχεις εσύ ενοχές, να σε βοηθήσω να τις ξεπεράσεις
Τώρα που είμαι νέος και μπορώ Κριτή μου

Κάθομαι στον καναπέ για να οργανώσω την επόμενη ημέρα
Τον αγόρασα να είναι αναπαυτικός
Και να χωράμε όλοι
Εσύ κι εγώ και η αγάπη μου η παντοτινή
Σκέφτομαι ότι αυτός ο καναπές μια ημέρα θα εκτίθεται σαν το ντιβάνι του Φρόυντ
Να μην τον πετάξουμε ποτέ
Να τον κληρονομήσουν τα παιδιά μας
Ο καναπές μου δε μου ανήκει
Είναι κοινός, όπως το θες εσύ Κριτή μου

Να σε ελέγχω και να με εποπτεύεις

(Εκτός κι αν όλα αυτά είναι λάθος, αλλά και πάλι έτσι θα τα προτιμώ)

Ο καναπές μας είναι μια βάρκα ποταμόπλοιο
Μια σκούνα που μας πάει
Έχουν ανέβει εκατοντάδες επάνω του –τζαμπατζήδες όλοι
Κοίτα τους κροκόδειλους απέναντι
Άκου τους γρύλλους στο CD
Ο καναπές μας είναι ένα αεροπλάνο σνάιντερ –έτσι το ονόμασα δεν ξέρω γιατί σε μια στιγμή αμηχανίας-
Οι τουρμπίνες στο Home Cinema και το δώρο γάμου που σε τρομάζει
Ο καναπές μας είναι αεριοθούμενο είναι αρχιτεκτόνημα του Γκαουντί εκτός σχεδίου πόλης

Ο καναπές μας μυρίζει φλούδες μανταρίνι
Ο καναπές μας υποστηρίζει σθεναρά το Spleen του Beaudelaire
Ο καναπές μας έχει πάντα ψίχουλα
Ο καναπές μας αγαπά τη στίξη του e.e.cummings
Ο καναπές μας έχει ένα στίγμα του Πάλμερ Έλντριτς αλλά δεν ξέρει γιατί
Ο καναπές μας έχει ξεκουράσει τον Κουρτς και τον κάπτεν Άχαμπ μαζί
Ο καναπές μας έχει κοιμήσει τη Μόλυ Μπλουμ
Ο καναπές μας έχει χρησιμεύσει για foot therapy
Ο καναπές μας έχει κομμάτια σοκολάτας
Ο καναπές μας ενίοτε έχει τικ και τρίζει
Ο καναπές μας δεν μοιάζει με της μαμάς μας
Ο καναπές μας ξεχωρίζει τα αέρια κάθε κώλου
Ο καναπές μας δεν κάνει διακρίσεις κι είναι δημοκρατικός
Ο καναπές μας είναι ελαφρύς κι έχει ένα σημάδι στο πίσω αριστερό του πόδι
Ο καναπές μας έχει γυρισμένη την πλάτη στον τοίχο
Ο καναπές μας είναι ευέλικτος και συνεργάσιμος όταν του αλλάζουμε θέση
Ο καναπές μας δεν έχει διαβάσει ποτέ φθηνή λογοτεχνία –τουλάχιστον φανερά
Ο καναπές μας μυρίζει αλλά έχει ωραία υφή
Ο καναπές μας δεν κοιμάται ποτέ
Ο καναπές μας κάποτε ζούσε στο Χαλάνδρι
Ο καναπές μας δεν ξέρει τί θα πει ριχτάρι
Ο καναπές μας έχει βέβαια ένα κάλυμμα της φθοράς
Ο καναπές μας προστατεύει το τηλεκοντρόλ κι είναι καλός κουμπαράς
Ο καναπές μας είναι μοναχικός γι’ αυτό του πήραμε παρέα μια πολυθρόνα

Κάθομαι στον καναπέ γιατί μου προσφέρει συγκινήσεις και αταραξία
Δεν κάθομαι στον καναπέ για να πεις πως είμαι απολιτίκ
Δεν κάθομαι στον καναπέ για να με βγάλεις στις ειδήσεις
Δεν κάθομαι στον καναπέ για να με χειραγωγήσεις

Κάθομαι στον καναπέ γιατί είναι ένα όμορφο κι άνετο έπιπλο
Ενίοτε κάθομαι και στο πάτωμα
Ενίοτε κάθομαι και στην πολυθρόνα, μόνος ή με παρέα
Δεν κάθομαι στον καναπέ γιατί είμαι θύμα
Κάθομαι στον καναπέ γιατί κάθεσαι κι εσύ
Κάθομαι στον καναπέ γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο

Κάθομαι στον καναπέ δεν εγκληματώ, Κριτή μου

Δεν κάθομαι στον καναπέ για να με ζηλέψουν
Δεν κάθομαι στον καναπέ για να με κιοτέψουν
Χαίρομαι που κάθομαι στον καναπέ κι όχι σε κάποιο κρύο τσιμέντο
Κάθομαι στον καναπέ κι αν θες κάτσε κι εσύ

Τώρα δεν κάθομαι καν στον καναπέ
Ξαπλώνω
Και περιμένω τη στιγμή που θα ξανακαθίσω εκεί
Κάθομαι στον καναπέ γιατί απ’ αυτή τη θέση μπορώ και ταξιδεύω
Και σου μιλώ και σε περιμένω να έρθεις γιατί όπως σου είπα Μέγα Κριτή της Προόδου ο καναπές μας είναι φιλόξενος
Έχε μου εμπιστοσύνη
Δεν είμαι όλη την ημέρα εκεί
Όταν σηκώνομαι απ’ αυτόν είμαι ξεκούραστος και γεμάτος, αν βέβαια δεν έχω δει εκείνα τα τέρατα στην TV ή δε μ’ έχεις τρομάξει κι απειλήσει εσύ.
Κι είμαι έτοιμος να αγαπήσω τους πάντες.
Να μην αδιαφορήσω για κανέναν.

Γι’ αυτό σου λέω μέγα μου Κριτή, προστάτεψε τον αγαπημένο μου καναπέ, απάλλαξε τον απ’ την Ενοχή και την Τιμωρία σου.
Κάνε τον στην ανάγκη σύμβολο του αγώνα και της Πίστης σου.
Αγιοποίησέ τον γιατί με κάνει καλύτερο άνθρωπο,
κι εγώ θα γίνω ο καλύτερός σου, ο ανιδιοτελής και αιώνιος
Απόστολός σου,

Ο Ταπεινός Ευαγγελιστής του Καναπέ.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΑΚΗΣ
http://andriotakis.wordpress.com/