Οι σκέψεις που ακολουθούν είχαν σαν αφορμή τους το άρθρο με τίτλο ” Τέσσερις γάμοι και μία …νηστεία”
Ο έρωτας μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, κυρίως αυτός μεταξύ ανδρών (δεν είναι του παρόντος να εξηγηθεί γιατί οι γυναίκες είχαν άλλη μεταχείρηση από την κοινωνία και τη νομοθεσία), υπήρξε ανέκαθεν η τσίμπλα στο μάτι των εκάστοτε «καθαρών», «φυσιολογικών», «μη παρεκκλινόντων» και λοιπών αναλόγων «υγειών» επιθετικών προσδιορισμών.
Αυτό το «ανέκαθεν», προσδιορίζεται χρονικά περί τα τέλη του αρχαίου κόσμου και με την ανάδυση στον πολιτισμό των ανθρώπων δύο κατ’ εξοχήν επιθετικών θρησκευτικών ρευμάτων, του χριστιανισμού και του ισλάμ, τα οποία με τη σειρά τους υπήρξαν, κυρίως, οχήματα της εβραϊκής ηθικής.
Η κατακραυγή, διαπόμπευση, και διά της βίας απαγόρευση της συνεύρεσης ατόμων του ίδιου φύλου πήρε τέτοιες διαστάσεις, ειδικότερα όταν μετά την εποχή του Μ. Θεοδοσίου η εθνική θρησκεία ετέθη εκτός νόμου και ο χριστιανισμός χρίστηκε επίσημη θρησκεία στο εναπομείναν τότε Ρωμαϊκό κράτος.
Ακολούθησαν οι πυρές στο Μεσαίωνα, οι αυστηρότατοι νόμοι, οι εκτοπισμοί, οι εγκλεισμοί σε ψυχιατρεία (στον πάλαι ποτέ υπαρκτό σοσιαλισμό), τα κρεματόρια την εποχή του Γ΄ Ράϊχ και όσες άλλες πολιτισμένες και πλήρεις ήθους και πνευματικής ανωτερότητος πρακτικές που στόχο έχουν και είχαν στο παρελθόν τη διαπόμπευση και απομόνωση των « ανώμαλων» .
΄Ετσι, λοιπόν, μια πρακτική που συναντάται στον άνθρωπο, όπως και σε όλα τα θηλαστικά του ζωικού μας βασιλείου, υπάρχει προ πάντων των αιώνων και, παρά την ύπαρξή της, το μυστήριο της αναπαραγωγής δεν εμποδίστηκε.
Μάλιστα, είναι απορίας άξιο το γεγονός, ότι, παρά το διωγμό και τη δια της βίας απαγόρευσή της, υπάρχει και κλείνει ειρωνικά το μάτι σε όσους βάρβαρους ή πολιτισμένους, λογίους ή αγράμματους, στη μετά Χριστόν και Μωάμεθ, ορθολογική, πολιτισμένη και δημοκρατική εποχή τη θέλουν εκτός συναγωγής, εκτός κοινωνίας, εξαφανισμένη και αδύναμη, διαπομπευμένη πολλαπλώς, έτσι, γιατί από τότε που ξεκίνησε ο διωγμός πέρασαν αιώνες και χιλιετίες και η αρχή του Γκαίμπελς περί συστηματικής προπαγάνδας απέδωσε καρπούς: ομοφοβία και ομοεπιθετικότητα.
Ομόφοβος δεν είναι μόνο ο νεαρός φονιάς ενός «παρεκκλίνοντος».
-Είναι και η ψυχολόγος που την επισκέπτεται ενδιαφερόμενος και τις «ξεφεύγει» ότι «η ομοφυλοφιλία έχει εξαρση στην Ελλάδα».
-Είναι επίσης εκείνος ο πολιτισμένος και με μεταπτυχιακά straight, που του συμπαραστάθηκε σε μια δύσκολη στιγμή του ένας gay, τον περιποιήθηκε και τον φιλοξένησε, για να ξυπνήσει την άλλη μέρα και να σκεφτεί ότι ο οικοδεσπότης «του την έπεσε».
-Είναι ο αρθρογράφος του παραπάνω άρθρου έξυπνος, λόγιος, θεράπων της δημοκρατίας και των θεσμών της, τιμητής της συνολικότερης κρίσης που μας μαστίζει σαν έθνος και σαν κράτος.
Δε μας ξενίζει, αντίθετα είναι αναμενόμενη, η στάση του. Στην εποχή του νεοσυντηρητισμού, σίγουρα και η ομοφοβία/ομοεπιθετικότητα πρέπει να ενδυθεί το επίσημό της ένδυμα, γιατί οι διεθνείς οργανισμοί και οργανώσεις έχουν διακηρύξει άλλως…αλλά όχι και να γίνουμε όλοι “π . . . . . . ες”.-
ΤΙΜΟΠΕΟΣ ΦΙΛΑΝΔΡΟΣ -(Φωτογραφία: πόστερ Γουετσμέιστερ)
Καλώς τον Φίλανδρο κι ας άργησες πολύ! Σ’ ευχαριστώ πρωτίστως για τα καλά σου λόγια, του τύπου ο αρθρογράφος έξυπνος, λόγιος, θεράπων της δημοκρατίας και των θεσμών…Δυστυχώς θεράπων δεν είμαι διότι δεν φτάνω από μόνος μου. Απλώς εξακολουθιώ να πιστεύω σε κάποιες βασικές αρχές, που αρχαιόθεν θεωρούνται δημοκρατικές, αλλά δυστυχώς πέφτουν δύσπεπτες σε συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό νεοελλήνων. Διότι, όπως έχω ξαναγράψει, στο βάθος-βάθος ο Έλληνας έχει φασιστική αντίληψη που του βγαίνει στην επιφάνεια μόλις η εφαρμογή στην πράξη της δημοκρατίας του θίξει το ατομικό συμφέρον.
Στο προκείμενο τώρα. Αγαπητέ Φίλανδρε -που εκ του ονόματος που χρησιμοποιείς αντιλαμβάνομαι ότι τιμάς δεόντως το γεννητικό σου όργανο- το αρθρίδιο που διάβασες είναι σατιρικό και χλευαστικό του κάθε φανατισμού (και φασισμού). Και των κραυγών εναντίον των ομοφυλοφίλων και της καταδίκης τους στο πύρ το εξώτερον αλλά και των κραυγών των παρεκκλινόντων (λυπάμαι αν σε ενοχλεί ο politically correct όρος που χρησιμοποιώ) που θορυβούν για να επιβληθούν στην κοινωνία. Και το κάνουν αυτό επειδή έχουν τη μύγα και μυγιάζονται, πιστεύοντας ότι η κοινωνία τους καταδιώκει. Αν Φίλανδρε εξομοιώνεις τις αντιλήψεις της σημερινής κοινωνίας με αυτά που γίνονταν στον Μεσαίωνα ή στο Γ΄Ράϊχ, πολύ φοβάμαι ότι μένεις χρόνια κλεισμένος σπίτι σου…
Εν πάση περιπτώσει ούτε η σημερινή κοινωνία είναι ομοφοβική ούτε ο αρθρογράφος όπως θα μπορούσαν να σε διαβεβαιώσουν αρκετοί φίλοι του που βρέθηκαν σε σύγκρουση με το φύλο τους. Απλώς μου αρέσει η τάξη επειδή έχουμε την τάση να τα πολτοποιούμε όλα. Είτε το θες είτε όχι η ίδια η φύση προσδιόρισε ποιοι να θεωρούνται κατα φύσιν και ποιοι παρα φύσιν. Με απλούστατο τρόπο. Δια της …δημοκρατικής πλειοψηφίας! Έτσι ΕΤΥΧΕ οι συντριπτικά πολλοί να είναι οι ετεροφυλόφιλοι…Το τι συμβαίνει στα άλλα θηλαστικά του ζωϊκού βασιλείου είναι άσχετο, τουλάχιστον μέχρις ότου, από δίποδα γίνουμε τετράποδα. Ενδεχομένως το τέλειο θα ήταν να είμαστε…ανδρόγυνοι, αλλά αυτό συναντάται μόνο σε πρωτοοργανισμούς, από τους οποίους, ευτυχώς, έχουμε προ εκατομμυρίων ετών…δραπετεύσει
Αγαπητέ μου συνταξιδιώτη στον κυβερνοχώρο, κύριε Σίμο, όταν έγραφα την απάντηση στο επίμαχο άρθρο σου, σκεφτόμουνα «πού πάω να τα βάλω εγώ, ο Δαυίδ με το Γολιάθ της αρθρογραφίας». Όμως η τύχη με ευνόησε στην απάντησή σου, που δόθηκε «εν θερμώ» και με λιγότερη προσοχή από αυτή του κυρίου άρθρου, το οποίο περίτεχνα αφήνει να πλανιέται η ομοφοβία, τυλιγμένη στο αξιοπρεπές ένδυμα του «σατιρικού» (πολλές φορές στα «σκούρα» μια εύκολη απάντηση είναι «καλά, μωρέ, μια πλάκα κάναμε και συ την πήρες στα σοβαρά ; » ). Θα ήθελα να σημειώσω ότι με ικανοποίηση πρόσεξα πως το σχόλιό μου σε άγγιξε, αλλιώς δεν θα έσπευδες να μου παρουσιάσεις διαπιστευτήρια στη φράση «όπως θα μπορούσαν να σε διαβεβαιώσουν κλπ».
Οφείλω, λοιπόν, αφού εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την ευκαιρία που μου δόθηκε με το άρθρο και την απάντησή σου, να διευκρινίσω τα όσα μου προσάπτεις, γιατί φαίνεται ότι δεν έτυχα της προσεκτικής σου ανάγνωσης . Για λόγους αρχής , δεν εγκρίνω και δεν επικροτώ ποτέ τις κραυγές, πολλώ δε μάλλον αυτές προς επιβολή της δικής μου θέσης . Αντιθέτως , δηλώνω διάκονος της αρχής του σεβασμού (= η αποδοχή του άλλου στο σημείο που βρίσκεται, χωρίς την επιθυμία να τον αλλάξουμε). ΄Οσο για το θέμα των όρων, ήδη με την επιλογή του ψευδωνύμου μου, αποδεικνύω πόσο εύθικτος ή μη μπορεί να είμαι.
Ακόμη θα ήθελα να τονίσω ότι αυτά που διαδραματίστηκαν στο παρελθόν (Γ΄ Ράϊχ, Μεσαίωνα) είχαν τις συγκεκριμένες συνέπειες , της ομοφοβίας και της ομοεπιθετικότητας και όχι ότι συνεχίζονται και σήμερα. Βέβαια, μια ματιά στο σημερινό Ιράν, που οι ομοφυλόφιλοι αλλάζουν φύλο για να γλυτώσουν την αγχόνη, είναι μάλλον ένδειξη ότι δεν πρέπει να περιορίζεται κανείς στον «πολιτισμένο κόσμο». Και μην ξεχνάς ότι στην Κύπρο η ομοφυλοφιλία έπαψε να διώκεται δια νόμου μόλις πριν λίγο καιρό.
Δε θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες στο περί «μύγας και μυγιάσματος», και «τυχόν καταδίωξης από την κοινωνία», απλώς θα περιοριστώ να θέσω και υπόψη σου και υπόψη των άλλων αναγνωστών, τι συνέπειες μπορεί να έχει για κάποιον ομοφυλόφιλο το να είναι γνωστός ο σεξουαλικός προσανατολισμός του στο χώρο της εργασίας, στην Ελλάδα του 2008.
Από τα γραφόμενά σου δε μπορώ εύκολα να συνάγω το πόσο σεβαστά σου είναι τα τετράποδα και τα υπόλοιπα μέλη του οικοσυστήματός μας. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι ο άνθρωπος έχει πολλές αναλογίες και ομοιότητες με τα άλλα θηλαστικά σε ζωτικής σημασίας λειτουργίες.
Αγαπητέ συνοδοιπόρε στο διαδίκτυο, ακόμα και αν παραδεχθούμε ότι οι ετεροφυλόφιλοι είναι πλειοψηφία, σίγουρα είναι σεβαστή και η θέση της μειοψηφίας των ομοφυλοφίλων, στην οποία η ανθρωπότητα οφείλει πολλά από τα έργα που κοσμούν τους ναούς, τα παλάτια και τα μουσεία του κόσμου και τις ουράνιες μελωδίες που συνέθεσαν ομοφυλόφιλοι συνθέτες και ερμήνευσαν μοναδικά ομοφυλόφιλοι καλλιτέχνες και όχι μόνο αυτά. Όπως στο Σύμπαν υπάρχουν όλα και έχουν τη θέση τους, γιατί « πάντα εν σοφία εποίησε», γιατί ειδικά σε αυτή την περίπτωση πρέπει να μιλάμε για «λάθος»; . Εμείς σαν «άνθρωποι» αρεσκόμαστε στο να αποκλείουμε και να αποκλειόμαστε με τις αναμενόμενες συνέπειες.
Με ιδιαίτερη Τιμή και Εκτίμηση
Νεαρέ, μεσήλικα ή ηλικιωμένε (δεν ξέρω) Φίλανδρε…Επειδή φαίνεσαι καλλιεργημένος έχω την απαίτηση από σένα να με καταλαβαίνεις. Το σατιρικό πνεύμα (είναι κάτι διαφορετικό αν το επέτυχα και δεν θα το κρίνω εγώ)το εννοούσα. Ήθελα να χλευάσω μία αμφίπλευρη υστερία των ημερών.
Σέβομαι όσο κι εσύ τις μειοψηφίες και αποδέχομαι τα δικαιώματά τους. Μόνο που επειδή η επαγγελματική μου ενασχόληση επί πολλά χρόνια εφάπτεται της πολιτικής, είμαι προκατειλημμένος με τις πολιτικές (όσο και απειροελάχιστες)μειοψηφίες που σώνει και καλά θέλουν να επιβληθούν. Και ίσως ίσως δίνουν και το κακό παράδειγμα παρασύροντας και άλλες μειοψηφίες.
Εξακολουθώ να διαφωνώ ότι υπάρχουν συνέπειες στους χώρους της εργασίας σε βάρος κάποιου που έχει συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Ειδικώς στο δημοσιογραφικό χώρο, αυτό δεν ισχύει ούτε μία στο εκατομμύριο. Αντιθέτως θα έλεγα -με μία δόση ίσως υπερβολής που φαντάζομαι ότι μου συγχωρείς- ότι στον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο, μάλλον σε καραντίνα ως προς την προώθησή τους, είναι οι ετεροφυλόφιλοι, λες κι έχει δημιουργηθεί μία περίεργη “μασονία”. Τέλος πάντων…
Οι μεγάλοι δημιουργοί, σε όποιο χώρο κι αν ανήκουν, επ’ ουδενί λόγω πρέπει να κρίνονται, ως προς την αξία τους, από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Μία τέτοια θέση είναι άκρως φασιστική και καννιβαλική.
Και κάτι τελευταίο. Ούτε να αποκλείετε ούτε να αποκλείεστε. Διότι διαφορετικά, είναι ως και αν αποδέχεστε το “λάθος” που οι ίδιοι καταδικάζετε..
Χαίρε και αγάλλου