Ο ζωγράφος Μπάμπης Πυλαρινός ανοίγει το εργαστήριο του στο κοινό και παρουσιάζει την καινούρια ζωγραφική ενότητα με τίτλο «Απλωμένα ρούχα».
Σ’ αυτή την εργασία προσεγγίζει εικαστικά ότι αισθάνεται στη θέα μιας μπουγάδας.
Όπως λέει και ο ίδιος: “Στη θέα μιας απλωμένης μπουγάδας αντικρίζω την πατρίδα μου, το πατρικό μου σπίτι, τα παιδικά μου χρόνια, τη θαλπωρή που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον. Απλωμένα ρούχα σημαίνει ειρήνη, φροντίδα, τρυφερότητα. Είναι είδος υπό εξαφάνιση, μια και μάλλον βολεύει να τα δίνεις στο καθαριστήριο.
Η μπουγάδα είναι η διακριτική δημοσιοποίηση των πιο προσωπικών μας αντικειμένων: εσώρουχα, σεντόνια, πιτζάμες, νυχτικά… Όλα έκθετα στο φως, αλλά σε περιορισμένο κοινό. Είναι απομυθοποίηση η απλωμένη μπουγάδα: Όλοι σε κάποιο σεντόνι θα κοιμηθούμε κάποιο εσώρουχο θα φορέσουμε και οι ποιο ένδοξοι και οι πιο ταπεινοί και οι πιο πλούσιοι και οι πιο φτωχοί. Είναι η μπουγάδα η κοινή μας καταγωγή, είμαστε σχετικώς γυμνοί.”
Η έκθεση αυτή με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να πραγματοποιείται στο εργαστήριο του καλλιτέχνη σε ένα χώρο πολύ προσωπικό στο ημιυπόγειο εργαστήριο της πλατείας Μητροπόλεως στο κέντρο της Αθήνας γίνεται από τις 16 Δεκεμβρίου 2010 έως τις 15 Ιανουαρίου 2011.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα παιδιά. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης τα παιδιά μπορούν να παίζουν δημιουργικά παιχνίδια σε σχέση με τα εκτεθειμένα έργα με παιχνίδια που έχει οργανώσει ο καλλιτέχνης. Όλες οι ζωγραφιές των παιδιών θα αναρτώνται στο εργαστήριο και στην ιστοσελίδα του ζωγράφου.
Ο Μπάμπης Πυλαρινός γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1966. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Πατρών και εργάστηκε ως φωτογράφος.
Ζωγραφίζει, εικονογραφεί παιδικά βιβλία, και αγιογραφεί φορητές εικόνες και τοιχογραφικά σύνολα σε εκκλησίες.
Ζει στην Αθήνα.
Έχει κάνει δυο ατομικές εκθέσεις στη Ζάκυνθο, (2001 στο Βυζαντινό Μουσείο, 2005 στο Πνευματικό Κέντρο) και δυο στην Αθήνα (2008 εκδόσεις Περίπλους, 2010 εργαστήριο Πλατεία Μητροπόλεως). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Μόσχα, Στρασβούργο). Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών και της ελληνογαλλικής ομάδας καλλιτεχνών “Naute”(www.art-naute.org). Την εργασία του μπορείτε να βλέπετε καθημερινά στο εργαστήριο του και στο www.pilarinos.gr
Έκθεση ζωγραφικής
του Μπάμπη Πυλαρινού
με τίτλο
«Απλωμένα Ρούχα»
από 16 Δεκεμβρίου 2010 έως 15 Ιανουαρίου 2011
Στο εργαστήριο του καλλιτέχνη Μητροπόλεως 11, ΑθήναΤηλ. 211 4076675
τετοια εννοιολογικη αντιληψη της μπουγαδας ειλικρινα πρωτη φορα πρέπει να έχει περιγραφτει στην ιστορια της τέχνης. Εδω δηλαδη βλέπουμε σχεδον ένα μανιφεστο της μπουγαδας ανάλογο με αυτά των Νιτσε και Μαρξ. Μπραβο στον καλλιτέχνη . Αλλα θα ήθελα επίσης να μου αναλύσει αργοτερα βέβαια και την ιστορία της αισθητικής του πλυντηρίου αν βέβαια δεν τον απωθει το θέμα λόγω του μηχανιστικού του πλαισίου. Αλλα σκεπτόμενος το ποσο καλα τα πήγε με την μπουγαδα ειμαι σίγουρος ότι στο πλυντήριο θα βρεί και ένα μεν πιο σύγχρονο θέμα καθως και λίγο ποπ. Αν θελησει είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει. Και πάλι μπράβο μαζι με τα θερμα μου συγχαρητηρια.
Τι να πω. Δεν ξέρω τι να πω τέτοια εννοιολογική αντίληψη για το πλυντήριο! Ένας απλός ζωγράφος είμαι που να τα ξέρω όλα αυτά που λέτε. Τώρα που το σκέφτομαι, ότι είναι για μένα μια απλωμένη μπουγάδα θα είναι για τα παιδιά μου ένα πλυντήριο… και πάει λέγοντας. Ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση θα τη λάβω υπόψιν μου στο μέλλον.
Δεν μπορούσα να φανταστώ τι διαστάσεις μπορεί να έχει μια “μπουγάδα”! Και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά! Κάθε άλλο! Με εντυπωσίασε η εμβάθυνση που έγινε. Ιδίως στο πρώτο κομμάτι, που ο Καλλιτέχνης ανασύρει τις αναμνήσεις που η θέα μιας μπουγάδας του φέρνει στο νου. Δεν θα το σκεπτόμουν ποτέ έτσι μόνος μου! Και όμως είναι τόσο όμορφα διατυπωμένο:
“Στη θέα μιας απλωμένης μπουγάδας αντικρίζω την πατρίδα μου, το πατρικό μου σπίτι, τα παιδικά μου χρόνια, τη θαλπωρή που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον. Απλωμένα ρούχα σημαίνει ειρήνη, φροντίδα, τρυφερότητα. Είναι είδος υπό εξαφάνιση, μια και μάλλον βολεύει να τα δίνεις στο καθαριστήριο”!
Εξαιρετικό! Όπως εξαιρετικό είναι και το έργο του! Δεν τον γνώριζα. Τυχαίως έπεσα σε έργα του ψάχνοντας κάποιες εικόνες, και, βλέποντας το όνομά του, αναζήτησα και άλλες δικές του. Η ζωγραφική του διακρίνεται από μια παιδικότητα που την κάνει πολύ ζεστή και οικεία. Μου δημιούργησαν πολύ όμορφα συναισθήματα. Μπορώ να πω ότι με συγκίνησε, όπως κάθε τι που μου ξυπνά γλυκές παιδικές αναμνήσεις. Να’ ναι καλά. Χρειαζόμαστε τέτοιους καλλιτέχνες.
Στο εξής, θα βλέπω με τελείως άλλο μάτι μια μπουγάδα!
Ε αφου πια θα βλέπετε την μπουγαδα με διαφορετικό μάτι ρίχτε κιόλας μια αλλα σε σκάφη για να σας ανασήρει κίολας αναμνήσεις της λαικης παραδοσης ”που έλεγε και ο πατερας”….
Mario miniti, θα σκεφτώ πολύ σοβαρά την πρότασή σου για επιστροφή στην σκάφη! Χα χα! Για την ώρα πάντως, χρησιμοποιώ κουβά όταν χρειαστεί να πλύνω εγώ κάτι!