Μακάρι, το Διοικητικό Εφετείο που ακύρωσε, έπειτα από προσφυγή κατοίκων της Κυψέλης («Ε» 22/7), την πολεοδομική άδεια για το υπόγειο πάρκινγκ στο παρκάκι Κύπρου και Πατησίων… μακάρι να είχε και δικαιοδοσία να ακυρώσει σύμπασα τη …Δημαρχία Κακλαμάνη, ως μηδέποτε υπάρξασα!
Ισως έτσι, με ένα …delete στη μνήμη, ο «σκληρός δίσκος» της Αθήνας απαλλασσόταν από την ανάμνηση του χειρότερου δημάρχου της μεταπολίτευσης, και από τους ανεπαρκέστερους από συστάσεως πρωτευούσης, το 1834.
Εως ότου εμφανιστεί ο Νικήτας Κακλαμάνης, υποστήριζα -και εγγράφως- ότι τα ανωτέρω «πρωτεία» κατείχε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. (Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν εξαιρετέα περίπτωση· με αρνητικό πρόσημο μεν, αλλά με δεδομένη ημερομηνία λήξεως την επομένη της Ολυμπιάδας!). Τον πρώτο χρόνο της θητείας Κακλαμάνη, ήδη είχα σχηματίσει -και δημοσιεύσει- την άποψη του «δημάρχου-επισκέπτη». Με τον καιρό αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ούτε αυτό· «επισκέπτης» μεν, αλλά δίχως την έννοια της …φιλοξενίας που υποχρεώνει. Τον παρακολούθησα και σε κανα-δυο δημοτικές συνεδριάσεις, διάβασα και για άλλες συνεδριάσεις πολλά έως πάρα πολλά. Μακράν πολύ αυτού που συνήθως λέγεται «συνεργασία», «κοινή προσπάθεια για το καλό της πόλης». Οσο για «διάλογο δημοκρατικό», αυτό καλύτερα ας το ξεχάσουμε.
Η εικόνα αυτής της …αυτάρεσκης ανεπάρκειας καθρεφτίζεται στην εικόνα της πόλης· μέσα και έξω. Πόλη χωρίς βασικές λειτουργίες, χωρίς επίγνωση πάνω στις πραγματικές της ανάγκες. Πόλη της «φιγούρας», όποτε ο κ. δήμαρχος βρίσκει -ή επινοεί- ευκαιρίες. Πόλη δίχως έμπνευση και προοπτική. «Ναι, αλλά τον ψηφίζουν!», απορούσαν, τις προάλλες, φίλοι – κι εγώ μαζί τους. Υπάρχει μια εξήγηση: Τον ψηφίζουν όσοι δεν κάνουν χρήση πόλης και έχουν μαζί της σχέσεις «επισκέπτη». Οσο πιο απωθητική -άρα αδιάφορη για τον πολίτη- γίνεται η πόλη, τόσο θα ψηφίζονται Κακλαμάνηδες. Εχει και η αισθητική …ιδιοτροπίες.
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΝΤΑΙΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Προσθήκη σχολίου