Επιλογές από συνέντευξη που έδωσε στην “Ελεύθερο Τύπο”, στους Μάνο Στεφανίδη
και Αναστασία Καψάλη, ο 80χρονος πια εικαστικός καλλιτέχνης Βλάσης Κανιάρης.
Mαθητής του Μόραλη, σπούδασε αρχικά ιατρική, την οποία εγκατέλειψε μετά το θάνατο του πατέρα του κι έδωσε εξετάσεις στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Υπήρξε παιδί της Κατοχής, βαθειά πολιτικοποιημένος και ενταγμένος στην Αριστερά. Για του χρόνου ετοιμάζει μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη:
- Τι είδους θάνατο θα έχει ο άνθρωπος, αυτό έχει σημασία και όχι ο θάνατος
- Καταρχήν το νόμο δεν τον πολεμάς, έχεις υποχρέωση να τον εφαρμόζεις. Αν θες, απλά τον ανατρέπεις.
- Ο νόμος για την Παιδεία δεν είναι για την Παιδεία, αλλά για τους βοηθούς, τους επιμελητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό κάτω από τους καθηγητές…
- Η φθορά του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν τα σκάνδαλα, αλλά το ότι διαστρεβλώθηκε η ποιότητα των πολιτών. Οι πολίτες μετατράπηκαν σε άλλου είδους ζώα…
- Η Αριστερά έγινε σαν την ηπατίτιδα, δεν γλιτώνεις ποτέ, δεν μπορείς να γίνεις ούτε αιμοδότης.
@1ο σχόλιο: Όταν θα είμαι πεθαμένη δεν θα το ξέρω! Κι έτσι τί είδους ζωή θα έχω μέχρι τότε είναι το ζόρι.
@2ο σχόλιο: Πώς τον ανατρέπεις; Είχε ποτέ ο πολίτης πρόσβαση στο γίγνεσθαι του νόμου;; Απανταχούσες για μας και βολέματα για τις παρανομίες τους ήταν πάντα οι νόμοι που φτιάχναν. Θυμηθείτε Κουτσόγιωργα… Για κοιτάχτε τα υβριδικά που παίρνουν, εν αγαστή συμφωνία, όλοι οι βουλευτές. Και μεσούσης της οικονομικής κρίσης;;!!! Είναι ντροπή τους. Τί κάνει ο “σεμνά και ταπεινά”;;;
@3ο σχόλιο: Όλη η πολιτική και οι εκπροσώποι είναι από χρόνια ηπατίτιδα. Τρέξαμε όμως να μας κάνουν μεταγγίσεις. Με το ζόρι δεν μας πήγε κανείς!
@4ο σχόλιο: Το ΘΑΣΟΚ, και τον μακαρίτη αρχηγό “Το μεγάλο Στόμα”, δεν πρέπει να το μεμφόμαστε για τα χρέη που φόρτωσε τον τόπο αλλά για την αχρειότητα που πότισε τον Έλληνα πολίτη. Αυτή θα καθαρίσει σε καμιά… 50ετία. Δυστυχώς. Αχρειότητα λαϊκής βάσεως! Και είναι ίδιοι… που υπάρχει κίνδυνος να τους ξαναφάμε στη μάπα!
1. Ο κόσμος είναι γεμάτος συναρπαστικά προβλήματα που περιμένουν λύση.
2. Η λύση ενός συναρπαστικού προβλήματος είναι πιο μεθυστική από την εξουσία, το σεξ ή το φαγητό.
3. Οι μεγάλες ιδέες ανήκουν σε αυτούς που τις υλοποιούν
4. Όλα μπορούν πάντα να γίνουν καλύτερα, απλούστερα, φθηνότερα.
5. Περιουσία και κοινωνική αναγνώριση είναι θλιβερά υποκατάστατα της αναγνώρισης από τον εαυτό μας και το συνάφι μας.
6. Κανένα πρόβλημα δεν πρέπει να λύνεται δεύτερη φορά.
7. Η βαρεμάρα και η χαμαλοδουλειά οδηγούν στη μετριότητα, η ελευθερία και ο ενθουσιασμός στη δημιουργία.
8. Το περισπούδαστο ύφος δεν υποκαθιστά την ικανότητα.
9. Είναι μεγάλη δύναμη να λύσεις ένα πρόβλημα μόνος σου, αλλά ακόμη μεγαλύτερη να συνεργαστείς με άλλους του συναφιού σου για να λυθεί ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.
10. Η δύναμη της εξαπάτησης και της καταστροφής μπορεί να γοητεύσει μόνο μέτριους και αδύναμους.
@ Χάκερ: Κατέβα! Κι έχει κακοκαιρία!
Περικλέους:Το ότι ο κόσμος είναι απογοητευμένος από τους πολιτικούς σήμερα δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να έλθει άλλο είδος εξουσίας μη δημοκρατικής. Διότι αυτοί οι πολιτικοί που σήμερα τους βρίζουμε είναι αυτοί που εκπροσωπούν τον κοινοβουλευτισμό και τους οποίους εμείς εκλέγουμε. Αν κυρία Περικλέους δεν τους ψηφίζουμε εσείς ή εγώ δεν σημαίνει ότι δεν τους ψηφίζουν άλλοι και γι’ αυτό, ευτυχώς, εξακολουθεί να υπάρχει κοινοβουλευτισμός. Κατά τα άλλα κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που τους αξίζουν. Μη μεμψιμοιρούμε συνέχεια για τους πολιτικούς διότι και εμείς τους εξωθούμε -λόγω του πελατειακού συστηματος που ισχύει- σε
ενέργειες που πρέπει πρώτοι εμείς να αποδοκιμάζουμε και τις οποίες δεν αποδοκιμάζουμε αν εξυπηρετείτε το συμφέρον μας. Αντιδρώ διότι ο συνεχής καταγγελτικός λόγος έστω και αν οι πολιτικοί δίνουν τις αφορμές είναι κάτι το επικίνδυνο, διότι απαξιώνεται συνολικά το δημοκρατικό σύστημα -καλό ή κακό- και ποτίζονται οι νέες γενιές με αντιδημοκρατικό δηλητήριο που μια μέρα θα τους οδηγήσει σ’ ένα από τα δύο άκρα ή στην αναρχία. Συνεπως, προς το παρον, απόλαυσε ό,τι δεν μπορείς να αποφύγεις..
Ο κύριος Δανέζης έχει δίκιο. Η απαξίωση της πολιτικής και η αυξανόμενη αποπολιτικοποίηση, σε κοινωνικό επίπεδο, φαινόμενο σήμερα διεθνές, οδηγεί σε λύσεις αυταρχικές, δύσκολα αναστρέ-ψιμες.Υπεύθυνοι γι αυτή την εξέλιξη είμαστε όλοι μας, πρωτίστως οι πολιτικοί, που ασκούν το λειτούργημά τους σαν να ήταν προσοδοφόρο επάγγελμα, όπως έχει εύστοχα παρατηρήσει ενας διακεκριμένος και τίμιος πολιτικός, ο Δημήτρης Τσάτσος.Τί δέον γενέσθαι; Το δικαίωμα του πολίτη να ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια ούτε αρκετό ούτε και αποτελεσματικό είναι. Οιδιεφθαρμένοι κλεπτοκράτες, ακόμη κι αν μαυριστούν, πάντα βρίσκουν τρόπους να επιστρέφουν. Στο μεταξύ έχουν κάνει την μπάζα τους! Για τούτο ο συνεχής δημόσιος έλεγχος είναι αναγκαίος. Όχι ισοπεδωτική απαξίωση του δημοκρατικού συστήματος αλλά σκληρή κριτική. Μόνο μια πολιτικοποιημένη (όχι κομματικοποιημένη) ενεργός κοινωνία των πολιτών θα μπορέσει κάπως να μας προφυλάξει από…τους φύλακες. Το πρόβλημα είναι σοβαρό και δεν αντιμετωπίζεται με επίδειξη πνεύματος και ειρωνικές φιγούρες, όσο πετυχημένες και χειροκροτημένες κι αν είναι…
Και ως μνήμων, να υπενθυμίσω ότι το 1967 οι πραξικοποιματίες μεγαλοποίησαν και εκμεταλλεύθηκαν τις κομματικές συγκρούσεις για
να βάλουν τη “Δημοκρατία στο γύψο”. (Με τη φράση σε εισαγωγικά θέλω να θυμίσω το ομότιτλο έργο του Βλάση Κανιάρη, αποτίοντας φόρο τιμής στο διακεκριμένο αντιστασιακό καλλιτέχνη).