Αμετανόητη η Εκκλησία για τη δολοφονία της Υπατίας

…ενώ o δρ. Γιώργος Μεταλληνός αναδιφεί στις χριστιανικές (!) επιστολές της.
(Με αφορμή την ταινία “Agora”)
Η Ορθόδοξη και η Καθολική Εκκλησία, την ίδια στιγμή που κηρύττουν τη μετάνοια αρνούνται να παραδεχθούν πως ένας Άγιός τους, ο πάπας Αλεξανδρείας Κύριλλος, την εποχή που ήταν ενωμένες, βαρύνεται με την ηθική αυτουργία της κατακρεούργησης της Υπατίας. Ήταν λένε απών την ώρα του εγκλήματος. Ασφαλώς, όπως και η Φρειδερίκη την ώρα που δολοφονούσαν οι παρακρατικοί τον Λαμπράκη. Λένε ψέματα όσοι τον κατηγορούν; Ποιος όμως έστησε τον μηχανισμό των πατριαρχικών σωματοφυλάκων των «παραβολάνων» και των μοναχών που τρομοκρατούσαν την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, την κάποτε δοξασμένη πόλη της βιβλιοθήκης, των ποιητών, των φιλοσόφων, των αστρονόμων, των χημικών και των μαθηματικών; Ποιος ευλογούσε τη δράση τους; Ποιος ήταν ο επίσκοπός τους; Παραπέρα, τι ποινή τους επέβαλε για την πράξη τους; Πως εκφράστηκε ο αποτροπιασμός του για το γδάρσιμο και το κομμάτιασμα μιας αθώας γυναίκας και μάλιστα γυμνωμένης μέσα στην εκκλησία; Που καταγράφηκε η αποδοκιμασία του; Που κατατέθηκε η αίτηση συγνώμης του; Ποιού ο θείος και προκάτοχος, ο σκληρός πατριάρχης Θεόφιλος, έκαψε τα υπολείμματα της αλεξανδρινής βιβλιοθήκης, διαπράττοντας έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Ποιος μνημονεύεται τιμητικά («..Αθανασίου και Κυρίλλου…πατριαρχών Αλεξανδρείας…») σε κάθε λειτουργία;

Ο ορθόδοξος λόγιος Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος έζησε 9 αιώνες μετά. Τι κι αν ήταν παπάς της Αγίας Σοφίας, τι κι αν λέγεται πως έγινε μοναχός με το όνομα Νείλος, δεν είναι κατά τους ορθόδοξους και καθολικούς απολογητές αξιόπιστος όταν πιστώνει στον άγιο Κύριλλο την ηθική ευθύνη για το έγκλημα.

Πως τόλμησε όμως να ισχυριστεί τέτοιο ψέμα για έναν κορυφαίο Άγιο της Ορθοδοξίας; Απλούστατα η Εκκλησία δεν είχε τότε κανένα λόγο να αμφισβητήσει την ιδιότητα του φονιά από έναν Άγιο της. Δεν λογοδοτούσε πουθενά και στην βυζαντινορθόδοξη κουλτούρα ο δολοφόνος και ο βασανιστής του αιρετικού ή του παγανιστή ήταν αξιέπαινος. Σήμερα η Εκκλησία παριστάνει πως δεν ξέρει πως δεκάδες άγιοί της (Κύριλλος Αλεξανδρείας, Κωνσταντίνος, Ελένη, Θεοδόσιος, Ιουστινιανός, Θεοδώρα Α΄, Θεοδώρα Β΄, Όλγα, Ειρήνη η Αθηναία, Βλαδίμηρος, Πορφύριος Γάζας, Νικόλαος, τσάρος Νικόλαος, τσαρίνα Αλεξάνδρα, Βόρις, Νίκων, Πουλχερία, κλπ κλπ) ήταν κοινοί χασάπηδες, φονιάδες, βάνδαλοι και βασανιστές. Οι καθολικές πηγές που υπερασπίζονται κι αυτές τον κοινό με τους ορθόδοξους άγιό τους Κύριλλο στην προσπάθειά τους να μειώσουν την αξία της μαρτυρίας του Νικηφόρου τον λένε κουτοπόνηρα «σχισματικό», αφήνοντας να εννοηθεί πως ανήκε σε κάποια περίεργη σέχτα. Ήταν όμως όχι τυχαίος σχισματικός, αλλά Ορθόδοξος και είχε κάθε λόγο να τιμά έναν Άγιο της Ορθοδοξίας όπως ο Κύριλλος. Με τον ίδιο τρόπο απαξιώνουν τους προτεστάντες ιστορικούς, τον Βολταίρο κλπ Άθεοι, αιρετικοί, άρα αναξιόπιστοι «δεν δικαιούνται δια να ομιλούν». Έτσι βέβαια δεν ανατρέπεται η επιστημονική αξία κανενός. Μαζί με τον Νικηφόρο, άλλος ένας ορθόδοξος, πολύ πιο κοντά από αυτόν στον θάνατο της Υπατίας (415) ο χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας (6ος αι.) που έγραψε Ιστορία μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού βασισμένη σε χαμένα σήμερα συγγράμματα, λέει: «κατ’ εκείνον δε τον καιρόν παρρησίαν λαβόντες υπό του επισκόπου οι Αλεξανδρείς έκαυσαν φρυγάνοις αυθεντήσαντες Υπατίαν την περιβόητον φιλόσοφον» (ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ -Λόγος Δ΄, 359.8). Ο πιστός Μαλάλας που δείχνει τον αίτιο, όχι μόνο δεν κατακρίνει το έγκλημα, αλλά βρίζει και το θύμα και βέβαια δεν έχει πρόβλημα να αναφέρει τον ηθικό αυτουργό τον επίσκοπο της πόλης, ήδη άγιο της Εκκλησίας, θεωρώντας την πράξη του-όπως και η Εκκλησία-θεάρεστη. Το ίδιο ατάραχος και ο Αιγύπτιος μονοφυσίτης Ιωάννης επίσκοπος Νικίου στο Χρονικό του κατηγορεί την Υπατία για μάγισσα και περιγράφει το έγκλημα.

Σύγχρονη μαρτυρία, χριστιανική, υπάρχει. Είναι ο Σωκράτης ο σχολαστικός, που ενδεχομένως ήταν Νοβατιανός (Ο Κύριλλος καταδίωξε και τους Νοβατιανούς) του οποίου η «Εκκλησιαστική ιστορία» θεωείται νηφάλια, τεκμηριωμένη και αξιόπιστη. Αυτός αναφέρει πως ο φόνος της Υπατίας έγινε με πρωτοβουλία του αναγνώστη Πέτρου και πως «ου μικρόν μώμον (ψόγο, ντροπή) Κυρίλλω και τη Αλεξανδρέων εκκλησία ειργάσατο». Ο ίδιος μαρτυρεί πως ο άγιος Κύριλλος τιμούσε ως μάρτυρα το φανατικό μοναχό Αμμώνιο που θανατώθηκε αφού επιτέθηκε στον φίλο και προστάτη της Υπατίας τον έπαρχο Ορέστη! Η φρίκη της δολοφονίας ανάγκασε ένα χρόνο μετά τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β’ να υπαγάγει τους «παραβολάνους» τους 500 δηλαδή παρακρατικούς τραμπούκους του επισκόπου Αλεξανδρείας, που μαζί με τους καλόγερους της ερήμου Νιτρίας δολοφόνησαν την Υπατία, κάτω από τον έπαρχο Αλεξανδρείας.

Ο εθνικός νεοπλατωνικός φιλόσοφος Δαμάσκιος ο τελευταίος σχολάρχης της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας που αναγκάστηκε από τον άγιο Ιουστινιανό να ζητήσει άσυλο στην αυλή του Πέρση βασιλιά, μαθητής του πατέρα της Υπατίας του σοφού δάσκαλου Θέωνα, έναν αιώνα μετά αποδίδει τη δολοφονία στον φθόνο του Κύριλλου.

Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε μαρτυρίες. Οι ορθόδοξοι απολογητές θα βρουν κάτι να πουν για όλους. Το θέμα είναι πως ο Κύριλλος ήταν όπως και ο θείος του από τον οποίο κληρονόμησε τον θρόνο, ένας φανατικός, υπεύθυνος για τις βιαιότητες του ποιμνίου του κατά Εβραίων, αιρετικών και εθνικών, ο οποίος μισούσε ακόμη και τον έπαρχο Ορέστη. Η Υπατία ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα, φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος, δημοφιλής δασκάλα πολλών λαμπρών νέων, ορθολογίστρια που προκαλούσε τον παραλογισμό της πίστης, ανεξάρτητη και ισχυρή προσωπικότητα, μια όμορφη γυναίκα που φυσικό ήταν να προκαλέσει το φθόνο των φανατικών χριστιανών, που τα πρότυπά τους για το άλλο φύλο κινιόντουσαν στους αντίποδες και εξ ίσου φυσικό να μπει στο μάτι του Κύριλου. Ποιος ξέρει τι σεξουαλικά απωθημένα προκαλούσε συν τοις άλλοις η ωραία αυτή γυναίκα στους διαστροφικούς βδελυρούς Αιγύπτιους καλόγερους της ερήμου και στον άπλυτο πατριάρχη τους. Ο Κύριλλος και ο θείος του έστησαν το κλίμα και τον μηχανισμό της βίας. Τα υπόλοιπα ήταν φυσικό επακόλουθο.

Η Εκκλησία όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά θορυβημένη από το φρικιαστικό έγκλημα προσπάθησε να θολώσει τα νερά, φτάνοντας στην γελοία απόπειρα να ταυτίσει την Υπατία με την Αγία Αικατερίνη. Ξέχωρα από αυτό, πλαστογραφείται μια δήθεν δήλωσή της στον μαθητή της Συνέσιο.

Ο επίσκοπος Συνέσιος της Πτολεμαϊδας, νεοπλατωνικός φιλόσοφος που έγραψε και το «Φαλάκρας εγκώμιον» (στην ταινία εμφανίζεται μακρυμάλλης!), δεν ήταν φυσικά κάποιος φανατικός χριστιανός. Το πιθανότερο ήταν να επέλεξε επαγγελματικά την ιερωσύνη σε εκείνη την ταραγμένη εποχή. Ούτε ο πρώτος θα ήταν ούτε ο τελευταίος. Ο επίσκοπος της Τρωάδος Πηγάσιος παλιότερα αλλά και ο συμπατριώτης του Συνέσιου και σύγχρονός του, ο φωτισμένος φιλόσοφος και ποιητής Κύρος ο Πανοπολίτης, ο δεύτερος μετά τον αυτοκράτορα στην κρατική Ιεραρχία, αυτός που εισήγαγε πρώτος το δημόσιο φωτισμό των πόλεων, κατηγορήθηκε ως εθνικός και εξαναγκάστηκε να γίνει επίσκοπος και να εξοριστεί στο φοβερό Κοτυάειον (Κιουτάχεια) όπου οι φανατικοί χριστιανοί δολοφονούσαν τους επισκόπους τους. Εκεί είδε κι έπαθε για να γλυτώσει το λυντσάρισμα. Ο Συνέσιος λοιπόν κατηγορεί τους μοναχούς («Επιστολή 154» και «Δίων» 4-11), που τους θεωρεί βαρβάρους, φανατικούς και αμαθείς. Όμως ο δρ.Γιώργος Μεταλληνός στο βιβλίο του «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία-Αρμός 2003», όπως τουλάχιστον αυτό μεταφέρεται χωρίς διάψευση από πιστούς του στο Διαδίκτυο, ισχυρίζεται χωρίς να παραπέμπει σε κάποια πηγή, ” ‘’ποθώ γαρ Χριστιανή αποθανείν”, φέρεται να του είπε” (στον Συνέσιο). Ήθελε λοιπόν η Υπατία να γίνει χριστιανή σαν την τελευταία αγράμματη γυναικούλα της Αλεξάνδρειας και ο κ.Μεταλληνός αμελεί να μας πει που ακριβώς γράφτηκε αυτό. Η περίεργη πληροφορία από το πουθενά πολλαπλασιάζεται από τα πνευματικά του τέκνα που αναβαθμίζουν τον Συνέσιο σε καθηγητή της Υπατίας και αρκετοί παραλείπουν ακόμη και την ενοχλητική επιφύλαξη του δρα εκείνο το «φέρεται”.
http://anazitiseis-hh.blogspot.com/2007/11/blog-post_30.html 

 http://fosxristou.pblogs.gr/2010/01/h-alhtheia-gia-thn-ypatia.html

Βέβαια δεν φαίνεται να υπάρχει καμία επιστολή του Συνέσιου προς την Υπατία που έστω να υπονοεί πως η Υπατία ήθελε να πεθάνει χριστιανή! Άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν φυσικά αδιανόητο για προφανείς λόγους αλλά και θα καθιστούσε την δολοφονία της ανεξήγητη.

Έψαξα και εγώ σε όλα τα ορθόδοξα μπλογκς. Επαναλαμβάνουν όλα μονότονα τον ισχυρισμό του δρος χωρίς πουθενά να μνημονεύεται η πηγή από την οποία ο δρ (ο δήθεν αυτήκοος από τον Παύλο Μπακογιάννη της δήθεν ρήσης του Κίσιγκερ περί ελληνισμού) αντλεί την πληροφορία. Αντιγράφω από την ορθόδοξη ναυαρχίδα του Διαδικτύου την ΟΟΔΕ.

Η Υπατία ήταν χριστιανή, ο Συνέσιος ήταν καθηγητής της (!!!), η πηγή της επιστολής δεν βρίσκεται πουθενά, ούτε η επιφύλαξη του δρα Γιώργου Μεταλληνού, η Υπατία πιθανόν δεν ήταν άλλη από τη (μυθολογική) αγία Αικατερίνη (!!!): «Ο Συνέσιος καθηγητής και θαυμαστής της Υπατίας, μέσα από την αλληλογραφία του με την Υπατία άφησε την πληροφορία ότι είχε εκφράσει την επιθυμία της να γίνει Χριστιανή: “ποθώ γαρ Χριστιανή αποθανείν”. Όχι μόνο λοιπόν δεν υπήρχαν θρησκευτικοί λόγοι του φόνου της αλλά ο φόνος αυτός εργάσθηκε κατά της Εκκλησίας, επειδή η θαυμάσια αυτή γυναίκα, αγαπούσε τον Χριστό. Αλλά οι ψευδείς συκοφάντες τού Νεοπαγανισμού, προσπαθούν να παρουσιάσουν την πολιτική αυτή δολοφονία ως θρησκευτική. Φωνάζει ο κλέφτης αν φοβάται ο νοικοκύρης! Γι’ αυτό, επειδή η Υπατία ήταν Χριστιανή προσύλητη, η Εκκλησία σύμφωνα με κάποιες μελέτες, την τιμά ως Χριστιανή, και μάλιστα ως ΑΓΙΑ, επειδή είχε την πρόθεση να βαπτισθεί και δεν πρόλαβε λόγω της δολοφονίας της. Τιμάται με το όνομα: Αγία Αικατερίνη. (δες το βιβλίο της Μ. Dzielska, σσ. 209/210. Πρβλ. R. Richardson, T he Starlovers, N.Y. 1967. Επίσης, το βιβλίο «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;» π. Γ. Μεταλληνού, Εκδ. Αρμός 2003). Μια ταύτιση όμως, για την οποία δεν είναι όλοι πεπεισμένοι, θεωρώντας ότι η Αικατερίνη είναι διαφορετικό πρόσωπο …».

Η περισπούδαστη απολογία της ΟΟΔΕ για τον Κύριλλο καταλήγει με μια κουτοπόνηρη επιφύλαξη:
«Το βέβαιο πάντως είναι ότι η φρικτή δολοφονία της Υπατίας είναι αναμφίβολα αντίθετη με το πνεύμα του Χριστιανισμού και καταδικαστέα από την Εκκλησία. Οφείλουμε να έχουμε πάντα υπόψιν ότι ένας άγιος δεν γεννιέται, αλλά γίνεται. Έτσι ο Κύριλλος, ακόμη κι αν είχε ένα μερίδιο ευθύνης για το θάνατο της Υπατίας, έγινε άγιος μετέπειτα στην πορεία. Πολλοί άγιοι ήταν ακόμη κι εγκληματίες προτού αποκηρύξουν την αμαρτωλή τους ζωή και αφιερωθούν στον Θεό».

Πότε μετάνιωσε ο Κύριλλος, πότε η Εκκλησία αποκήρυξε τη δολοφονία της Υπατίας, αυτά δεν μας το λένε οι Απολογητές. Oι νέοι του «Λάος» όμως δεν απορούν. Με το αλάνθαστο ένστικτό τους παραδέχονται την εκδοχή του δραΜεταλληνού:
«Ο Συνέσιος ο Κυρηναίος καθηγητής της Υπατίας……Πιστεύω την εκδοχή που αναφέρει ο σεβαστός Πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός …Δηλαδή θεωρώ πως η Υπατία κατατάσσεται στους Αγίους της Εκκλησίας μας…».
Αδίστακτη η Εκκλησίας τιμάει έναν αιμοσταγή κακούργο. Ξέρει πως το ηθικό επίπεδο των πιστών της δεν θα τη φέρει ποτέ στη δύσκολη θέση να δώσει εξηγήσεις: «Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας υπήρξε το ισχυρό θεολογικό πνεύμα, που χαριτώθηκε από τον Θεό να αντιμετωπίσει, με τεράστιες δυσκολίες αλλά και με επιτυχία, το θεμελιώδες πρόβλημα της χριστολογίας…». Από τέτοια καθάρματα λοιπόν θεμελιώθηκε η ορθόδοξη δογματική.

Πάνε πολλά χρόνια που η Μαθηματική Εταιρεία ζήτησε από τον Ρωμιό ποιμένα της Αλεξάνδρειας που βόσκει την κατώτερη φυλή των Νέγρων ορθοδόξων, να ζητήσει συγνώμη για το έγκλημα. Οι καιροί τώρα αλλάξανε και ο βυζαντινός Αλεξανδρινός επίσκοπος, αυτός που ξεδιάντροπα αποκαλείται “τρίτος και δέκατος των Αποστόλων και Μέγας Κριτής της Οικουμένης” εκπρόσωπος αργόσχολων ψιλών επισκόπων (χωρίς ποίμνιο στην Αίγυπτο όπου τα εκατομμύρια των ιθαγενών ορθόδοξων αποσχίστηκαν και ανήκουν στην Κοπτική Εκκλησία), συναντιέται με την κα Παπαρήγα και με τον κ.Τσίπρα οι οποίοι επαινούν το σκοταδιστικό έργο που επιτελεί η Επισκοπή του. Τι κι αν αυτή στήριξε τον ρατσισμό στη Ν.Αφρική, ύμνησε τη Δικατορία στην Ελλάδα, κατηγορήθηκε για οικονομικά και σεξουαλικά σκάνδαλα και αποκοιμίζει με ψευτοελεημοσύνες, δεισιδαιμονίες και μαγικά ξόρκια δυό-τρεις εκατοντάδες χιλιάδες δυστυχισμένους Αφρικανούς;

Ο Tempora O Mores!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

http://roides.wordpress.com/