Παρατήρησα ότι η νοοτροπία που επικρατεί στην Κύπρο για το αν κάποιος είναι πατριώτης ή προδότης είναι εντελώς διαφορετική από αυτή της υπόλοιπης Ελλάδας. Στην Κύπρο οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο διαχωρισμός του λαού μόνο κακό μπορεί να επιφέρει και συμφωνώ. Όμως πίσω από αυτή την δήλωση και θέση κρύβονται οι επιδιώξεις των δήθεν κουλτουριάρηδων, “αντιφασιστών”, “αντιρατσιστών”, επαναπροσεγγιστών και εν τέλει διεθνιστών να καλύψουν την αδιαφορία, ίσως και το μίσος τους προς την πατρίδα.
Άλλωστε ο διεθνισμός επιδιώκει την κατάργηση των εθνών και την ισοπέδωση των πάντων, οπότε «γη των πατέρων» δεν θα υπάρχει.
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι ίδιοι εμφανίζονται ως οι μόνοι που θα σώσουν την πατρίδα με ρεαλιστικές προσεγγίσεις απαξιώνοντας και περιθωριοποιώντας τους υπόλοιπους.Για παράδειγμα αντί να λένε «ναι κύριοι, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι άδικη και διαχωριστική, αλλά πρέπει να την αποδεχθούμε», βγαίνουν και από πάνω υποστηρίζοντας ότι… «η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι γνήσια πατριωτική διεκδίκηση»!!! Είναι πατριωτισμός να αποδεχθώ την διχοτόμηση της Κύπρου που μετά θα επανενωθεί σε ένα αμφιβόλου σταθερότητας και βιωσιμότητας μόρφωμα; Είναι πατριωτισμός να αποδεχθώ 50 (συν αυτούς που έγιναν πολίτες της “Τ.Δ.Β.Κ”) και πλέον χιλιάδες κουβαλητούς Τούρκους από την Ανατολία; Είναι πατριωτισμός να ξαναχωρίσω τους πρόσφυγες σε αυτούς που θα επιστρέψουν και σε αυτούς που δεν θα επιστρέψουν; Αυτή είναι η πραγματικότηα στην Κύπρο, ότι και τα πιο παράλογα πράγματα μπορούν να παρουσιαστούν ως πατριωτικές επιλογές και αγωνιστικές διεκδικήσεις.
Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα όπου οι εγκάθετοι της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οι διάφοροι χρηματοδοτούμενοι του Σόρος λένε ξεκάθαρα αυτό που θέλουν να πούν. Όπως η κ. Δραγώνα η οποία υποστηρίζει οτι «δεν είμαστε Έλληνες αλλά μας… έκαναν» και ότι είναι… ρατσιστικό να δηλώνουμε την ελληνική μας ταυτότητα! Όσο ανιστόρητα και ανθελληνικά και αν είναι, δεν παύουν να είναι λεχθέντα, και της το αναγνωρίζω. Πιστεύω ότι στην Κύπρο είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα αφού υπάρχουν πολλοί δούρειοι ίπποι που παριστάνουν τους ρεαλιστές και ευέλικτους(α ρε Χριστοφύρερ)πατριώτες ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα οι της ίδιας φάρας, εμφανίζονται και τα λένε έχοντας το θάρρος της άποψης τους (Τρεμόπουλος, Καφετζόπουλος κα).
Αυτά για την ώρα…
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ (Φωτογραφία: ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ)
@ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ: Καλά τα πηγαίνατε, αλλά μας τα χαλάσατε στην τελευταία στροφή.
Δηλαδή τώρα τι να λέμε; Ευτυχώς που δεν γίναμε σαν τους Κύπριους; Εκπληκτική προσέγγιση: Εκείνοι τους χώνουν 35ποντο και στα μουγγά, οπότε επιλέγουμε αυτούς που μας χώνουν 34ποντο και φόρα παρτίδα. Λογικά, δεν θα πονέση λιγώτερο;
Αυτό λέγεται ρεαλισμός… και κάπως αλλοιώς, αλλά μου διαφεύγει αυτήν την στιγμή.
@BYZANTINOΣ: Είναι πιο περίπλοκα τα πολιτικά στην Κύπρο. Ξεκινούν απ’ τον Μακάριο. Και του ΑΚΕΛ η ιδεολογία ήταν πάντα “η ευκαιρία που μας πάει γάντι” και θα συμαχούσε και με τον διάολο προκειμένου να δει την “ευκαιρία”, απ’ τη σφαίρα του ιδεατού, να γίνεται πραγματικότητα. Σαν ανατολίτες έχουν υπομονή, λουφάζουν στη γωνιά, πετούν χαμηλά… Ήταν και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές των Άγγλων… Σας λέει τίποτις αυτό;; Τώρα πόσο ευρωπαϊστές είναι;; ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ εξυπηρετεί τα κομματικά τους και βέβαια… τα εταιρικά τους -γιατί μετά την εκκλησία το ΑΚΕΛ είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμης στην Κύπρο!!!
Όσο για το οικονομικό θαύμα: Είναι το “κράτος” της Ευρώπης με το μεγαλύτερο εσωτερικό χρέος. Δανείζονται απ’ τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Αυτό απαντά και για την “αγάπη” τους στούς μετανάστες… Ο ένας βραχίονας του οικονομικού “θαύματος” είναι αυτός και ο άλλος: οι Υπεράκτιες της διεθνούς οικονομικής Μαφίας.
Τώρα για το ποιοί είναι προδότες και ποιοί πατριώτες;;
Διαβάστε για τον γέρο της δημοκρατίας, τον “αγώνα” του ενάντια στις συμφωνίες της Ζυρίχης -με γνώμονα τα στενά πολιτικά του συμφέροντα- που εξυπηρετούσε τις βλέψεις του στην πρωθυπουργία… Όσο τα ανακατεύεις βρωμάνε… Και βαριέμαι το αναμάσσημα.